آمدم ای شاه ، پناهم بده خط امانی ز گناهم بده

آمدم ای شاه ، پناهم بده خط امانی ز گناهم بده
ای حَرمَت ملجأ در ماندگان دور مران از در و ، راهم بده
ای گل بی خار گلستان عشق قرب مکانی چو گیاهم بدهلایق وصل تو که من نیستم اِذن به یک لحظه نگاهم بدهای که حَریمت به مَثَل کهرباست شوق وسبک خیزی کاهم بدهتاکه ز عشق تو گدازم چو شمع گرمی جان سوز به آهم بدهلشگرشیطان به کمین من است بی کسم ای، شاه پناهم بدهاز صف مژگان نگهی کن به من با نظری ، یار و سپاهم بدهدر شب اول که به قبرم نهند نور بدان شام سیاهم بده