گوش به زنگ بود

که روز رفتن فرا برسد شبانه روز کارش شده بود گریه لب به غذا نمیرد همان جثه کوچکش هم آب شد «نکنه من رو نبرن! اگه جا بمونم دق میکنم ! اگه جنگ تموم بشه و قسمتم نشه ، چه خاکی به سرم بریزم ؟! »