سالِک از نور هدایت ببرد راه به دوست که به جایی نرسد گر به ضِلالت برود

از سر کوی تو هر کو به ملالت برود
نرود کارش و آخر به خجالت برود
کاروانی که بود بدرقه ‌اش حفظ خدا
به تجمّل بنشیند به جلالت برود
سالِک از نور هدایت ببرد راه به دوست
که به جایی نرسد گر به ضِلالت برود
کام خود آخر عُمر از مِی و معشوق بگیر
حیف اوقات که یک سر به بطالت برود
ای دلیل دل گمگشته خدا را مددی
که غریب اَر نبرد ره به دلالت برود
حکم مَستوری و مَستی همه بر خاتمت است
کس ندانست که آخر به چه حالت برود
حافظ از چشمه حکمت به کف آور جامی
بُو که از لوح دلت نقش جهالت برود
حافظ . غزل 222
گنجینه علوی
پی نوشت : بیهوده فریب مخور و مغرور مباش .تنها در پایان کار و یا قیامت روشن می شود که چه کسی پرهیزکار و چه کسی گناهکار بوده است، زیرا هیچ کسی پایان کار را نمی داند، و معلوم نیست که در پایان عمل، چه کسی به چه حالت از این دنیا می رود.
فایل صوتی با صدای آقای موسوی گرمارودی
@srazsaveh
#ادبیات #شعر #غزل_222_حافظ
#کلام_شعراء #نکات_اخلاقی
#حسن_عاقبت #سرانجام_کار #عاقبت_به_خیری #شف1749

https://eitaa.com/srazsaveh
https://srazsaveh.persianblog.ir
https://t.me/srazsaveh
https://www.instagram.com/srazsaveh