از مرز دستانت که بگذرم

از مرز_دستانت که بگذرم
بهشت را به آغوش میکشم
و مشامم را از پیکر یاس گونه ات سیراب خواهم
کرد . کمی آنسوتر خودم را لای پیراهنی گلدار میبینم که تمام خوبیهای دنیا درونش نهفته است پیچیده وار چون شاخه های تاکی_سرخوش تنیده بر خوشه های رو به آفتاب...💱