..... ﻣﺎﺟﺮﺍﯼ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺮﯾﻢ ﻗﺎﺳﻤﯽ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﮐﻪ ۱۷
..... ﻣﺎﺟﺮﺍﯼ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺮﯾﻢ ﻗﺎﺳﻤﯽ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﮐﻪ ۱۷
ﺳﺎﻝ ﻫﻤﺮﺍﻫﺶ ﺑﻮﺩ
ﺑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮔﺮﻭﻩ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﻫﻨﺮ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻧﯿﻮﺯ : ﻣﺮﯾﻢ ﻗﺎﺳﻤﯽ ﻣﯽ
ﮔﻮﯾﺪ : ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﻣﺎ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻪ ۱۷ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ، ﯾﻌﻨﯽ
ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ . ﺍﻣﺎ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ
ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺗﺮ ﺣﺪﻭﺩ ۵ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ.
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺟﺸﻦ ﺗﻮﻟﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺑﻮﺩ، ﮔﻔﺖ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ
ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﺩ . ﺁﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ؛ ﺍﻭ ﺑﻪ
ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺎ ﺳﺎﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺟﺮﺍ
ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎﯾﺶ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻧﺪ .
ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻫﺎﯼ ﺧﯿﻠﯽ
ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﺭﺳﯿﺪ. ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪﻡ
ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﻗﻄﻌﻪ «ﯾﮑﯽ ﻫﺴﺖ » ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﻦ
ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺒﺮﯾﮏ ﺑﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﺩﺍﺩﻡ « ﮐﻪ ﯾﺎﺩﺗﺎﻥ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ
ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ؟ » ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮐﻤﯽ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺑﻪ
ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻥ ﯾﮏ ﮔﺮﻭﻩ ﻭ ﺗﺪﺍﺭﮎ
ﺩﯾﺪﻥ ﮐﻨﺴﺮﺕ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﻟﺒﺎﺱ
ﻫﺎﯾﻢ ﮐﻤﮏ ﺑﮕﯿﺮﻡ، ﭼﻮﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻨﻪ
ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﻣﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩﺵ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ
ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ.
ﺍﻭﺍﯾﻞ ﺍﺟﺮﺍﻫﺎ ﺯﯾﺎﺩ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺳﺘﺎﺭﻩ
ﺩﺭﺧﺸﺎﻧﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ . ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﻭﯾﻮﻟﻦ ﻣﯽ ﺯﺩﻡ ﮐﻤﯽ
ﮔﻮﺵ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎﯾﺶ
ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ. ﺑﺮﺍﯼ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﻟﺒﺎﺱ ﮐﺎﺭﻡ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ
ﮐﺮﺩﻡ، ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻋﻼﻗﻪ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﭘﺎﭖ
ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺩﻧﯿﺎ ﺩﺍﺭﺩ، ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻫﺎﯾﻢ ﻓﺎﮐﺘﻮﺭﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﺵ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻓﺮﻡ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺑﺪﻫﺪ.
ﺍﺻﻼ ﺩﻟﺶ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ
ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﻨﺪ، ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻣﻦ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ. ﺗﺎ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﺍﻭﻝ ﺑﻌﺪ
ﺍﺯ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ، ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻥ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪﻩ
ﺑﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ
ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ. ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻭﻗﺘﯽ ﻭﺍﮐﻨﺶ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ
ﻫﻤﻪ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎ ﻣﻮﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ
ﺷﺪﯼ . ﺯﻣﺎﻥ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ.
ﮔﺎﻫﯽ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﻣﻌﺪﻩ ﺩﺭﺩ ﺷﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ
ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﺳﺮﺍﻍ ﺩﮐﺘﺮﯼ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻭ ﻋﮑﺴﯽ
ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﺪ . ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﺬﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﺪﻩ ﺩﺭﺩ ﺷﺪﯾﺪﯼ ﮔﺮﻓﺖ.
ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻓﻌﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ
ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻭ ﻭﯾﺰﯾﺖ ﭘﯿﺶ ﺩﮐﺘﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﻣﻮﺭﯼ ﺩﺭ ﻣﻌﺪﻩ ﺍﻭﺳﺖ. ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻗﻀﯿﻪ
ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺪﯼ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﯿﺎﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۱۸ ﺁﺑﺎﻥ ۹۲ ﺩﺭ
ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻧﯿﮑﺎﻥ ﺟﺮﺍﺣﯽ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪ.
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﻫﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪ.
ﯾﮏ ﺗﯿﻢ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﮑﺎﻭ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ. ﺑﺎﻭﺭﻣﺎﻥ ﻧﻤﯽ
ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﯿﺎﻡ ﺁﻭﺭ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺗﻠﺨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺎ ﺍﻭ
ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﻗﻮﯼ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ
ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﭘﺲ ﻣﺸﮑﻞ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﯼ
ﺑﺮﺑﯿﺎﯾﯽ.
ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻣﻌﺪﻩ ﺗﻮ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ
ﮐﻨﯽ ﻭ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﻮﺩ. ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ
ﭘﺮﺳﯿﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺮﻃﺎﻥ؟ ﻭ ﺩﮐﺘﺮ ﮔﻔﺖ ﺳﺮﻃﺎﻥِ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﻪ،
ﻭﻟﯽ ﺧﺐ، ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺑﻠﻪ ﺳﺮﻃﺎﻥ ! ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺳﻢ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻨﮕﯿﻦ
ﻭ ﻫﻮﻟﻨﺎﮎ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﯽ.
ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ . ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﺮﺗﻀﯽ
ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺑﻮﺩﯾﻢ. ﺍﻭ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻠﻮﺕ
ﮐﺮﺩ.
ﺭﻓﺘﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﺍﺳﺖ . ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
ﺻﺪﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ
ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﮔﻔﺖ : « ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻤﯿﺮﻡ. »
ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﺁﻏﺎﺯ ﺩﻭﺭﻩ ﺷﯿﻤﯽ ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻫﺎﯼ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺭﻭﺯ
ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻭ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ .
ﺍﻣﺎ ﺍﺻﻼ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﯽ
ﮔﻔﺖ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺻﺤﻨﻪ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻡ ﻣﺜﻞ ﺷﯿﻤﯽ
ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺩﺭﻣﺎﻧﻢ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .
** ﻗﺪﺭ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ
ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﺻﻼ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻧﺒﻮﺩ،
ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﻭﯾﮋﮔﯽ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﮐﺎﻣﻼ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﺭﺯ ﺑﻮﺩ .
ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ، ﭘﺸﺘﮑﺎﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﺿﻊ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺣﺘﯽ ﺳﺮﻃﺎﻥ
ﻫﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﺵ ﺟﺪﺍ ﮐﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ
ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺳﺮﻋﺖ ﮐﺎﺭ ﻭ ﻣﻮﻓﻘﯿﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ
ﻫﻤﻪ ﻟﺤﻈﺎﺗﺶ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻔﯿﺪ ﺑﮑﻨﺪ، ﺧﻮﺩﺵ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﻗﺪﺭ
ﺗﮏ ﺗﮏ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ
ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ.
** ﻣﺮﺗﻀﯽ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﺕ
ﻣﺮﺗﻀﯽ ﻫﯿﭻ ﻓﺮﻗﯽ ﺑﺎ ﻗﺒﻞ ﻧﮑﺮﺩ، ﺣﺘﯽ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ
ﻧﺒﻮﺩ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺪﺭ ﻣﺘﻮﺍﺿﻊ ﻭ ﻓﺮﻭﺗﻦ ﺑﻮﺩ . ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭﺳﺖ
ﺷﺒﯿﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺜﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﭘﺮ ﺑﺎﺭ ﺗﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺗﺮ
ﻭ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﺗﺮ . ﺑﻪ ﺟﺮﺍﺕ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺗﺮﯾﻦ ﺁﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ. ﺩﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ ﻓﻌﻞ ﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﮐﺎﺭ ﺑﺒﺮﻡ. ﭘﺲ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺗﺮﯾﻦ ﺁﺩﻡ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ
ﺳﺎﻝ ﻫﻤﺮﺍﻫﺶ ﺑﻮﺩ
ﺑﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮔﺮﻭﻩ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﻫﻨﺮ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻧﯿﻮﺯ : ﻣﺮﯾﻢ ﻗﺎﺳﻤﯽ ﻣﯽ
ﮔﻮﯾﺪ : ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﻣﺎ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻪ ۱۷ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ، ﯾﻌﻨﯽ
ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ . ﺍﻣﺎ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ
ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺗﺮ ﺣﺪﻭﺩ ۵ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ.
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺟﺸﻦ ﺗﻮﻟﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺑﻮﺩ، ﮔﻔﺖ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ
ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﺩ . ﺁﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ؛ ﺍﻭ ﺑﻪ
ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺎ ﺳﺎﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺟﺮﺍ
ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎﯾﺶ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻧﺪ .
ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻫﺎﯼ ﺧﯿﻠﯽ
ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﺭﺳﯿﺪ. ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪﻡ
ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﻗﻄﻌﻪ «ﯾﮑﯽ ﻫﺴﺖ » ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﻦ
ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺒﺮﯾﮏ ﺑﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﺩﺍﺩﻡ « ﮐﻪ ﯾﺎﺩﺗﺎﻥ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ
ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ؟ » ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮐﻤﯽ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺑﻪ
ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻥ ﯾﮏ ﮔﺮﻭﻩ ﻭ ﺗﺪﺍﺭﮎ
ﺩﯾﺪﻥ ﮐﻨﺴﺮﺕ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﻟﺒﺎﺱ
ﻫﺎﯾﻢ ﮐﻤﮏ ﺑﮕﯿﺮﻡ، ﭼﻮﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻨﻪ
ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﻣﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩﺵ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ
ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ.
ﺍﻭﺍﯾﻞ ﺍﺟﺮﺍﻫﺎ ﺯﯾﺎﺩ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺳﺘﺎﺭﻩ
ﺩﺭﺧﺸﺎﻧﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ . ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﻭﯾﻮﻟﻦ ﻣﯽ ﺯﺩﻡ ﮐﻤﯽ
ﮔﻮﺵ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎﯾﺶ
ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ. ﺑﺮﺍﯼ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﻟﺒﺎﺱ ﮐﺎﺭﻡ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ
ﮐﺮﺩﻡ، ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻋﻼﻗﻪ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﭘﺎﭖ
ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺩﻧﯿﺎ ﺩﺍﺭﺩ، ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻫﺎﯾﻢ ﻓﺎﮐﺘﻮﺭﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﺵ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻓﺮﻡ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺑﺪﻫﺪ.
ﺍﺻﻼ ﺩﻟﺶ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ
ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﻨﺪ، ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻣﻦ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ. ﺗﺎ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﺍﻭﻝ ﺑﻌﺪ
ﺍﺯ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ، ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻥ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪﻩ
ﺑﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ
ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ. ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻭﻗﺘﯽ ﻭﺍﮐﻨﺶ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ
ﻫﻤﻪ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎ ﻣﻮﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ
ﺷﺪﯼ . ﺯﻣﺎﻥ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ.
ﮔﺎﻫﯽ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﻣﻌﺪﻩ ﺩﺭﺩ ﺷﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ
ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﺳﺮﺍﻍ ﺩﮐﺘﺮﯼ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻭ ﻋﮑﺴﯽ
ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﺪ . ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﺬﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﺪﻩ ﺩﺭﺩ ﺷﺪﯾﺪﯼ ﮔﺮﻓﺖ.
ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻓﻌﺎﺕ ﻗﺒﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ
ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻭ ﻭﯾﺰﯾﺖ ﭘﯿﺶ ﺩﮐﺘﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﻣﻮﺭﯼ ﺩﺭ ﻣﻌﺪﻩ ﺍﻭﺳﺖ. ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻗﻀﯿﻪ
ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺪﯼ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﯿﺎﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۱۸ ﺁﺑﺎﻥ ۹۲ ﺩﺭ
ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻧﯿﮑﺎﻥ ﺟﺮﺍﺣﯽ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪ.
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﻫﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪ.
ﯾﮏ ﺗﯿﻢ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﮑﺎﻭ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ. ﺑﺎﻭﺭﻣﺎﻥ ﻧﻤﯽ
ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﯿﺎﻡ ﺁﻭﺭ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺗﻠﺨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺎ ﺍﻭ
ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﻗﻮﯼ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ
ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﭘﺲ ﻣﺸﮑﻞ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﯼ
ﺑﺮﺑﯿﺎﯾﯽ.
ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻣﻌﺪﻩ ﺗﻮ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ
ﮐﻨﯽ ﻭ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﻮﺩ. ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ
ﭘﺮﺳﯿﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺮﻃﺎﻥ؟ ﻭ ﺩﮐﺘﺮ ﮔﻔﺖ ﺳﺮﻃﺎﻥِ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﻪ،
ﻭﻟﯽ ﺧﺐ، ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺑﻠﻪ ﺳﺮﻃﺎﻥ ! ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺳﻢ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻨﮕﯿﻦ
ﻭ ﻫﻮﻟﻨﺎﮎ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﯽ.
ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ . ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﺮﺗﻀﯽ
ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺑﻮﺩﯾﻢ. ﺍﻭ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻠﻮﺕ
ﮐﺮﺩ.
ﺭﻓﺘﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﺍﺳﺖ . ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
ﺻﺪﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ
ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﮔﻔﺖ : « ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻤﯿﺮﻡ. »
ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﺁﻏﺎﺯ ﺩﻭﺭﻩ ﺷﯿﻤﯽ ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻫﺎﯼ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺭﻭﺯ
ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻭ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ .
ﺍﻣﺎ ﺍﺻﻼ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﯽ
ﮔﻔﺖ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺻﺤﻨﻪ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻡ ﻣﺜﻞ ﺷﯿﻤﯽ
ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺩﺭﻣﺎﻧﻢ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .
** ﻗﺪﺭ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ
ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﺻﻼ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻧﺒﻮﺩ،
ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﻭﯾﮋﮔﯽ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﮐﺎﻣﻼ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﺭﺯ ﺑﻮﺩ .
ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ، ﭘﺸﺘﮑﺎﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﺿﻊ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺣﺘﯽ ﺳﺮﻃﺎﻥ
ﻫﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﺵ ﺟﺪﺍ ﮐﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ
ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺳﺮﻋﺖ ﮐﺎﺭ ﻭ ﻣﻮﻓﻘﯿﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ
ﻫﻤﻪ ﻟﺤﻈﺎﺗﺶ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻔﯿﺪ ﺑﮑﻨﺪ، ﺧﻮﺩﺵ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﻗﺪﺭ
ﺗﮏ ﺗﮏ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ
ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ.
** ﻣﺮﺗﻀﯽ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﺕ
ﻣﺮﺗﻀﯽ ﻫﯿﭻ ﻓﺮﻗﯽ ﺑﺎ ﻗﺒﻞ ﻧﮑﺮﺩ، ﺣﺘﯽ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ
ﻧﺒﻮﺩ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺪﺭ ﻣﺘﻮﺍﺿﻊ ﻭ ﻓﺮﻭﺗﻦ ﺑﻮﺩ . ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭﺳﺖ
ﺷﺒﯿﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺜﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﭘﺮ ﺑﺎﺭ ﺗﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺗﺮ
ﻭ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﺗﺮ . ﺑﻪ ﺟﺮﺍﺕ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺗﺮﯾﻦ ﺁﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ. ﺩﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ ﻓﻌﻞ ﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﮐﺎﺭ ﺑﺒﺮﻡ. ﭘﺲ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺗﺮﯾﻦ ﺁﺩﻡ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ
۱۲.۶k
۱۳ دی ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۱۰)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.