وقتی خیابان شانزلیزه را دیدم؛ خیابان معروف پاریس؛ گفتم هم

وقتی خیابان شانزلیزه را دیدم؛ خیابان معروف پاریس؛ گفتم همین؟
انقدر خاص و ویژه از این خیابان همیشه شنیده بودیم و در تبلیغ ها و فیلم ها دیده بودیم که می گفتیم چه هست!
آن شب این حرف ها در ذهنم گذشت...

چند وقت پیش سرکلاس یادم نیست سر چی بحث پاریس رفتن شد.
یک دفعه استاد خیلی راحت گفت که من عمرا در پاریس زندگی کنم. خیلی آلوده و شلوغ و گران است.
بعد یکی از بچه ها گفت آخه همه از پاریس خاص تعریف می کنند.
یک خنده ای کرد و گفت: خب این تبلیغی است حقیقتا، برای جذب توریست.
وگرنه برای خود ما فرانسوی ها یک خیابان است صرفا که در هر دو طرفش پر از پاساژهای تجاری است. همین...

برام جالب بود. اما در فکر فرو رفتم. که واقعا رسانه با مخاطب خود چه می کند.
خیلی قابل تأمل است! در عموم فیلم های امریکایی مدام این تکرار می شود که فرانسه و پاریس خیلی خاص است و آرزو دارند یک سفر به فرانسه داشته باشند. و برعکس فیلم های فرانسوی، آمریکا را خاص نشان می دهد و همه دوست دارند به آنجا سفر کنند...
عجب دنیایی شده...
رسانه، همه را سر کار گذاشته.
دید واقعی را گرفته؛ دید فانتزی و رویایی و غیرواقعی بخشیده...