حماسه به وقت اربعین/ با سر همه رفتند به پابوسی بی سر(اول)
روزنامه کيهان1400/07/04
حماسه به وقت اربعین/ با سر همه رفتند به پابوسی بی‌سر
1382 سال از روز اربعینی که اولین زائران سالار شهیدان دشت کربلا بر سر مزار مطهر آن امام مظلوم شهید جمع شدند می‌گذرد و جریان عظیم محبت و پیروی اهل‌بیت(ع) در کنگره بین‌المللی اربعین یاد و خاطره حماسه حسینی را تجدید می‌کنند، دست برادری می‌دهند و منطق جهانی‌شده حسین(ع) را به عالم معرفی می‌کنند.
48 سال قبل، زمانی که مراسم اربعین، به شکوه امروز شکل نگرفته بود، مقتدای انقلاب اسلامی در تاریخ 24/12/1352 (روز جمعه ۲۰ صفر سال ۱۳۹۴ هجری قمری) در جریان سلسله جلساتی در مسجد امام حسن علیه‌السلام در مشهد مقدس که به شرح و تفسیر خطبه‌های نهج‌البلاغه اختصاص داشت، به‌مناسبت تقارن با اربعین حسینی، تحلیلی تاریخی و جامع از چرایی اهمیت زیارت اربعین ارائه دادند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای فرمودند: «شیعه یک جمع متفرّقى بود؛ یک جامعه‌اى بود که در یک جا و در یک مکان زندگى نمی‌کرد؛ در مدینه بودند، در کوفه بودند، در بصره بودند، در اهواز بودند، در قم بودند، در خراسان بودند - اطراف و اکناف بلاد- امّا یک روح در این کالبدِ متفرّق و در این اجزای متشتّت در جریان است؛ مثل دانه‌هاى تسبیح، یک رشته و یک نخ، همه اینها را به هم وصل می‌کرد. آن رشته چه بود؟
رشته اطاعت و فرمان‌بَرى از مرکزیّت تشیّع، از رهبرى عالى تشیّع یعنى امام؛ همه این رشته‌ها به آنجا متّصل می‌شد؛ قلبى بود که به همه اعضا فرمان می‌داد؛ و به این ترتیب، تشیّع یک سازمان و یک تشکیلات بود. ممکن بود دو نفر از حال هم خبر نداشته باشند، امّا بودند کسانى که از حال همه باخبر بودند. اطاعت و فرمان‌بَرى آنها به‌حساب، فریاد زدنشان از روى دستور، سکوت‌شان بر طبق نقشه، همه چیزشان با حساب. فقط یک عیبى کار آنها داشت و آن اینکه همدیگر را کمتر می‌دیدند. اهل یک شهر و شیعیان یک منطقه، البتّه یکدیگر را می‌دیدند، امّا یک کنگره جهانى لازم بود براى شیعیانِ روزگار ائمّه(علیهم‌السّلام). این کنگره جهانى را معیّن کردند، وقتش را هم معیّن کردند؛ گفتند در این موعدِ معیّن، در آن کنگره هرکس بتواند شرکت کند. آن موعد، روز اربعین است؛ و جاى شرکت، سرزمین کربلا است؛ چون روح شیعه روح کربلائى است، روح عاشورائى است؛ در کالبد شیعه تپش روز عاشورا مشهود است؛ شیعه هرجا که هست دنباله‌روِ عاشوراى حسین است. این است که مى‌بینیم همه جا این تپش‌هایى که در شیعه مکشوف شده، از آن مرقد پاک ناشى است؛ اینها شعله‌هایى بوده که از آن روح مقدّس و پاک و از آن تربت عالى‌مقدار سرکشیده؛ به جان‌ها و روح‌ها زده؛ انسان‌ها را به گلوله‌هاى داغى تبدیل کرده و آنها را به قلب دشمن فرو برده.»
ادامه مطلب در پست بعدی ....
حماسه به وقت اربعین/ با سر همه رفتند به پابوسی بی‌سر
1382 سال از روز اربعینی که اولین زائران سالار شهیدان دشت کربلا بر سر مزار مطهر آن امام مظلوم شهید جمع شدند می‌گذرد و جریان عظیم محبت و پیروی اهل‌بیت(ع) در کنگره بین‌المللی اربعین یاد و خاطره حماسه حسینی را تجدید می‌کنند، دست برادری می‌دهند و منطق جهانی‌شده حسین(ع) را به عالم معرفی می‌کنند.
48 سال قبل، زمانی که مراسم اربعین، به شکوه امروز شکل نگرفته بود، مقتدای انقلاب اسلامی در تاریخ 24/12/1352 (روز جمعه ۲۰ صفر سال ۱۳۹۴ هجری قمری) در جریان سلسله جلساتی در مسجد امام حسن علیه‌السلام در مشهد مقدس که به شرح و تفسیر خطبه‌های نهج‌البلاغه اختصاص داشت، به‌مناسبت تقارن با اربعین حسینی، تحلیلی تاریخی و جامع از چرایی اهمیت زیارت اربعین ارائه دادند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای فرمودند: «شیعه یک جمع متفرّقى بود؛ یک جامعه‌اى بود که در یک جا و در یک مکان زندگى نمی‌کرد؛ در مدینه بودند، در کوفه بودند، در بصره بودند، در اهواز بودند، در قم بودند، در خراسان بودند - اطراف و اکناف بلاد- امّا یک روح در این کالبدِ متفرّق و در این اجزای متشتّت در جریان است؛ مثل دانه‌هاى تسبیح، یک رشته و یک نخ، همه اینها را به هم وصل می‌کرد. آن رشته چه بود؟
رشته اطاعت و فرمان‌بَرى از مرکزیّت تشیّع، از رهبرى عالى تشیّع یعنى امام؛ همه این رشته‌ها به آنجا متّصل می‌شد؛ قلبى بود که به همه اعضا فرمان می‌داد؛ و به این ترتیب، تشیّع یک سازمان و یک تشکیلات بود. ممکن بود دو نفر از حال هم خبر نداشته باشند، امّا بودند کسانى که از حال همه باخبر بودند. اطاعت و فرمان‌بَرى آنها به‌حساب، فریاد زدنشان از روى دستور، سکوت‌شان بر طبق نقشه، همه چیزشان با حساب. فقط یک عیبى کار آنها داشت و آن اینکه همدیگر را کمتر می‌دیدند. اهل یک شهر و شیعیان یک منطقه، البتّه یکدیگر را می‌دیدند، امّا یک کنگره جهانى لازم بود براى شیعیانِ روزگار ائمّه(علیهم‌السّلام). این کنگره جهانى را معیّن کردند، وقتش را هم معیّن کردند؛ گفتند در این موعدِ معیّن، در آن کنگره هرکس بتواند شرکت کند. آن موعد، روز اربعین است؛ و جاى شرکت، سرزمین کربلا است؛ چون روح شیعه روح کربلائى است، روح عاشورائى است؛ در کالبد شیعه تپش روز عاشورا مشهود است؛ شیعه هرجا که هست دنباله‌روِ عاشوراى حسین است. این است که مى‌بینیم همه جا این تپش‌هایى که در شیعه مکشوف شده، از آن مرقد پاک ناشى است؛ اینها شعله‌هایى بوده که از آن روح مقدّس و پاک و از آن تربت عالى‌مقدار سرکشیده؛ به جان‌ها و روح‌ها زده؛ انسان‌ها را به گلوله‌هاى داغى تبدیل کرده و آنها را به قلب دشمن فرو برده.»
ادامه مطلب در پست بعدی ....
۴.۱k
۰۴ مهر ۱۴۰۰
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.