دلنوشته
#سلام.بازم با ناراحتی هام اومدم.البته ناراحتی نه دلگیری
از همه دلگیرم.از همه.همه ی آدمای دور و برم.
دلم گرفته.نمی دونم چرا؟ولی حالم اصلا خوب نیست.
تمام وجودمو احساس درد پر کرده.قلبم پر شده از غصه و درد .دیگه
جای سالمی نداره.همه جاش سیاه و کثیف شده.یعنی سیاهش کردن.
همین آدما.این آدمایی که اگه به ظاهرشون نگاه کنی هیچی جز خوبی نمی بینی
ولی باطنشون....
کل زندگیم...تک تک ثانیه ها و دقیقه هاش شده دلگیری.
ای کاش می تونستم برم........
دارم خفه می شم.دارم می ترکم.بغض داره خفم می کنه.
از همه چی خسته شدم.از همه چی.
از این آدما ی ..............از این دنیای مزخرف...از این قلب بی احساسم...همه چی.
دیگه نمی دونم باید چی کار بکنم.
چرا هر چی که تو این دنیا آرزو بکنی بر عکس برآورده می شه؟
نمی دونم چی بگم تو چشام اونقدر اشک جمع شده که دیگه نمی تونم جایی رو ببینم.
اگه به خاطر خدا نبود تا حالا زنده نبودم.تنها امیدم به خودشه.
اونقدر منتظر می مونم تا دلش به حالم بسوزه و عزرائیل رو بفرسته سراغم.
خسته ام.از اینکه هیشکی نیست به حرفام گوش بده.هیشکی نیست درکم کنه.
هیچ کس اشکی برای ما نریخت
هر که با ما بود از ما می گریخت
چند روزی هست حالم دیدنیست
حال من از این و آن پرسیدنیست
گاه بر روی زمین زل می زنم
گاه بر حافظ تفائل می زنم
نميدونم چمه،فقط ميدونم حالم خوب نيست ،حالم خرابه
انگار يه بغض نشكسته داره قلبمو پاره پاره ميكنه
اما من كه قلبم پيش خودم نيست!!!پس خدايا اين چيه
كه نميذاره نفس بكشم اين چيه كه داره سينمو ميدره.
انگار عشقمو خودم،خودش داريم نابود ميكنيم.
انگار براي هيچكس و هيچ چيز اهميت ندارم.
انگار دنيا و ارزوهام داره خراب ميشه.
انگار غريب افتادم تو اين دنيا انگار هيچ كس جز تو
جز من انگار ...
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.