اصلا خدا درد را آفرید تا من هربار بگویم:دردت به جانم

سلام یارجانم!
نمیدانم زمانه به من فرصت داد تا برایت بگویم چه اندازه وقتی مشغول کار و حساب و کتاب میشدی دوست ترت داشتم یا نه...
برایم مهم نبود که بقیه چه فکری میکنند اگر بدانند من لذت چایی دم کردن برای تو زمانی که مشغول کار بودی را با هیچ لذت به ظاهر عاشقانه ای عوض نمیکردم...
و این را میدانم که هرگز نگفتم یارجان! وقتی غرق فکر کردن میشوی دلم میخواهد زمان را متوقف کنم و تا ابد زل بزنم به صورت خسته اما مصمم ات...
و هرگز نگفتم خم ابروهایت وقتی گره به کارت می افتاد، گره به جهانم می انداخت...
و خیلی حرفهایی که عمر کوتاه بودنمان اجازه نداد به زبان بیاورم...
ولی یارجان! مگر تمام حرفهای عاشقانه را باید به زبان آورد...
نه یارجان!
نه من آدم زدن حرفهای تکراری عاشقانه بودم و نه تو نیازی به شنیدن دوستت دارمهای تکراری داشتی...
تا وقتی "مراقب خودت باش" هست "دوستت دارم" جایی برای خودنمایی پیدا نمیکند...
و اصلا "من هستم"خیلی کم دارد تا برسد به "خدا پشت و پناهت"
ولی در گوشی میگویم یارجان!
هیچ جمله ای جای "دلتنگم" را نمیگیرد...
و من هنوز معادل" دردت به جانم" چیزی پیدا نکرده ام...
این است که سحرها در قنوت وترم آرام و در گوشی به خدا میگویم: من دلم تنگ است...
دردهایش را به جان من بریز...
#الهام_جعفری
#ممنوعه
چقدر این عکس شبیه اون روزاست😢