زمان چقدر چیز عجیبی هست

زمان چقدر چیز عجیبی هست
ثانیه های که میگذره و تبدیل به ساعتها و روزها و سالها میشه
یکهو میبینی ای بابا چقدر زود گذشت انگار همین دیروز بود
توی خونه ی پدری
یک زندگی عادی و معمولی
شاید خیلی ساده مثل همه ی مردم دور و برمون ولی واقعا الان که میبینم، چقدر اون زندگی های ساده خوب بودن
چه روزایی بود، خواهرام و برادر جان چه خاطراتی، شاید خیلی عادی ولی الان له له همون ها رو میزنیم
بیشتر بعد از ظهرها میرفتم کنج حیاط یک گوشه که سایه دیوار همسایه افتاده بود یک کتاب میگرفتم و غرق میشدم توی داستانهاش و نمی فهمیدم کی آفتاب غروب کرد
الان هنوز هم ذوق این رو دارم دوباره برگردم و یکی از همون کتابها رو از کتابخونه ی پدرم بردارم بوش کنم و برگردم به اون روزها
چقدر همه ی اینها زود گذشت
و مادرم .... صبور مثل همه ی زنان عزتمند این سرزمین....
یک سال دیگه از این روزهایی که اسمش رو میزاریم عمر گذشت
از نوشته پدرم یک همچین روزی (اون موقع جمعه) ۲ آذر، دهم ماه صفر، حول و حوش همین ساعتا پا گذاشتم به این دنیا
الان ثمره این عمر شده دو تا پسر نوزده و دوازده ساله که امیدوارم روزی که نبودم لااقل بگن خدا بیامرزتش آدم خوبی بود ....