ای پدر

ای پدر!

ای فدای تار مویت این سر و جان ای پدر !                   ناز و قهرم را کشیدی خوب خوبان ای پدر!

*&*&*&*

تحــفه بخشیدی به من از گنج های تجربه                 گشتمی هرگاه و بیگاه غرق احسان ای پدر!

*&*&*&*

از سر و رویم غبار جهل را راندی مدام                          تا شدم پاکیزه از عیوب و نقصان ای پدر! *

&*&*&*

بر تنم کردی لباس همت و مــــردانگی                    زین سبب گشتم به گیتی مرد میدان ای پدر!

*&*&*&*

بی ثمر بودم نهالی کردی پیوندم همیش                  با گل و برگی ز علم و عشق و ایمان ای پدر!

*&*&*&*

میوه های مهر و نان علم دادی رایگان                              زیور مردانگی را هم فـــــــراوان ای پدر!

*&*&*&*

من که نادان بودم و هرکار تو صد پند بود                      گشته هر پندت جهان مشکل آسان ای پدر!

*&*&*&*

از پی آرامشم ،آرامی یت گــــــردید تباه                            واقعا" گشتم ز لطفت مهر باران ای پدر!

*&*&*&*

تا نورزم کینه با تو در خـــــــــــــطای روزگار                        اشتــباهــاتـم کشیدی خط بطلان ای پدر!

*&*&*&*

هر قدر خواستم نمایم خدمت، اما نشد                        چون نخواستی گوهرت باشد پریشان ای پدر!

*&*&*&*

خدمتت نتوان جز آنکه زحمتت بخشش کنی                   ورنه سر تا پا منم مقروض احسان ای پدر!

*&*&*&*

جان من صد جان من بادا فدای مـــوی تو

مینهد دایم حبیب یار سر به فرمان ای پدر