زمانی که دلت سراسر انبوه شد دست بردار و شمعی را روشن کن و

زمانی که دلت سراسر انبوه شد دست بردار و شمعی را روشن کن و در تاریکی راه نرو

زندکی کوتاه است و فرصت اینکه غمگساری کنیم برای نداشته هایمان،نداشته هایی که در تصور ماست.پوچ است..

شمع آگاهی و دانایی و شادی را بردار تا ادامه ی راه برایت هموار شود راهی که در جای جای آن میتوانی حضور خدا راحس کنی.حضوری گرم و پررنگ
حالا شمع را داری لیوانی بردار و باچایی آرامش بخش کنار گوشه ای دنج از خود پذیرایی کن وبه آسمان وسیع بنگر
باور کن دست های تو همیشه جوان و بی چروک نیست وبدان همیشه پر استقامت نیست
باگذر زمان لرزش و نقوش پررنگ تر رگ هایت به تو خودنمایی میکند پس با لذت وارامش لیوان رادردست بگیر و زیبا ببین.
دستی را بگیر،دلی را شاد کن و شاهانه بخند وزندگی کن.
و باور کن خدایی هست که ارزشش صد برابر انسان های فناشدنی است.
روز های قشنگ جاریتون پر ازبهشت و طلایی رنگ
دوستون دارم و براتون بهترین هاو ارزودارم.