مناظره ای در مورد شرک دانستن توسل به معصومین
مناظره ای در مورد شرک دانستن توسل به معصومین
یک نفر از آنها به اینجانب گفت: شیعیان، رسول اللَّه صلی الله علیه وآله وسلم و ائمه بقیع علیه السلام را عبادت میکنند و رو به قبر آنها میایستند و دست به دعا بلند میکنند و از آنها حاجت میطلبند، شفای بیمارانشان رامیطلبند، و سایر حاجاتشان را از آنها میخواهند.
گفتم: شیعیان میگویند: «اِنَّ صلاتی و نسکی و محیای و مماتی للَّه رب العالمین»؛ «همانا نمازم و پرهیزگاری و عبادتم و زندگی و مرگم برای خداوند، پروردگار عالمیان است.»
نیز شبهای جمعه دعای کمیل میخوانند و میگویند «الهی و ربی من لی غیرک أسئله کشف ضریّ و النظر فی أمری»؛ «ای خدای من و ای پروردگار من جز تو که را دارم که رفع گرفتاری و توجه در کارم را از او درخواست کنم.»
همچنین در ضمن دعاهایشان آیه شریفه «اَمّن یجیب المضطرّ إذا دعاه و یکشف السوء» [1] میخوانند [2] .
و تو چگونه چنین تهمتی را به شیعه میزنی؟ بیا ایران، خراسان و ملاحظه کن مسجد بزرگ گوهرشاد جلو مرقد امام رضاعلیه السلام ساخته شده و در تمام اوقات نماز، هزاران زن و مرد، پیر و جوان به نماز میایستند در حالی که قبر مقدس امام رضاعلیه السلام پشت سر آنها قرار گرفته است.
هرگز شیعه امامان معصوم خود را عبادت نکرده و نمیکند و اینکه گاهی رو به قبر آنها دست به دعا بر میدارند. اوّلاً در کتابهای زیارتی آمده که مستحب است بعد از زیارت برای دعا رو به قبله کنند و دست به دعا بر دارند، ولی توجه ندارند، ثانیاً در صورتی هم که رو به قبر ایستاده، دست به دعا بلند کنند، این طور نیست که از صاحب قبر و از غیر خدا حاجت بخواهند بلکه در همان حال نیز از خدا حاجات خود را میطلبند و اگر هم از رسول اللَّه صلی الله علیه وآله وسلم یا از ائمهعلیه السلام بخواهند، بعنوان واسطه و وسیله میخواهند، یعنی از آنها میخواهند که آنها از خداوند متعال بخواهند دعایشان مستجاب و حاجاتشان را برآورد و هیچ یک از شیعیان و پیروان اهل بیتعلیهم السلام معتقد نیستند که شخص رسول اللَّهصلی الله علیه وآله وسلم یا ائمهعلیه السلام حاجتشان را برآورده میکند یا بیمارشان را شفا میدهد بلکه همگی معتقدند که شفا و نصرت و تمام امور و تمام خیرات بدست خداوند متعال است.
گفت: مشرکین نیز بتها را واسطه قرار میدادند
و الَّذِینَ اتَّخَذوا مِنْ دُونه اَولیاءَ ما نَعبدُهُم اِلّا لِیُقَرِّبُونا اِلی اللَّه زُلْفاً [3] .
آنانکه غیر خدا را [چون بتان] بدوستی و پرستش گرفتند و گفتند ما آن بتان را نمیپرستیم مگر برای اینکه ما را هر چه بیشتر به درگاه خدا نزدیک گرداند.
و شیعیان هم امامان خود را واسطه قرار میدهند که آنان را بخدا نزدیک کنند.
گفتم: جواب تو را خود آیه داده است و فرق آنها را با شیعه با جمله «وما نعبدهم» بیان فرموده است، زیرا آیه شریفه فرموده است: مشرکین بتها را پرستش و عبادت میکردهاند. و شرک آنها بجهت عبادت کردن بتها بوده است ولی شیعیان هرگز غیر خدا را عبادت و پرستش نمیکنند، و برای امامان خویش هرگز سجده نمیکنند، روزه نمیگیرند، نذر نمیکنند و....
بعد گفتم: اگر شما فقط یک کتاب فقهی یا یک رساله عملی فقهای شیعه را میدیدی هرگز چنین حرفی نمیزدی، زیرا در تمام کتابها و رسالههای عملی شیعیان است که نماز باید قربةً الی اللَّه خوانده شود، و الا باطل است، روزه، حج، زکات، صدقات، نذر و سایر عبادات، باید به قصد قربت وللَّه انجام شود و در غیر این صورت باطل است.
گفت: ما ظاهر برخی اعمال شیعه و گفتههای آنها را میبینیم و بما هم گفتهاند، شیعیان بجای یا اللَّه، یا علی میگویند و بجای اینکه از خدا مدد بطلبند از علی و حسین و ابوالفضل مدد میطلبند.
گفتم: اوّلاً صدا زدن آنها هرگز عبادت کردن آنها نیست زیرا عبادت به معنای تذلّل و تعظیم در برابر غیر است بقصد اینکه او ربّ و پروردگار و خالق و رازق است و شیعه هرگز در برابر غیر خدا تذلل و تعظیم به این قصد نمیکند و تو خود هم این معنا را از اعمال و دعاهای شیعیان میفهمی، بعد گفتم: شب جمعه دعای کمیل میخوانند، در ماه مبارک رمضان دعای افتتاح و ابوحمزه میخوانند، شبهای قدر دعای جوشن کبیر میخوانند که صد بند و در هر بند یک بار میگویند:
«سبحانک یا لا اله الا انت، الغوث الغوث خلّصنا من النار یا رب» و این دعاها در مفاتیح الجنان موجود است.
گفت: بما گفتهاند شیعیان خلفای راشدین را سب و لعن میکنند، آیا این حرف صحیح است؟
گفتم: اوّلاً در روایات شیعه از شتم و سبّ و لعن مؤمن نهی شده است و ائمه ما «شیعیان» فرمودهاند: اگر کسی شخصی را لعن کند، آن لعن میرود به سمت آن شخص، پس چنانچه لعن او بجا و بمورد بوده و او استحقاق لعن داشته است مانعی ندارد «صَدَر مِن اَهْلِهِ وَ وَقَعَ فِی مَحَلَّه» ولی اگر لعن آن شخص بجا
یک نفر از آنها به اینجانب گفت: شیعیان، رسول اللَّه صلی الله علیه وآله وسلم و ائمه بقیع علیه السلام را عبادت میکنند و رو به قبر آنها میایستند و دست به دعا بلند میکنند و از آنها حاجت میطلبند، شفای بیمارانشان رامیطلبند، و سایر حاجاتشان را از آنها میخواهند.
گفتم: شیعیان میگویند: «اِنَّ صلاتی و نسکی و محیای و مماتی للَّه رب العالمین»؛ «همانا نمازم و پرهیزگاری و عبادتم و زندگی و مرگم برای خداوند، پروردگار عالمیان است.»
نیز شبهای جمعه دعای کمیل میخوانند و میگویند «الهی و ربی من لی غیرک أسئله کشف ضریّ و النظر فی أمری»؛ «ای خدای من و ای پروردگار من جز تو که را دارم که رفع گرفتاری و توجه در کارم را از او درخواست کنم.»
همچنین در ضمن دعاهایشان آیه شریفه «اَمّن یجیب المضطرّ إذا دعاه و یکشف السوء» [1] میخوانند [2] .
و تو چگونه چنین تهمتی را به شیعه میزنی؟ بیا ایران، خراسان و ملاحظه کن مسجد بزرگ گوهرشاد جلو مرقد امام رضاعلیه السلام ساخته شده و در تمام اوقات نماز، هزاران زن و مرد، پیر و جوان به نماز میایستند در حالی که قبر مقدس امام رضاعلیه السلام پشت سر آنها قرار گرفته است.
هرگز شیعه امامان معصوم خود را عبادت نکرده و نمیکند و اینکه گاهی رو به قبر آنها دست به دعا بر میدارند. اوّلاً در کتابهای زیارتی آمده که مستحب است بعد از زیارت برای دعا رو به قبله کنند و دست به دعا بر دارند، ولی توجه ندارند، ثانیاً در صورتی هم که رو به قبر ایستاده، دست به دعا بلند کنند، این طور نیست که از صاحب قبر و از غیر خدا حاجت بخواهند بلکه در همان حال نیز از خدا حاجات خود را میطلبند و اگر هم از رسول اللَّه صلی الله علیه وآله وسلم یا از ائمهعلیه السلام بخواهند، بعنوان واسطه و وسیله میخواهند، یعنی از آنها میخواهند که آنها از خداوند متعال بخواهند دعایشان مستجاب و حاجاتشان را برآورد و هیچ یک از شیعیان و پیروان اهل بیتعلیهم السلام معتقد نیستند که شخص رسول اللَّهصلی الله علیه وآله وسلم یا ائمهعلیه السلام حاجتشان را برآورده میکند یا بیمارشان را شفا میدهد بلکه همگی معتقدند که شفا و نصرت و تمام امور و تمام خیرات بدست خداوند متعال است.
گفت: مشرکین نیز بتها را واسطه قرار میدادند
و الَّذِینَ اتَّخَذوا مِنْ دُونه اَولیاءَ ما نَعبدُهُم اِلّا لِیُقَرِّبُونا اِلی اللَّه زُلْفاً [3] .
آنانکه غیر خدا را [چون بتان] بدوستی و پرستش گرفتند و گفتند ما آن بتان را نمیپرستیم مگر برای اینکه ما را هر چه بیشتر به درگاه خدا نزدیک گرداند.
و شیعیان هم امامان خود را واسطه قرار میدهند که آنان را بخدا نزدیک کنند.
گفتم: جواب تو را خود آیه داده است و فرق آنها را با شیعه با جمله «وما نعبدهم» بیان فرموده است، زیرا آیه شریفه فرموده است: مشرکین بتها را پرستش و عبادت میکردهاند. و شرک آنها بجهت عبادت کردن بتها بوده است ولی شیعیان هرگز غیر خدا را عبادت و پرستش نمیکنند، و برای امامان خویش هرگز سجده نمیکنند، روزه نمیگیرند، نذر نمیکنند و....
بعد گفتم: اگر شما فقط یک کتاب فقهی یا یک رساله عملی فقهای شیعه را میدیدی هرگز چنین حرفی نمیزدی، زیرا در تمام کتابها و رسالههای عملی شیعیان است که نماز باید قربةً الی اللَّه خوانده شود، و الا باطل است، روزه، حج، زکات، صدقات، نذر و سایر عبادات، باید به قصد قربت وللَّه انجام شود و در غیر این صورت باطل است.
گفت: ما ظاهر برخی اعمال شیعه و گفتههای آنها را میبینیم و بما هم گفتهاند، شیعیان بجای یا اللَّه، یا علی میگویند و بجای اینکه از خدا مدد بطلبند از علی و حسین و ابوالفضل مدد میطلبند.
گفتم: اوّلاً صدا زدن آنها هرگز عبادت کردن آنها نیست زیرا عبادت به معنای تذلّل و تعظیم در برابر غیر است بقصد اینکه او ربّ و پروردگار و خالق و رازق است و شیعه هرگز در برابر غیر خدا تذلل و تعظیم به این قصد نمیکند و تو خود هم این معنا را از اعمال و دعاهای شیعیان میفهمی، بعد گفتم: شب جمعه دعای کمیل میخوانند، در ماه مبارک رمضان دعای افتتاح و ابوحمزه میخوانند، شبهای قدر دعای جوشن کبیر میخوانند که صد بند و در هر بند یک بار میگویند:
«سبحانک یا لا اله الا انت، الغوث الغوث خلّصنا من النار یا رب» و این دعاها در مفاتیح الجنان موجود است.
گفت: بما گفتهاند شیعیان خلفای راشدین را سب و لعن میکنند، آیا این حرف صحیح است؟
گفتم: اوّلاً در روایات شیعه از شتم و سبّ و لعن مؤمن نهی شده است و ائمه ما «شیعیان» فرمودهاند: اگر کسی شخصی را لعن کند، آن لعن میرود به سمت آن شخص، پس چنانچه لعن او بجا و بمورد بوده و او استحقاق لعن داشته است مانعی ندارد «صَدَر مِن اَهْلِهِ وَ وَقَعَ فِی مَحَلَّه» ولی اگر لعن آن شخص بجا
۷.۶k
۰۳ اسفند ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.