فهرست ترسناک از تقلب های رایج در خوراکیها
فهرست ترسناک از تقلب های رایج در خوراکیها
فهرست تقلب های رایج در مواد غذایی را بخوانید تا حواستان باشد هر خوراکی رنگ و لعاب داری را سر سفره تان راه ندهید. منظورمان از این مطلب این است که هشدار بدهیم چه کارهایی می شود برای تولید یک محصول غیراستاندارد انجام داد.
چند وقت پیش بود که این پیامک جنجالی گوشی به گوشی چرخید. داستان واقعیت نداشت؛ آنقدر که دست آخر کلی مقام مسئول جریان را از بیخ و بن رد کردند. معلوم بود که ماجرا اغراق دارد. نخاع و کالباس؟ با اینحال همه ما ته دلمان می دانستیم سوسیس و کالباس های غیراستاندارد می تواند بلا سر خورنده اش بیاورد. نه سوسیس و کالباس که هر فرآورده آلوده دیگری که طبق استاندارد درست نشده باشد، ممکن است بلایی بدتر از آسیب نخاع هم داشته باشد.
رب گوجه فرنگی
رنگ و بویشان عادی است اما همین که به غذا اضافه می شوند، کل خوراک را به باد می دهند، از طعم خاصی که یکباره پیدا می کنند. مردم اسمشان را گذاشته اند رب های چینی اما چین کجا و رب کجا.
محصولی که با مقدار زیادی پودر کدو یا کدوی پخته و له شده به دست مشتری ها می رسد تولید همین جا است و کار دست یک عده آدم سودجو که با هر زحمتی رب ساختگی را وارد بازار می کنند. البته داستان فقط این نیست. سیب زمینی پخته یا نشاسته هم همین کار را می کند. نشاسته آب رب را می گیرد و باعث می شود سفت و غلیظ به نظر برسد. بهترین راه تشخیص رب تقلبی این است که رب را تا 10 برابر رقیق و بعد منجمد کنید. آن وقت خودتان بافت هایی که به ماده خوراکی اضافه شده اند را می بینید.
چای
اصلا کار سختی نیست. یک عده ای می روند سراغ قهوه خانه ها و تفاله های چای را می خرند و به تولیدی می آورند. آنجا تفاله های چای را خشک می کنند و دوباره مالش می دهند و بعد به چای خشک شده پرمنگنات پتاسیم همان که توی آزمایشگاه مدرسه با رنگ بنفش شناخته می شد یا مرکورکروم می زنند و بسته بندی و روانه بازار می کنند.
گاهی هم برگ چای را با خاک چای و پوست باقلای سیاه، خاک اره و پوست نوعی کدوتنبل مخلوط می کنند و دستتان می دهند. به همین راحتی چای نیم خورده قهوه چی های گوشه و کنار شهر دوباره سر سفره مردم برمی گردد. البته این اتفاق فقط در مورد مراکز تولید و بسته بندی غیرمجاز می افتد. اگر وسواس دارید و دوست ندارید تفاله های دوباره رنگ شده را بخورید، کافی است موقع خرید چای، کمی از آن را توی آب سرد بریزید. چای مرغوب هیچ وقت توی آب سرد رنگ نمی دهد.
ماست
اگر این روزها یک کاسه ماست پر چرب را جلوی مادربزرگ ها و پدربزرگ های فامیل بگذارید، اولین جمله ای که به زبان می آورند این است: فکر کردی طبیعیه... همه اش نشاسته است!
از قدیم بزرگترین تقلب بشریت درباره ماست ها اضافه کردن نشاسته به آن برای قوام دادن بوده. تشخیص اش هم کار ما نیست مگر اینکه ید خالص دم دست داشته باشید و به آن اضافه کنید تا با رنگ آبی اش به شما بگوید ماست تان چقدر نشاسته داشته. بماند که ماست نشاسته دار حتما کلی جوش شیرین هم دارد که شما از آن بی خبرید.
کشک
کشک که اصلا شوخی بردار نیست، برای اینکه در موارد غیرپاستوریزه سریع می رود سراغ بوتولیسم و این حرف ها. کشک تقلبی مقدار زیادی آرد دارد. گاهی هم برای اینکه آرد و روغن نباتی و نمک و گل سفید را قاطی و خشک می کنند و به اسم کشک دست مردم می دهند؛ هیچ راه تشخیصی هم ندارد غیر از آزمایشگاه های پیشرفته.
کره
روغن نباتی اولین افزودنی بی دردسر به کره است که فقط شناخت مزه اش توی کره های امروزی از قدیمی ها و بزرگان فامیل که عمری کره ناب خورده اند برمی آید. اضافه کردن آب به کره هم راه افزایش وزن خوبی برای سودجوهاست.
کره را با آب توی دستگاه های خاص هم می زنند؛ آنقدر که یکدفعه وزن کره دو برابر می شود. اضافه کردن بیکرومات به کره هم جلوی مزه ترش آن را می گیرد. اینطوری کره فاسد تا مدت ها در خانه مشتری جا خوش می کند.
شیر
وایتکس و روغن پالم و ... که مال حرفه ای هاست اما خرده فروش ها یکجور دیگری از خجالت مردم درمی آیند. اضافه کردن آب به شیر، اضافه کردن محلول نشاسته، مخلوط کردن شیر خشک حل شده به شیر کم بود، الان چند وقتی است پای جوش شیرین هم به میان آمده. شیری که فاسد شده باشد با اضافه کردن جوش شیرین می شود عین روز اولش بدون اینکه خبری از ترشیدگی و بریدگی باشد؛ کسی هم نمی تواند خبردار شود غیر از کارشناس ها و بازرس های مواد غذایی.
فقط شیری که نشاسته دارد؛ در اثر دما یک لایه ضخیم ته دیگ تشکیل می دهد در حالی که ته دیگ شیر سالم متخلخل و نازک است؛ زمانی هم که آب به شیر می بندند هیچ راهی برای تشخیص ندارید غیر از تشخیص نقطه انجماد که آن هم با وسایل خانگی تقریبا محال است، پس لطفا موقع خرید سراغ هر برند ناشناخته ای نروید.
ادویه
خاک اره نرم، نرم کرده پوست گردو و فندق،
فهرست تقلب های رایج در مواد غذایی را بخوانید تا حواستان باشد هر خوراکی رنگ و لعاب داری را سر سفره تان راه ندهید. منظورمان از این مطلب این است که هشدار بدهیم چه کارهایی می شود برای تولید یک محصول غیراستاندارد انجام داد.
چند وقت پیش بود که این پیامک جنجالی گوشی به گوشی چرخید. داستان واقعیت نداشت؛ آنقدر که دست آخر کلی مقام مسئول جریان را از بیخ و بن رد کردند. معلوم بود که ماجرا اغراق دارد. نخاع و کالباس؟ با اینحال همه ما ته دلمان می دانستیم سوسیس و کالباس های غیراستاندارد می تواند بلا سر خورنده اش بیاورد. نه سوسیس و کالباس که هر فرآورده آلوده دیگری که طبق استاندارد درست نشده باشد، ممکن است بلایی بدتر از آسیب نخاع هم داشته باشد.
رب گوجه فرنگی
رنگ و بویشان عادی است اما همین که به غذا اضافه می شوند، کل خوراک را به باد می دهند، از طعم خاصی که یکباره پیدا می کنند. مردم اسمشان را گذاشته اند رب های چینی اما چین کجا و رب کجا.
محصولی که با مقدار زیادی پودر کدو یا کدوی پخته و له شده به دست مشتری ها می رسد تولید همین جا است و کار دست یک عده آدم سودجو که با هر زحمتی رب ساختگی را وارد بازار می کنند. البته داستان فقط این نیست. سیب زمینی پخته یا نشاسته هم همین کار را می کند. نشاسته آب رب را می گیرد و باعث می شود سفت و غلیظ به نظر برسد. بهترین راه تشخیص رب تقلبی این است که رب را تا 10 برابر رقیق و بعد منجمد کنید. آن وقت خودتان بافت هایی که به ماده خوراکی اضافه شده اند را می بینید.
چای
اصلا کار سختی نیست. یک عده ای می روند سراغ قهوه خانه ها و تفاله های چای را می خرند و به تولیدی می آورند. آنجا تفاله های چای را خشک می کنند و دوباره مالش می دهند و بعد به چای خشک شده پرمنگنات پتاسیم همان که توی آزمایشگاه مدرسه با رنگ بنفش شناخته می شد یا مرکورکروم می زنند و بسته بندی و روانه بازار می کنند.
گاهی هم برگ چای را با خاک چای و پوست باقلای سیاه، خاک اره و پوست نوعی کدوتنبل مخلوط می کنند و دستتان می دهند. به همین راحتی چای نیم خورده قهوه چی های گوشه و کنار شهر دوباره سر سفره مردم برمی گردد. البته این اتفاق فقط در مورد مراکز تولید و بسته بندی غیرمجاز می افتد. اگر وسواس دارید و دوست ندارید تفاله های دوباره رنگ شده را بخورید، کافی است موقع خرید چای، کمی از آن را توی آب سرد بریزید. چای مرغوب هیچ وقت توی آب سرد رنگ نمی دهد.
ماست
اگر این روزها یک کاسه ماست پر چرب را جلوی مادربزرگ ها و پدربزرگ های فامیل بگذارید، اولین جمله ای که به زبان می آورند این است: فکر کردی طبیعیه... همه اش نشاسته است!
از قدیم بزرگترین تقلب بشریت درباره ماست ها اضافه کردن نشاسته به آن برای قوام دادن بوده. تشخیص اش هم کار ما نیست مگر اینکه ید خالص دم دست داشته باشید و به آن اضافه کنید تا با رنگ آبی اش به شما بگوید ماست تان چقدر نشاسته داشته. بماند که ماست نشاسته دار حتما کلی جوش شیرین هم دارد که شما از آن بی خبرید.
کشک
کشک که اصلا شوخی بردار نیست، برای اینکه در موارد غیرپاستوریزه سریع می رود سراغ بوتولیسم و این حرف ها. کشک تقلبی مقدار زیادی آرد دارد. گاهی هم برای اینکه آرد و روغن نباتی و نمک و گل سفید را قاطی و خشک می کنند و به اسم کشک دست مردم می دهند؛ هیچ راه تشخیصی هم ندارد غیر از آزمایشگاه های پیشرفته.
کره
روغن نباتی اولین افزودنی بی دردسر به کره است که فقط شناخت مزه اش توی کره های امروزی از قدیمی ها و بزرگان فامیل که عمری کره ناب خورده اند برمی آید. اضافه کردن آب به کره هم راه افزایش وزن خوبی برای سودجوهاست.
کره را با آب توی دستگاه های خاص هم می زنند؛ آنقدر که یکدفعه وزن کره دو برابر می شود. اضافه کردن بیکرومات به کره هم جلوی مزه ترش آن را می گیرد. اینطوری کره فاسد تا مدت ها در خانه مشتری جا خوش می کند.
شیر
وایتکس و روغن پالم و ... که مال حرفه ای هاست اما خرده فروش ها یکجور دیگری از خجالت مردم درمی آیند. اضافه کردن آب به شیر، اضافه کردن محلول نشاسته، مخلوط کردن شیر خشک حل شده به شیر کم بود، الان چند وقتی است پای جوش شیرین هم به میان آمده. شیری که فاسد شده باشد با اضافه کردن جوش شیرین می شود عین روز اولش بدون اینکه خبری از ترشیدگی و بریدگی باشد؛ کسی هم نمی تواند خبردار شود غیر از کارشناس ها و بازرس های مواد غذایی.
فقط شیری که نشاسته دارد؛ در اثر دما یک لایه ضخیم ته دیگ تشکیل می دهد در حالی که ته دیگ شیر سالم متخلخل و نازک است؛ زمانی هم که آب به شیر می بندند هیچ راهی برای تشخیص ندارید غیر از تشخیص نقطه انجماد که آن هم با وسایل خانگی تقریبا محال است، پس لطفا موقع خرید سراغ هر برند ناشناخته ای نروید.
ادویه
خاک اره نرم، نرم کرده پوست گردو و فندق،
۱۳.۸k
۰۷ مهر ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۳۹)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.