ﻣﻨﻢ ﺣﺎﻝ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﻦ ﻫﺮﺯﮔﺎﻫﯽ

‌ ﻣﻨﻢ ﺣﺎﻝ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﻦ ﻫﺮﺯﮔﺎﻫﯽ
ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﺎﺵ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﺍﮔﺎﻫﯽ

ﺭﻫﺎﯾﻢ ﮐﻦ ﺩﺭﻭﻥ ﺩﺷﺖ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﻏﻮﺷﺖ
ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺯﺍﻏﯽ ﮐﻪ ﭘﻨﯿﺮﺵ ﺩﺍﺩ ﺭﻭﺑﺎﻫﯽ

ﭼﺮﺍ ﮔﺎﻫﯽ، ﻟﺒﺎﻧﺖ ﺍﻋﺘﯿﺎﺩ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﻓﮑﺮﻡ ﺑﺎﺵ
ﮐﻪ ﻣﻌﺘﺎﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭﺕ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ،ﺭﺍﻫﯽ ،

ﭘﺮ ﺍﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺍﻡ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻗﺼﺮ ﺗﻮ ﺍﺯﺍﺩﻡ
ﺑﺮﻡ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﺮﯾﺪﺍﺭﻧﺪﻣﻦ ﺭﺍ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﭼﺎﻫﯽ

ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﻢ ﯾﺎ ﮐﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ
ﻧﻪ ﻣﯿﺮﯼ ﻭ ﻧﻪ ﻣﯿﻤﺎﻧﯽ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﮔﻤﺮﺍﻫﯽ

ﮐﺸﯿﺪﻡ ﻧﻘﺸﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﯾﺖ ﺩﺭﻭﻥ ﺩﻓﺘﺮﯼ ﮐﺎﻫﯽ
ﺗﺮﮎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺍﺣﺴﺎﺳﻢ ﻭﺍﻣﺪ ﺑﻪ ﻫﻮﺍ ﺧﻮﺍﻫﯽ

ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺷﻌﺮ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﻣﻨﻢ ﺣﺎﻝ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﻦ ﻫﺮﺯ ﮔﺎﻫﯽ...