ﺳﻼﻣﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ
ﺳﻼﻣﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ
ﺳﺮﻫﺎ ﺩﺭ ﮔﺮﯾﺒﺎﻥ ﺍﺳﺖ .
ﮐﺴﯽ ﺳﺮﺑﺮ ﻧﯿﺎﺭﺩ ﮐﺮﺩ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺘﻦ ﻭ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ
ﻧﮕﻪ ﺟﺰ ﭘﯿﺶ ﭘﺎ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ
ﮐﻪ ﺭﻩ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﻟﻐﺰﺍﻥ ﺍﺳﺖ
ﻭﮔﺮ ﺩﺳﺖ ﻣﺤﺒﺖ ﺳﻮﯼ ﮐﺲ ﯾﺎﺯﯼ
ﺑﻪ ﺍﮐﺮﺍﻩ ﺁﻭﺭﺩ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﻐﻞ ﺑﯿﺮﻭﻥ
ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎ ﺳﺨﺖ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺍﺳﺖ
ﻧﻔﺲ ﮐﺰ ﮔﺮﻣﮕﺎﻩ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﺑﺮﻭﻥ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﻮﺩ ﺗﺎﺭﯾﮏ
ﭼﻮ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﯾﺴﺘﺪ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ
ﻧﻔﺲ ﮐﺎﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺩﯾﮕﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﭼﺸﻢ
ﺯﭼﺸﻢ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﯾﺎ ﻧﺰﺩﯾﮏ
ﻣﺴﯿﺤﺎﯼ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺮﺩ ﻣﻦ ﺍﯼ ﺗﺮﺳﺎﯼ ﭘﯿﺮ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﭼﺮﮐﯿﻦ
ﻫﻮﺍ ﺑﺲ ﻧﺎجوﺍﻧﻤﺮﺩﺍﻧﻪ ﺳﺮﺩ ﺍﺳﺖ ...ﺁﯼ ...
ﺩﻣﺖ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺳﺮﺕ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺩ
ﺳﻼﻣﻢ ﺭﺍ ﺗﻮ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻮﯼ ﺩﺭ ﺑﮕﺸﺎﯼ !
ﻣﻨﻢ ﻣﻦ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﻫﺮ ﺷﺒﺖ ﻟﻮﻟﯽ ﻭﺵ ﻣﻐﻤﻮﻡ
ﻣﻨﻢ ﻣﻦ ﺳﻨﮓ ﺗﯿﭙﺎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺭﻧﺠﻮﺭ
ﻣﻨﻢ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﭘﺴﺖ ﺁﻓﺮﯾﻨﺶ ﻧﻐﻤﻪ ﻧﺎﺟﻮﺭ
ﻧﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻣﻢ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺯﻧﮕﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﯿﺮﻧﮓ ﺑﯿﺮﻧﮕﻢ
ﺑﯿﺎ ﺑﮕﺸﺎﯼ ﺩﺭ ﺑﮕﺸﺎﯼ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ
ﺣﺮﯾﻔﺎ ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﺎ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﻭ ﻣﺎﻫﺖ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺝ ﻣﯽ ﻟﺮﺯﺩ
ﺗﮕﺮﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺮﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ
ﺻﺪﺍﯾﯽ ﮔﺮ ﺷﻨﯿﺪﯼ ﺻﺤﺒﺖ ﺳﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ
ﻣﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﺁﻣﺪﺳﺘﻢ ﻭﺍﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ
ﺣﺴﺎﺑﺖ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺟﺎﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ
ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﮕﻪ ﺷﺪ ﺳﺤﺮ ﺷﺪ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﺁﻣﺪ
ﻓﺮﯾﺒﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺑﺮﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺧﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﺤﺮﮔﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﺣﺮﯾﻔﺎ! ﮔﻮﺵ ﺳﺮﻣﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ ﺳﯿﻠﯽ ﺳﺮﺩ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﻗﻨﺪﯾﻞ ﺳﭙﻬﺮ ﺗﻨﮓ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﯾﺎ ﺯﻧﺪﻩ
ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﺳﺘﺒﺮ ﻇﻠﻤﺖ ﻧﻪ ﺗﻮﯼ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﺪﻭﺩ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﺣﺮﯾﻔﺎ! ﺭﻭ ﭼﺮﺍﻍ ﺑﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﻭﺯ ﺷﺐ ﺑﺎ ﺭﻭﺯ ﯾﮑﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﺳﻼﻣﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ
ﻫﻮﺍ ﺩﻟﮕﯿﺮ ﺩﺭﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺳﺮﻫﺎ ﺩﺭ ﮔﺮﯾﺒﺎﻥ ﺩﺳﺘﻬﺎ ﭘﻨﻬﺎﻥ
ﻧﻔﺲ ﻫﺎ ﺍﺑﺮ ﺩﻝ ﻫﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﻏﻤﮕﯿﻦ
ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺍﺳﮑﻠﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﻠﻮﺭ ﺁﺟﯿﻦ
ﺯﻣﯿﻦ ﺩﻟﻤﺮﺩﻩ ﺳﻘﻒ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮐﻮﺗﺎﻩ
ﻏﺒﺎﺭ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻣﻬﺮﻭﻣﺎﻩ
.
.
ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ
....اخوان ثالث.....
ﺳﺮﻫﺎ ﺩﺭ ﮔﺮﯾﺒﺎﻥ ﺍﺳﺖ .
ﮐﺴﯽ ﺳﺮﺑﺮ ﻧﯿﺎﺭﺩ ﮐﺮﺩ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺘﻦ ﻭ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ
ﻧﮕﻪ ﺟﺰ ﭘﯿﺶ ﭘﺎ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ
ﮐﻪ ﺭﻩ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﻟﻐﺰﺍﻥ ﺍﺳﺖ
ﻭﮔﺮ ﺩﺳﺖ ﻣﺤﺒﺖ ﺳﻮﯼ ﮐﺲ ﯾﺎﺯﯼ
ﺑﻪ ﺍﮐﺮﺍﻩ ﺁﻭﺭﺩ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﻐﻞ ﺑﯿﺮﻭﻥ
ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎ ﺳﺨﺖ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺍﺳﺖ
ﻧﻔﺲ ﮐﺰ ﮔﺮﻣﮕﺎﻩ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﺑﺮﻭﻥ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﻮﺩ ﺗﺎﺭﯾﮏ
ﭼﻮ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﯾﺴﺘﺪ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ
ﻧﻔﺲ ﮐﺎﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺩﯾﮕﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﭼﺸﻢ
ﺯﭼﺸﻢ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﯾﺎ ﻧﺰﺩﯾﮏ
ﻣﺴﯿﺤﺎﯼ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺮﺩ ﻣﻦ ﺍﯼ ﺗﺮﺳﺎﯼ ﭘﯿﺮ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﭼﺮﮐﯿﻦ
ﻫﻮﺍ ﺑﺲ ﻧﺎجوﺍﻧﻤﺮﺩﺍﻧﻪ ﺳﺮﺩ ﺍﺳﺖ ...ﺁﯼ ...
ﺩﻣﺖ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺳﺮﺕ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺩ
ﺳﻼﻣﻢ ﺭﺍ ﺗﻮ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻮﯼ ﺩﺭ ﺑﮕﺸﺎﯼ !
ﻣﻨﻢ ﻣﻦ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﻫﺮ ﺷﺒﺖ ﻟﻮﻟﯽ ﻭﺵ ﻣﻐﻤﻮﻡ
ﻣﻨﻢ ﻣﻦ ﺳﻨﮓ ﺗﯿﭙﺎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺭﻧﺠﻮﺭ
ﻣﻨﻢ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﭘﺴﺖ ﺁﻓﺮﯾﻨﺶ ﻧﻐﻤﻪ ﻧﺎﺟﻮﺭ
ﻧﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻣﻢ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺯﻧﮕﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﯿﺮﻧﮓ ﺑﯿﺮﻧﮕﻢ
ﺑﯿﺎ ﺑﮕﺸﺎﯼ ﺩﺭ ﺑﮕﺸﺎﯼ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ
ﺣﺮﯾﻔﺎ ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﺎ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﻭ ﻣﺎﻫﺖ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺝ ﻣﯽ ﻟﺮﺯﺩ
ﺗﮕﺮﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺮﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ
ﺻﺪﺍﯾﯽ ﮔﺮ ﺷﻨﯿﺪﯼ ﺻﺤﺒﺖ ﺳﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ
ﻣﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﺁﻣﺪﺳﺘﻢ ﻭﺍﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ
ﺣﺴﺎﺑﺖ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺟﺎﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ
ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﮕﻪ ﺷﺪ ﺳﺤﺮ ﺷﺪ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﺁﻣﺪ
ﻓﺮﯾﺒﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺑﺮﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺧﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﺤﺮﮔﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﺣﺮﯾﻔﺎ! ﮔﻮﺵ ﺳﺮﻣﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ ﺳﯿﻠﯽ ﺳﺮﺩ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﻗﻨﺪﯾﻞ ﺳﭙﻬﺮ ﺗﻨﮓ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﯾﺎ ﺯﻧﺪﻩ
ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﺳﺘﺒﺮ ﻇﻠﻤﺖ ﻧﻪ ﺗﻮﯼ ﻣﺮﮒ ﺍﻧﺪﻭﺩ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﺣﺮﯾﻔﺎ! ﺭﻭ ﭼﺮﺍﻍ ﺑﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﻭﺯ ﺷﺐ ﺑﺎ ﺭﻭﺯ ﯾﮑﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﺳﻼﻣﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ
ﻫﻮﺍ ﺩﻟﮕﯿﺮ ﺩﺭﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺳﺮﻫﺎ ﺩﺭ ﮔﺮﯾﺒﺎﻥ ﺩﺳﺘﻬﺎ ﭘﻨﻬﺎﻥ
ﻧﻔﺲ ﻫﺎ ﺍﺑﺮ ﺩﻝ ﻫﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﻏﻤﮕﯿﻦ
ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺍﺳﮑﻠﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﻠﻮﺭ ﺁﺟﯿﻦ
ﺯﻣﯿﻦ ﺩﻟﻤﺮﺩﻩ ﺳﻘﻒ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮐﻮﺗﺎﻩ
ﻏﺒﺎﺭ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻣﻬﺮﻭﻣﺎﻩ
.
.
ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ
....اخوان ثالث.....
۵۹۵
۱۸ بهمن ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.