پیشم بمان ، که نارس و کالم بدون تو

پیشم بمان ، که نارس و کالم بدون تو
درگیر وحشت است خیالم بدون تو

رفتی و پشت واژه ی حسرت شدم اسیر
اصلا" شکسته شد، پر و بالم بدون تو

پاییز شعر من شده آغاز و بعد از این
یک درد ناب رو به زوالم بدون تو

وقتی سکوت آمد و کنج لبت نشست
دیدم که چیست قهوه ی فالم بدون تو

من اهل التماس نبودم ، ولی شدم
دیگر جهنمی شده حالم بدون تو

از دست شوم حادثه ، کاغذ مچاله شد
حتی غزل نوشت : که لالم بدون تو

حالا اجازه می دهی ام با دو چشم تر
یک گوشه زار زار بنالم بدون تو...؟؟
#وصی پور