مدت هاست که تلاش کرده م توقع رو کم کنم. حساسیت رو بیارم پ

مدت‌هاست که تلاش کرده‌م توقع رو کم کنم. حساسیت رو بیارم پایین. کمتر دچار سوء تفاهم بشم. بیشتر نادیده بگیرم. نه اینکه آدم خیلی خوبی‌ باشم؛ اما اینارو خصائل اخلاقی خوبی می‌دونم و براشون تلاش کردم؛ ماه‌ها. اما بعضی‌ها متوجه نمی‌شن که کم‌توقعی هیچ ربطی به پا گذاشتن بر روی حقوقم در یک رابطه نداره. حساس نبودن هیچ ربطی به سکوت در مقابل برآورده نشدن انتظارات جزئی‌م نداره. نادیده گرفتن، پیش‌قدم شدن و بخشیدن هیچ ربطی به کور بودن یا احمق بودن نداره. تا الان هر اتفاقی در یک رابطه برام میوفتاد، شروع به خودتخریبی می‌کردم. اما الان با ورود به یک‌سری رابطه های سالم تر، دارم به این فکر می‌کنم شاید واقعن اون آدم حساسی که خیلیا بهم برچسبش رو زدن نیستم! شاید واقعن متوقع نیستم، دوست‌نداشتنی و حساس نیستم! شاید فقط درگیر روابطی بودم که بهم احساس کم بودن می‌دادن. باور کنید کلید اکثریت این خودتخریبی ها، دیدن خودمون در آینه ی زنگار گرفته ی دیگرانه.