نمی توانم با یک گل ازدواج کنم

شبی تمامی #گل ها شدند مهمانم
چرا؟ برای چه اصلا؟ خودم نمی‌دانم

یکی نهاد صمیمانه سر به بازویم
یکی نشست غریبانه روی دستانم

یکی برای خودش ریشه کرد در جیبم
یکی شکوفه شد و سرزد از گریبانم

نگاه کردم و گفتم چه می‌کنید آخر؟
نه حجم #باغچه ای کوچکم نه #گلدان م

نمی‌توانم هرگز دوباره #غنچه شوم
نمی‌شود که زمان را عقب بگردانم

درون ساعت من نیست قطره ای #شبنم
اگرچه گاه پر از انتظار بارانم

نمی‌توانم با یک گل ازدواج کنم
شما گلید ولی من فقط یک انسانم

شعر از: محمدسعید میرزایی