آدم های دنیــــای مجــــازی

آدم های دنیــــای مجــــازی
دل دارنــد !
و چیزی به نام احســــــــــاس !
آدم های دنیای مجازی گاهی مـــــغرورند مثل مـــن !
و گاهی بی ریـــــــا مثل تـــــو !
آدم های اینجا فقط گاهی نــــــــگاه نــــــــــدارند !
این گاهی خوبــــــــــ استــــ
و گاهــی ندیدن چشم های آدم ها یکـــــ عمر اشــــــــتباه را به بار می آورد !
یک عمر اشتـــباه هم می شود تمام شـــــدن یه دوســــــتی ِ دوستـــــــ داشتنی !
آدم های دنیـــــای مجـــــازی
گاهی هیــــچ فرقــــی با آدم های اطرافـــــمان ندارند !
گاهی پشیمــــــــان می شوند
دلــــــــگیر می شوند
غـــــــصه می خورند
تنهــــــا می شوند
سکوتــــــــــ می کنند
و گمان می کنند همه چیز درستــــــــ می شود !
اما همیشه فکر های آدم ها درستـــــ نیستــــــ !
آدم های دنیای مجازی لجــــــــبازند گاهی !
آدم های دنیـــــای مجازی گاهــــی دلتنگـــــــ میشوند و هیچ حرفـــــــی نمی زنند !
چون از خاموشــــــــی ِ رفقایشان می ترســـند !
می ترسنـــد سکوتـــــــ ِ رفیقشان به معنای یکــــــ دنــــــــیا درد باشد !
آدم های دنــــــیای مــــجازی . . .
یکی از این آدم ها مثــــل مـــن
حرفـــــــــ هایش را
دلتنــــــــگی هایش را
دوستــــــــــ داشــــتن هایش را
به زبان نـــــمی آورد
تا مــــــبادا
مبــــــــــادا
رفاقتــــــــــ اجـــــباری شود !
آدم های دنـــیای مـــجازی
گاهی مثل تـــــــــو
فکر میکنند با سکوتـــــــ
با گذشـــــتن
با ندیدن حــــق خودشان
با نخواســــــتنشان
همه چیز حــــــل می شـــــود !
نه  . . . رفیــــــق
اینطور نیستــــــ !
آدم های دنیای مجازی
هیچ فرقی با آدم های اطرافـــــمان ندارند !
فقط نگــــــــاه ندارند !
نـــــــگاه ...!