من یه دختـر ایرانیم... موهام تیره است و چشمام روشنیش خداد

من یه دختـر ایرانیم... موهام تیره است و چشمام روشنیش خدادادیه.... بینی ام کمی بزرگه اما به گردیِ صورتم میاد کوتاهیِ قدمُ با پاشنه هایِ بیست سانتی جبران نمیکنم من حسرتِ بینی عملی و لب های پروتزیِ کسی رو نمیخورم من خـودمم یه خودِ ساده.... من عوض نمیکنم سادگیُ اصالتِ چهره امُ باهیـــچ افزودنیِ مجاز و غیـر مجازی.... من یه دختر ایرانی ام محتاجِ نگاهُ توجه یا لرزیدنِ دلی برایِ پروتزِ لب ها و گونه های برجسته م نیستم.... من بنده یِ عشقم و زاده یِ مهــر و خودمُ همینطور که هستم با همه ی بدی هاوخوبی ها کمی ها و کاستی ها دوست دارم.... من دنیایِ ساده و خالی از عشقای الکی و رنگارنگمُ با شلوغیُ زرق و برقِ زندگی هایِ پوچِ بقیه عوض نمیکنم.... قهرمانِ زندگیِ من مادرمه کسی که نجابتو پاکی رو از نگاهش میشه خـوند و زن بـودن رو میشه ازش یاد گرفت.... قهرمانِ من دختـ !ــری که یادش رفته آدمه و نه عروسک  دختری که جونش برایِ توجه دیگران در میـره نیست قهرمانِ من دست تو دستِ پسرایِ شهر نمیچـرخه.... من یه دخـتر ایرانی ام و هنوز برایِ کوله و کتونی و دامن هایِ گل گلــی جـون میدم و مـردِ رویاهام یه آغوشِ امن داره، نـه یه ماشیـنِ گرم... منم یه دختر ایرانی ام ولی هنوز گم نکردم سادگیُ لا به لایِ خوشگلیایِ افراطی....☺