گـذرى بـر زنـدگـى امـام اوّل حضرت اميرالمومنين على (ع )

گـذرى بـر زنـدگـى امـام اوّل حضرت اميرالمومنين على (ع )


1 ـ عـلى (عـليـه السـلام ) نـخـسـتـيـن امـام مـؤ مـنـيـن و رهـبـر مسلمانان و اوّلين خليفه بعد از
رسول خدا، پيامبر راستين و امين اسلام محمّد بن عبداللّه خاتم پيامبران ـ صلوات خدا بر او و
دودمـان پـاكـش بـاد ـ است او كه برادر و پسر عمو و وزير پيامبر (صلّى اللّه عـليـه و آله و سـلّم ) و
دامـاد آن حـضـرت ؛ يـعنى شوهر دخترش حضرت فاطمه زهرا ـ سـلام اللّه عـليـهـا ـ سـرور بـانـوان
دو جـهـان اسـت ، امـيـرمـؤ مـنـان عـلى بـن ابيطالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف ،
سرور اوصيا ـ بهترين صلوات و سلام بر او باد ـ .


2 ـ كـنـيـه عـلى (عـليـه السـلام ) ابـوالحـسـن اسـت ، او در روز جـمـعـه سـيـزدهـم رجـب سـال
سـى ام ((عـام الفـيـل )) (ده سـال قـبـل از بـعـثـت ) در مـكـه در بـيـت الحـرام داخـل كـعـبـه خـانـه
خـدا، ديـده بـه ايـن جـهـان گـشـود كـه هـيـچ كـس قـبـل از او و بـعـد از او، در ايـن خـانـه خـدا تولّد
نيافت و نمى يابد و اين نشانگر موهبت و احترام و توجّه خاصّ خداوند به وجود على (عليه السلام )
است و بيانگر مقام بسيار ارجمند اوست .


3 ـ مـادر آن بـزرگـوار، فـاطـمـه دخـتـر اسـد بـن هـاشـم بن عبد مناف (س ) است كه براى رسـول
خـدا (صـلّى اللّه عـليـه و آله و سـلّم ) (نـيـز) هـمـچـون يـك مـادر بـود و رسـول خـدا (صـلّى اللّه
عـليـه و آله و سـلّم ) در دامـن او رشـد كـرد و آن حـضـرت هـمـيـشـه سپاسگزار نيكيهاى او بود.
فاطمه بنت اسد، در صف نخستين ايمان آورندگان به اسلام ، ايمان آورد و همراه جمعى از
مهاجرين با آن حضرت به سوى مدينه هجرت كرد و وقتى كه از دنـيـا رفـت ، پـيـامـبـر (صـلّى اللّه
عـليـه و آله و سـلّم ) او را با پيراهن مـخـصـوص خـود كـفـن نـمـود تـا بـه وسـيـله آن از آزار حشرات
زمين حفظ گردد و در قبر او (قـبـل از دفـنش ) خوابيد تا بدين وسيله فشار قبر به او نرسد و اقرار به
امامت پسرش امـيرمؤ منان على (عليه السلام ) را به او تلقين كرد، تا پس از دفن ، وقتى از او در
مورد آن سـؤ ال شـد بتواند پاسخ دهد و اين همه توجّهات مخصوص پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و
سـلّم ) بـه مـادر عـلى (عـليـه السـلام ) بـه خـاطر آن مقام ارجمندى بود كه او در نزد پروردگار و نزد
آن حضرت داشت . اين سرگذشت بين تاريخ نويسان مشهور است .


4 ـ امـيـرمـؤ مـنـان عـلى (عـليـه السـلام ) و بـرادرانـش (طـالب ، عـقـيـل و جـعـفـر) نخستين
كسانى هستند كه از دو سو (هم از ناحيه پدر و هم از ناحيه مادر) از نسل هاشم بن عبد مناف
هستند، به اين خاطر و به خاطر نشو و پرورش آن حضرت در دامان رسـول خـدا (صـلّى اللّه عـليـه و
آله و سـلّم ) و تحصيل كمالات معنوى از او، به دوشرافت نايل گرديد (شرافت نسب و شرافت
پرورش و آموزش از دامان فرهنگ ساز رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم )).


5 ـ عـلى (عـليـه السـلام ) نـخـسـتـيـن فـردى بـود كـه قـبـول اسـلام كـرد و بـه خـدا و رسـولش
ايـمـان آورد و هـيـچ كـس از اهل بيت رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) و از اصحاب ، در
اين جهت به او نرسيد و او نـخـسـتـيـن مردى بود كه پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) او را
دعوت به اسلام كرد و او آن را پذيرفت و همواره از دين اسلام حمايت مى كرد و با مشركان مبارزه
مى نمود و از حريم ايمان دفاع مى كرد و گمراهان و سركشان را سركوب مى نمود و دستورات
دين و قرآن را منتشر مى ساخت و به عدالت ، حكم مى كرد و به كارهاى نيك دستور مى داد.


6 ـ على (عليه السلام ) بعد از بعثت رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) تا رحلت آن حضرت
يعنى در طول 23 سال ، همواره همراه ، همراز و همكار پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) بود،
در سيزده سال قبل از هجرت (در بحران مبارزه شديد با مشركان ) شريك تـنـگـاتـنـگ غـمـهـاى
پـيـامـبـر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) بود، بيشترين دشواريها و رنـجـهـاى اين دوره را تحمّل نمود
و ده سال بعد از هجرت به سوى مدينه ، يگانه مدافع اسـلام و پـيـامـبر (صلّى اللّه عليه و آله و
سلّم ) از شر مشركان بود و براى حفظ جان (و هدف ) پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) با
كافران جنگيد و در اين راستا جانش را در طـبـق اخـلاص نـهاد و فداى پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) و سپر بلا براى اسلام نـمـود و ايـن شـيـوه ادامـه داشـت تـا آن هنگام كه رسول خدا
(صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) رحـلت كـرد و خـداونـد او را بـه سـوى بـهشت خود برد و در
ارجمندترين جايگاه بهشتى ، جايش داد، هنگام رحلت رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) ،
على (عليه السلام ) 33 سال داشت .