صلیب شکسته آرم هیتلر یا گردونه ی مهر ؟
صلیب شکسته آرم هیتلر یا گردونه ی مهر ؟
چرخ خورشید یا گردونه مهر حداقل ۸۰۰۰ سال قبل از آن که نازی ها از آن به عنوان نماد خود استفاده کنند در ایران مورد استفاده قرار میگرفت و پس از دوره اسلامی هم ایرانیان محبت خود را به اهل بیت (ع) در قالب نماد هایی که نشان هویت آریایی ها بود نشان دادند
اما امروز عده ای جاهل این نشان را علامت مخصوص نازی ها و یکی از نماد های فراماسونری میدانند ! حال آنکه دلیلی برای این ادعای خود ندارند اما با تمام توان روی این ادعای خود پافشاری میکنند ! و سعی دارند با تمام توان میان هویت و فرهنگ مردم ایران که آیین یکتاپرستی بوده است و دین اسلام تضاد ایجاد کنند و هویت تاریخ و فرهنگ ایرانیان را بدنام کنند
به این نشان نگاه کنید:
شما این نشان را به چه چیزی می شناسید؟!
باید بپذیریم که امروز این نشان که موسوم به «صلیب شکسته» است، سمبولی برای نژاد پرستان شده است.
حتی این روز ها تبدیل به یک نشان برای شیطان پرست ها هم شده است. اما به نظر می آید این تصورات نادرست می باشد.
استاد عبدالعظیم رضایی در کتاب « اصل و نسب و دین های ایرانیان باستان»، درباره این نشان این چنین می گوید:
این نشانه که صلیب شکسته نامیده شده است، در حقیقت صلیب شکسته نیست و در کیش مسیحی به آن به دیده احترام نگریسته نشده است، ابعاد [صلیب] نیز به یک اندازه نیست و تنها دو خط آن با هم برابر است و بیشتر به اندام انسانی می ماند که دست ها را گشوده باشد.
گاهی نیز به سبب آن که هیتلر این نشانه را در حزب نازی به کار برده و بر روی بازو های هموندان حزب و نیز سربازان SS قرار داشت، و از آن جهت که نازی ها پیکاری سخت و آشتی ناپذیر را با یهودیان آغاز کرده بودند آن را ضد یهود خوانده اند. باید دانست که این نام گذاری هم درست نیست و تنها یک اصطلاح نابجا می باشد. ضد یهودی بودن این نشان از آنجا پیدا شد که شناخت کلی این نشانه با آوازه ستیز و پیکار با یهودیان یک جا فراهم آمد و در نتیجه ذهن مردم این نام را ساخت و پرداخت.
این نشان به نشانه آریایی هم مشهور است اما به هر حال در بسیاری از تمدن های جهان چنین نشانه ای یافت شده است. هرچند در ایران و هند هزاران سال پیشینه دارد اما این نشان در همه جای جهان دیده می شود از جمله در آفریقا، آسیا (چه شرق آسیا و چه غرب آسیا) و اروپا. حتی نشان هایی شبیه به این نشان در مناطقی جدا از ایران و هند یافت شده است که پیشینه ی بیشتری دارد.
نازی ها در دوران نیرومندی خود تعصب و فلسفه برتری نژادی را می ستودند، تبلیغات و آموزشهای خود را متوجه این کار کردند و به این نشانه ارزش سمبولیک آریایی بودن خود دادند. اما به نظر نمی رسد که رویکرد به این نشان در دوران های بسیار کهن با رویکرد نازی ها تناسب داشته باشد!
هرتسفلد این نشان را «گردونه خورشید» نامیده است و البته این نشان با نام هایی مانند «سواستیکا»، «چلیپا»، «گردونه مهر» و ... هم مطرح می شود. برخی این نشان را نمادی از خوشبختی و خوش شانسی می دانند و برخی دیگر آن را نمادی از عناصر چهارگانه نامیده اند. پیوند این نشان با آیین مهر یا میترا از دیگر مواردی است که بیان می شود.
اما به نظر می رسد این نشان را نباید محدود به یک قوم و یا یک دین و آیین کرد چرا که آثار آن در همه تمدن های جهان دیده می شود. چالشی که بوجود می آید این است که چطور می شود این نشان تقریبا به صورت هم زمان در نقاط گوناگون دنیا آن هم در دنیای باستان دیده شود؟! همین موارد باعث شده است که برخی آن را مربوط به موجودات فرا زمینی بدانند.
این نشان که به نظر می رسد پیشینه ای هفت هزار ساله در ایران دارد؛ ماندگاری عجیبی در تمدن ایران داشته است. آثار یافته شده نشان می دهد که این نماد تنها در یک دوره خاص مورد توجه ایرانیان نبوده است. از قبل از زرتشت گرفته تا دوران اسلامی این نماد در آثار دیده می شود و به آن به دیده احترام نگریسته می شده است. در این نوشتار به بررسی این نشان در تمدن ایران می پردازیم.
به تصاویری که از آثار باستانی بدست آمده است بنگرید :
چنین می نماید که کهن ترین آثار باستانی یافت شده در ایران که نقش این نشان را دارد مربوط به خوزستان می باشد. اما این نشان در آثار جای جای سرزمین ایران وجود داشته است.
گردنبند ایرانی که در گیلان پیدا شده و دارای قدمت حدود یک هزار سال قبل از میلاد می‌باشد و در موزه ملی ایران نگه داری می شود.
گردنبند با نشان گردونه مهر، یافت شده از گیلان، کاربر Maksim ویکی پدیا
در گرمی (Germi) مغان آذربایجان گورهای خمره ای از دوره اشکانی بدست آمده که در میان آنها پارچه ای بسیار زیبا یافت شده است که در شکل زیر می بینید.
پارچه دوران اشکانی
تکه خمره ای سفال م
چرخ خورشید یا گردونه مهر حداقل ۸۰۰۰ سال قبل از آن که نازی ها از آن به عنوان نماد خود استفاده کنند در ایران مورد استفاده قرار میگرفت و پس از دوره اسلامی هم ایرانیان محبت خود را به اهل بیت (ع) در قالب نماد هایی که نشان هویت آریایی ها بود نشان دادند
اما امروز عده ای جاهل این نشان را علامت مخصوص نازی ها و یکی از نماد های فراماسونری میدانند ! حال آنکه دلیلی برای این ادعای خود ندارند اما با تمام توان روی این ادعای خود پافشاری میکنند ! و سعی دارند با تمام توان میان هویت و فرهنگ مردم ایران که آیین یکتاپرستی بوده است و دین اسلام تضاد ایجاد کنند و هویت تاریخ و فرهنگ ایرانیان را بدنام کنند
به این نشان نگاه کنید:
شما این نشان را به چه چیزی می شناسید؟!
باید بپذیریم که امروز این نشان که موسوم به «صلیب شکسته» است، سمبولی برای نژاد پرستان شده است.
حتی این روز ها تبدیل به یک نشان برای شیطان پرست ها هم شده است. اما به نظر می آید این تصورات نادرست می باشد.
استاد عبدالعظیم رضایی در کتاب « اصل و نسب و دین های ایرانیان باستان»، درباره این نشان این چنین می گوید:
این نشانه که صلیب شکسته نامیده شده است، در حقیقت صلیب شکسته نیست و در کیش مسیحی به آن به دیده احترام نگریسته نشده است، ابعاد [صلیب] نیز به یک اندازه نیست و تنها دو خط آن با هم برابر است و بیشتر به اندام انسانی می ماند که دست ها را گشوده باشد.
گاهی نیز به سبب آن که هیتلر این نشانه را در حزب نازی به کار برده و بر روی بازو های هموندان حزب و نیز سربازان SS قرار داشت، و از آن جهت که نازی ها پیکاری سخت و آشتی ناپذیر را با یهودیان آغاز کرده بودند آن را ضد یهود خوانده اند. باید دانست که این نام گذاری هم درست نیست و تنها یک اصطلاح نابجا می باشد. ضد یهودی بودن این نشان از آنجا پیدا شد که شناخت کلی این نشانه با آوازه ستیز و پیکار با یهودیان یک جا فراهم آمد و در نتیجه ذهن مردم این نام را ساخت و پرداخت.
این نشان به نشانه آریایی هم مشهور است اما به هر حال در بسیاری از تمدن های جهان چنین نشانه ای یافت شده است. هرچند در ایران و هند هزاران سال پیشینه دارد اما این نشان در همه جای جهان دیده می شود از جمله در آفریقا، آسیا (چه شرق آسیا و چه غرب آسیا) و اروپا. حتی نشان هایی شبیه به این نشان در مناطقی جدا از ایران و هند یافت شده است که پیشینه ی بیشتری دارد.
نازی ها در دوران نیرومندی خود تعصب و فلسفه برتری نژادی را می ستودند، تبلیغات و آموزشهای خود را متوجه این کار کردند و به این نشانه ارزش سمبولیک آریایی بودن خود دادند. اما به نظر نمی رسد که رویکرد به این نشان در دوران های بسیار کهن با رویکرد نازی ها تناسب داشته باشد!
هرتسفلد این نشان را «گردونه خورشید» نامیده است و البته این نشان با نام هایی مانند «سواستیکا»، «چلیپا»، «گردونه مهر» و ... هم مطرح می شود. برخی این نشان را نمادی از خوشبختی و خوش شانسی می دانند و برخی دیگر آن را نمادی از عناصر چهارگانه نامیده اند. پیوند این نشان با آیین مهر یا میترا از دیگر مواردی است که بیان می شود.
اما به نظر می رسد این نشان را نباید محدود به یک قوم و یا یک دین و آیین کرد چرا که آثار آن در همه تمدن های جهان دیده می شود. چالشی که بوجود می آید این است که چطور می شود این نشان تقریبا به صورت هم زمان در نقاط گوناگون دنیا آن هم در دنیای باستان دیده شود؟! همین موارد باعث شده است که برخی آن را مربوط به موجودات فرا زمینی بدانند.
این نشان که به نظر می رسد پیشینه ای هفت هزار ساله در ایران دارد؛ ماندگاری عجیبی در تمدن ایران داشته است. آثار یافته شده نشان می دهد که این نماد تنها در یک دوره خاص مورد توجه ایرانیان نبوده است. از قبل از زرتشت گرفته تا دوران اسلامی این نماد در آثار دیده می شود و به آن به دیده احترام نگریسته می شده است. در این نوشتار به بررسی این نشان در تمدن ایران می پردازیم.
به تصاویری که از آثار باستانی بدست آمده است بنگرید :
چنین می نماید که کهن ترین آثار باستانی یافت شده در ایران که نقش این نشان را دارد مربوط به خوزستان می باشد. اما این نشان در آثار جای جای سرزمین ایران وجود داشته است.
گردنبند ایرانی که در گیلان پیدا شده و دارای قدمت حدود یک هزار سال قبل از میلاد می‌باشد و در موزه ملی ایران نگه داری می شود.
گردنبند با نشان گردونه مهر، یافت شده از گیلان، کاربر Maksim ویکی پدیا
در گرمی (Germi) مغان آذربایجان گورهای خمره ای از دوره اشکانی بدست آمده که در میان آنها پارچه ای بسیار زیبا یافت شده است که در شکل زیر می بینید.
پارچه دوران اشکانی
تکه خمره ای سفال م
۲۳.۴k
۱۶ اسفند ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.