کاش عاشقت نبودم، که اینگونه بسوزم به پایت، که اینگونه بما

کاش عاشقت نبودم، که اینگونه بسوزم به پایت، که اینگونه بمانم در حسرت دیدارت.

کاش عاشقت نبودم که عذاب بکشم، تمام درد های دنیا را بر دوش بکشم...

که شب هایم را با چشمان خیس سحر کنم، روز هایم را با دلتنگی و انتظار به سر کنم.

کاش عاشقت نبودم که اینگونه دلم سوخته نباشد، در هوای سرد عشقت افسرده نباشد.

کاش عاشقت نبودم که اینک تنها باشم، تو نباشی و من پریشان باشم، تو نباشی ومن دیوانه وسرگردان باشم...

کاش عاشقت نبودم که اینک لحظه هایم بیهوده بگذرد، فصلهایم بی رنگ بگذرند، تا حتی دلم به خزان نیز خوش

نباشد...

تقصیر خودم بود که هوای عاشقی به سرم زد، تا خوستم فرار کنم، عشق تیر خلاصش را به بال و پرم زد،

تا خوستم دلم را پشیمان کنم، دلم، دل به دریا زد...

دل به دریا زد و بدجور غرق شد، همه امید هایم زیر دریا محو شد...

کاش عاشقت نبودم که اینک از دست تو ناله کنم، شب و روز دلم را سرزنش کنم...

قلبم میلرزد، تمام وجودم تمنا ی اغوشی را میکندکه ان اغوش رویاییست که گاهی فکر میکنمرسیدن به ان محال

است.

چشمانم دیگر از اشک ریختن سویی ندارند، چشمانی که تمام لحظه ها انتظار این را میکشند که به دیدار چشمان تو

بیایند...

کاش عاشق دل بی وفایت نبودم، بی نیاز بودم، مثل خودت بی خیال بودم.

کاش مهم نبود برایم بودنت، دیگر احساس نیاز نمیکردم در تمام لحظه های نبودنت !