دلـــم گرفتــه

دلـــم گرفتــه
از دنیــا
از آدم هــا
از خیــال هایی که خیــال مـانـد
از رویـــاهـایی که به حقیقـــت نپیــوست
از آرزوهـــایی که بـَر بــاد رفــت
از خـــودم
از حمـــاقت های ِ احمقــــانه ام
از اعتمــادهایی که از دسـت رفــــــــت
از " مـنی " که مُــرد
از ایـن " مــنی " که بیهــوده نفـس می کشــد
از زیستنــی که نمی خواهـَمـَش و از مرگــی که می خواهـَمـَش
خدایــا ...!
مـن دیگــر بریـــده ام
کـــــــم آورده ام
دیگـر نه حوصلــه ی دنیــایت را دارم
نه آدم هـــایت را
و نه حتـی خــودم را ...
آدم گـریــز شــده ام
گوشـــه نشیـن
این روزهــا دیگـر خـودم نیستــم.....