رَخت دلم هر چه بود، عشق به‌ غارت سپُرد

صبر نه راهی‌ست سهل، عشق نه کاری‌ست خُرد هر که به میدان عشق، گام نهد کام یافت هر که به ایوان صبر، پای نهد دست بُرد بار جفاهای او کوه نیارد کشید حلقه‌ی زلفین او باد نیارد شمرد وصل شد و هجر مانْد، آه که در باغ عمر خار به پیری رسید، گل به جوانی بمرد.