بالاخره یک روز تمام می شود...

بالاخره یک روز تمام می‌شود

این دنیا با تمام سربالایی‌ها و سرپایینی‌هایش ...

آدمی که تو را رنجاند ،

اویی که تو را خنداند ،

کسی که قلبت را به درد آورد ،

اویی که آرامت کرد ،

کسی که اشک‌هایت را دید و لبخند زد ،

اویی که اشک‌هایت را پاک کرد و یا ، با تو اشک ریخت

کسی که تمام وجودش پر از مهربانی بود ،

و اویی که ...

با همه‌ی آن‌ها ، روزی جایی دور از این‌جا رو به رو می‌شوی ؛

یا با لبخند به هم نگاه می‌کنید ،

و یا فقط به هم ، نگاه می‌کنید ...!

آن‌جا دیگر کسی نمی‌تواند ؛ چشمانش را روی قلبی که شکست ، بغضی که به گلویی نشاند ، اشکی که جاری کرد، زندگی شیرینی که خرابش کرد ، دروغی که گفت ، ببندد .

چون همان وقت که این‌جا چشمانش را روی تمام این‌ها بسته بود ؛ کسی بود که چشمانش همه چیز را ثبت می‌کرد و به خوش‌خیالی آن فرد ، لبخندی تلخ می‌زد .

گاهی باید کنار گوش تمام بی‌گناهان دل‌شکسته و پر از بغض دنیا آرام گفت : غمت نباشد ؛ کسی که این‌جا چشمانش را بست ؛ جایی دیگر بخواهد یا نخواهد چشمانش باز خواهد شد ، گوش‌هایش هم . و همان وقت اشکی را که جاری کرد و ندید ؛ می‌بیند .

و صدای قلبی را که شکست ؛ می‌شنود .

می‌دانی ؟ تنها خوبی این دنیا این است که ، تمام می‌شود

آرام بگیر ...

آن‌جا ، جای دیگری‌ست ...