تو را می بینم و می خوانم از آن دورهای دور

تو را می بینم و می خوانم از آن دورهای دور
میان خاطرات گنگ و نا فرجام و تکراری..
که هرگز رنگ بودن های تو بر آن نپاشیده !

تو می آیی و همچون باغ

پُر می گردم از عطر دل انگیز شکفتن ها !

پرستوهای مهمانم

به صد امید می خوانند

هزاران نغمه ی زیبا

تو می آیی و در چشمِ منِ شیدا

نگاهت مهر می تابد

صدایت شور می سازد

به جان خسته و تبدارم از غمها


تو می آیی و صبحی نو

مرا در بر گرفته..

سخت می تازد

به نام تو

به یاد تو

به کام دل

. . .

تو می آیی وصد افسوس

که تنها چشمِ دل، قادر به دیدار است...