یه جا خوندم که موقعی که میباره همه جا ساکت میشه، چون دونه های برف امواج صوتی رو جذب میکنن .من فکر میکنم آدمی هم که دوستش داری مثل برف میمونه . از وقتی میاد به زندگیت دیگه هیچ صدایی رو نمیشنوی، و چشمت دیگه هیچ جا رو نمیبینه. فقط و فقط همون آدمو میبینی و در وجودش غرق میشی