یه زمانی هم یهو از دنیای شلوغ و پرسروصدا پرت میشی به یه د

یه زمانی هم یهو از دنیای شلوغ و پرسروصدا پرت میشی به یه دنیای ساکت و بی روح و تاریک،اینکه خندت گریت شاد بودنت اصن کل زندگیت به یه نفروابسته باشه بدترین چیزه دنیاس از نظر من،یکسال تمام هروقت بغض کرد گریه کردم هروقت لبخند زد قهقهه زدم هروقت میخواست به خودش اسیب بزنه خودمو به اب و اتیش میزدم که کاری نکنه همیشه سعی کردم بهش بفهمونم که چقدر دوسش دارم و اون هربار خودشو زد به نفهمی و من مثل یه احمق همیشه فکر میکردم دوسم داره!فکر میکردم با خواست خودش پیشمه من از ترحم متنفرم ولی میاد به سرم ادم چیزی که ازش متنفره-_-
الان دلم مرگ نمیخواد یه چیزی بهتر از اون میخواد یه چیزی که بتونم باهاش به زندگی برگردم یه چیزی که باعث بشه واقعا زندگی کنم اما خب نیست یه چیزی مثل ارامش که این روزا پیدا کردنش شده سخت ترین چیز دنیا مثلا میخوام با چند ساعت خوابیدن اروم بشم ولی میاد به خوابم !همیشه تو خواب باهام خوبه تو خواب عاشقمه تو خواب دوسم داره به محض اینکه چشامو باز میکنم و میبینم خواب بود میخوام اون لحظه سرمو بکوبم دیوار.
کاش نبودنت،نخواستنت هم فقط یه خواب بود اونوقت بعد بیدار شدن دیگه سرمو نمی کوبوندم دیوار=)