:ﻣﻘﺪﻣﻪ ...ﮐﻨﺎر ﺑﻐﺾ ﺧﯿﺲ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﻢ ...ﺑﺎ ﺳﺮاﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻢ رو

:ﻣﻘﺪﻣﻪ ...ﮐﻨﺎر ﺑﻐﺾ ﺧﯿﺲ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﻢ ...ﺑﺎ ﺳﺮاﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻢ روی ﺗﻦ ﺳﺮد ﺷﯿﺸﻪ، ﻗﻠﺒﯽ را ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻗﻠﺐ؟ ﮐﺪام ﻗﻠﺐ؟ ﻫﻤﺎن ﻗﻠﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﺎزﯾﭽﻪ ی ﻏﺮور ﺗﻮ ﻣﯽ ﺷﻮد وﻟﺠﺒﺎزی ﻫﺎی ﻣﻦ؟ !!!ﺗﻮ در درﯾﺎی ﻏﺮورت ﻏﺮق ﻣﯽ ﺷﻮی و ﻣﻦ زﻧﺠﯿﺮﻩ ای از ﻟﺠﺒﺎزی ﻫﺎﯾﻢ ﻣﯽ ﺑﺎﻓﻢ ...ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ آﺳﺎﻧﯽ ﺗﻮ از ﻣﻦ دور ﻣﯽ ﺷﻮی و ﻣﻦ از ﺗﻮ ﻣﯽ داﻧﯽ؟ﻣﯿﺎن ﻣﻦ ﺗﻮ ﻓﺎﺻﻠﻪ اﺳﺖ !ﻧﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ای ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪﻫﻢ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﯿﺎن ﻣﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ای ﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﺪﻏﺮور ﺑﯿﺶ از اﻧﺪازﻩ ی ﺗﻮ و ﻟﺠﺒﺎزی ﻫﺎ وﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎی !!!ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ ی ﻣﻦ ...ﺑﯿﺎ ...ﺑﯿﺎ ﻋﺸﻖ را ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺧﺎﻟﻪ ﺑﺎزی ﻫﺎی ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ ﻣﺎن ﻧﮑﻨﯿﻢ ...ﺑﯿﺎ ﮐﻨﺎرم.دﺳﺘﺎﻧﺖ را دور ﮐﻤﺮم ﺣﻠﻘﻪ ﮐﻦ دﺳﺘﺎﻧﻢ را در دﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮ ...ﺑﺎاﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎﯾﺖ ﮐﻨﺎر ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻗﻠﺒﯽ ﺑﮑﺶ دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﻋﺸﻖ را ﺑﺎ ﻏﺮور ودﯾﻮاﻧﮕﯽ ﺳﺮﺑِﺒُﺮم و ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﻨﻢ !ﺑﺸﯿﻨﻢ وﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺑﺒﺎرد و ﺑﻪ روزﮔﺎر ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ ...ﻧﻪ!ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺎ دﺳﺘﺎن ﺧﻮدم،ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﺗﺒﺎﻩ ﮐﻨﻢ ...ﺑﯿﺎ دﯾﮕﺮ ﺗﻮ آن آﻗﺎی ﻣﻐﺮور ﻧﺒﺎش ...و ﻣﻦ ﺧﺎﻧﻢ ﻟﺠﺒﺎز !!!ﺑﯿﺎ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮﯾﻢ...ﺑﺎﻫﻢ ای ﺧﺪاﭼﻪ ﺧﺒﺮﻩ اﯾﻨﺠﺎ ﭼﻘﺪر ﺷﻠﻮﻏﻪ..اﻩ ﻟﻌﻨﺘﯽ اﻻن وﻗﺘﺶ ﺑﻮد؟ﺑﺎزم ﮐﻪ ﺧﺸﺎب ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮدم...ﯾﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﺧﻠﻮت ﭘﯿﺪاﻧﻤﯽ ﺷﻪ؟آﻫﺎن اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻬﺘﺮﻩ...ﺧﺪاﯾﺎ ﻋﺠﺐ !ﺷﯿﺮﺗﻮ ﺷﯿﺮﯾﻪ ﻫﺎ ﺻﺎدﻗﯽ:ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﭘﺴﺮا ﻫﯿﭽﮑﺪوﻣﺸﻮن ﻧﺒﺎﯾﺪ ...ﻓﺮارﮐﻨﻦ..ﺣﻮاﺳﺘﻮن ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﻧﺎدری:ﻗﺮﺑﺎن...اون دﺧﺘﺮﻩ اوﻧﺠﺎ ﭼﯿﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ دارﻩ ﺧﻮدش رو ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﯽ دﻩ ﺻﺎدﻗﯽ:ای وای...اون دﯾﮕﻪ ﮐﯿﻪ؟دﯾﻮوﻧﻪ ﺟﻠﻮی ﺗﯿﺮرس ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ...ﺗﻮ ﺣﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﻪ...اون اﺣﻤﺪ ...ﻟﻌﻨﺘﯽ ﻓﺮار ﻧﮑﻨﻪ ﻫﺎ...ﻣﻦ ﺑﺮم ﺑﺒﯿﻨﻢ اون دﯾﻮوﻧﻪ ﮐﯿﻪ ﻧﺎدری:ﺑﺎﺷﻪ ﺣﻮاﺳﻢ ﻫﺴﺖ...ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎش . ...آرﻣﺎن:آﯾـــــــــــــــﯽ ﺻﺎدﻗﯽ:ﺳﺎﮐﺖ ﺷﻮ ﺗﮑﻮن ﺑﺨﻮری ﯾﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺗﻮ ﻣﻐﺰت ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ...ﺻﺪات درﺑﯿﺎد ﻣﯽ ﮐﺸﻤﺖ ...رواﻧﯽ ﺟﻠﻮی ﮔﻠﻮﻟﻪ واﯾﺴﺘﺎدی...از ﺟﻮﻧﺖ ﺳﯿﺮ ﺷﺪی؟ ﯾﺎ ﺧﺪا اﯾﻦ دﯾﮕﻪ ﮐﯿﻪ؟وای دﺳﺘﺶ رو ﻣﺤﮑﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻪ رو ...دﻫﻨﻢ ﺻﺎدﻗﯽ:ﭼﺘﻪ؟ﭼﺮا اﯾﻨﻘﺪر دﺳﺖ و ﭘﺎ ﻣﯽ زﻧﯽ؟ ﺧﺐ دﯾﻮاﻧﻪ دﺳﺘﺶ رو ﻫﻢ ﺑﺮﻧﻤﯽ دارﻩ از رو دﻫﻨﻢ...دﯾﮕﻪ دارم ﺧﻔﻪ ﻣﯽ ﺷﻢ...ﻧﻪ اﯾﻨﻄﻮری ﻧﻤﯽ ﺷﻪ...ﻣﯽ رﯾﻢ واﺳﻪ ﯾﻪ ﮔﺎز ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ آﻣﺎدﻩ ﺷﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮ ﮐﻪ ...اوﻣﺪ ﺻﺎدﻗﯽ دﺳﺘﺶ رو ﺑﺮﻣﯽ دارﻩ وﻫﯽ ﺗﻮ ﻫﻮا ﺗﮑﻮن ﻣﯽ دﻩ:اﻩ...ﻟﻌﻨﺘﯽ...ﻣﮕﻪ ﺳﮕﯽ ﮔﺎز ﻣﯽ ﮔﯿﺮی؟ آرﻣﺎن در ﺣﺎل ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ زدن دﺳﺘﺖ رو ﮔﺬاﺷﺘﯽ-رو دﻫﻦ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﮔﯽ ﺧﻔﻪ ﻣﯽ ﺷﻢ؟ ﺗﻮ دﯾﮑﻪ از ﮐﺠﺎ ﭘﯿﺪات ﺷﺪ؟ دﺳﺖ از ﭘﺎ ﺧﻄﺎ ﮐﻨﯽ ﺑﺎ ﺗﯿﺮ...ای وای ﺧﺪا اﺳﻠﺤﻪ ام ﮐﻮ؟ ﺻﺎدﻗﯽ ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪﮔﻔﺖ:ﻣﻨﻈﻮرت اﯾﻨﻪ؟ اﺳﻠﺤﻪ رو ﺗﻮ دﺳﺘﺎش ﺗﮑﻮن ﻣﯿﺪاد ﺗﺎ اوﻣﺪم ﺑﮕﯿﺮم ﮐﺸﯿﺪ ﻋﻘﺐ ﺻﺎدﻗﯽ:ﻧﻪ ﻧﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ اﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ واﺳﺖ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ ...ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺧﻮدت رو زﺧﻤﯽ ﮐﻨﯽ آرﻣﺎن:ﺣﺮف ﻣﻔﺖ ﻧﺰن اﺳﻠﺤﻪ ام رو ﺑﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻦ وﺣﺸﯽ ﺷﺪ.ﺑﺎ ﺧﺸﻢ اوﻣﺪ ﺟﻠﻮ...ﭼﻮﻧﻪ ام رو ﮔﺮﻓﺖ واز رو زﻣﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪم ﮐﺮد:اﺣﻤﺪ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ آرﻣﺎن:وﻟﻢ ﮐﻦ وﺣﺸﯽ...اﺣﻤﺪ؟ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﺳﻮال رو از ﺗﻮ ﺑﭙﺮﺳﻢ؟اﺣﻤﺪ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﻧﺎدری:ﻗﺮﺑﺎن...ﻗﺮﺑﺎن...ﮐﺠﺎﯾﯿﺪﻣﭻ دﺳﺘﻢ رو ﻣﺤﮑﻢ ﺗﻮ دﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺖ...ﻟﻌﻨﺘﯽ ﭼﻪ ﻫﯿﮑﻠﯽ ﻫﻢ دارﻩ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ دﺳﺘﻢ رو از ﺗﻮ دﺳﺘﺎش درﺑﯿﺎرم...ﮔﻔﺖ ﺳﺮدار...ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﺑﺎﺷﻦ؟ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮرﻩ...ﺧﯿﻠﯽ وﺣﺸﯿﻪ...دﺳﺘﻢ رو ول ﮐﻦ...آخ ﺟﻮن ...اﻻن ﺣﺴﺎﺑﺶ رو ...ﻣﯽ رﺳﻦ ﭘﯿﺶ ﺳﺮدار ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ و ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﺤﻤﺪی و ﯾﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ دﯾﮕﻪ اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ.ﻫﻤﭽﻨﺎن دﺳﺘﻢ ﺗﻮ دﺳﺘﺎش ...ﺑﻮد...ﮐﻨﺘﺮل ﺧﻮدم رو از دﺳﺖ دادﻩ ﺑﻮدم ﺳﺮدار:اﯾﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺪا رو ﭼﺮا اﯾﻨﻄﻮری ﮔﺮﻓﺘﯽ ﺳﺮﮔﺮد ﺳﺮﮔﺮد؟اوﻩ اوﻩ ﭼﻪ ﮔﻨﺪی زدم...ﭼﻘﺪر ﺑﻬﺶ ﻓﺤﺶ دادم ﺳﺮﮔﺮد:دﺳﺘﺒﻨﺪ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﻗﺮﺑﺎن...ﻣﺠﺒﻮرم ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺎ ﯾﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﺷﻮن رو ﮔﻮش ﻣﯽ ﮐﺮدم...واﯾﺴﺎ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد اﻻن ﺣﺎﻟﺖ رو ﻣﯽ ﮔﯿﺮم...ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻦ ﻋﺴﻞ آرﻣﺎن ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﺤﻤﺪی:ول ﮐﻦ دﺳﺖ دﺧﺘﺮم رو ﺳﺮﮔﺮد اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺘﻬﻢ ﻧﯿﺲ ﺳﺮﮔﺮد:ﻣﺘﻬﻢ ﻧﯿﺲ؟ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻃﻠﻮﻋﯽ ﺑﺎ ﺻﺪای آروم زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ:ول ﮐﻦ دﺳﺘﺶ رو اون ﭘﻠﯿﺴﻪ ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎی ﮔﺮد ﺷﺪﻩ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد.ﭘﺸﺖ ﭼﺸﻢ ﻧﺎزک ﮐﺮدم ﺑﺮاش وﻣﻦ ﮐﻪ ﺗﺎ اون ﻣﻮﻗﻊ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻮدم ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﻬﺘﻮن ﻧﻤﯿﺎد ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺎﺷﯿﺪ ﯾﻪ ﺳﺮﮔﺮد آﮔﺎﻫﯽ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪاﻧﻪ ﺗﺮ ﺑﺮ ﺧﻮرد ﻣﯽ ﮐﻨﻪ...ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻤﺎ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯾﺪ ﻣﻦ ﭘﻠﯿﺴﻢ؟ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎاﺧﻢ دﺳﺘﻢ رو ول ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺣﺮص و ﺧﺸﻢ اﻧﺪک ﮔﻔﺖ:ﻧﻪ ﯾﻮﻧﯿﻔﺮﻣﯽ ﻧﻪ ﭼﺎدری ﻧﻪ ﭼﯿﺰی از ﮐﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﭘﻠﯿﺴﯿﺪ ﺳﺮﮐﺎر ﺧﺎﻧﻢ؟ .ﺧﺐ راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ اﻟﺒﺘﻪ اوﻧﻢ ﯾﻮﻧﯿﻔﺮم ﻧﭙﻮﺷﯿﺪﻩ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺣﻖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﮔﻔﺘﻢ:ﻣﻦ ﻣﺎﻣﻮر ﻣﺨﻔﯽ ﺑﻮدم اﺣﺘﯿﺎﺟﯽ ﺑﻪ ﯾﻮﻧﯿﻔﺮم ﻧﺪاﺷﺘﻢ...ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻤﺎ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد ...ﮔﺮاﻣﯽ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪاﺷﺖ اوﻧﻄﻮر ﺑﺎﻫﺎش ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ...ﮐﺎرد ﻣﯽ زدی ﺧﻮﻧﺶ در ﻧﻤﯿﻮﻣﺪ...ﻋﺎﺷﻖ ﮐﻞ ﮐﻞ ﮐﺮدن ﺑﺎ ﻣﻮاﻓﻘﺎم ﺑﻮدم...ﯾﻪ دﺧﺘﺮ ﺷﺮ و ﻋﺎﺷﻖ ﻫﯿﺠﺎن...ﭼﻨﺪ دورﻩ ﻗﻬﺮﻣﺎن ﺗﯿﺮاﻧﺪازی و ﮐﺎراﺗﻪ ی ﮐﺸﻮر ﺷﺪﻩ ﺑﻮدم...از ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪم...ﭘﺪرم ﻗﺎﺿﯽ ﺑﻮد داﯾﯿﻢ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﺤﻤﺪی...از ﺑﭽﮕﯽ ﺗﻮ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﺰرگ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدم...ﺗﻮ اﻓﮑﺎرم ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺳﺮدار ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ:ﺳﺮوان آرﻣﺎن ﮐﺠﺎﯾﯽ؟ ﻋﺴﻞ:ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﻗﺮﺑﺎن ﺣﻮاﺳﻢ ﻧﺒﻮد ﭼﻪ ﻓﺮﻣﻮدﯾﺪ؟ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ:ﺑﻬﺖ ﺗﺒﺮﯾﮏ ﻣﯿﮕﻢ دﺧﺘﺮم ﮐﺎرت ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻋﺎﻟﯽ ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻮد.ﻣﻦ ﺑﻪ داﺷﺘﻦ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﻣﺎﻣﻮری ﺗﻮ داﯾﺮﻩ ...ﻣﺎﻣﻮرﯾﻦ ﻣﺨﻔﯽ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﯾﻪ ﭘﺸﺖ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﺮای ﺳ