خانه دوست کجاست؟ "

خانه دوست کجاست؟ "
در فلق بود که پرسیدسوار
آسمان مکثی کرد.
رهگذرشاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شن ها بخشید!
وبه انگشت نشان داد سپیداری و گفت:
" نرسیده به درخت، کوچه باغی است که از خواب همه سبزتراست
ودر آن عشق به اندازه ی پرهای صداقت آبیست
می روی تاته آن کوچه که از پشت بلوغ،
سربه درمی آرد،
پس به سمت گل تنهایی می پیچی
دوقدم مانده به گل،
پای فواره جاوید اساطیر زمین می مانی
وتو را ترسی شفاف فرا می گیرد
در صمیمیت سیال فضا، خش خشی
می شنوی!
کودکی می بینی
رفته از کاج بلندی بالا،!
جوجه بردارد از لانه نور
وازو می پرسی،، خانه دوست کجاست ؟
(سهراب سپهری)