ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﺮا دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ زار ﺑﺰﻧﻢ...اون دﺧﺘﺮ اوﻟﯿﻦ ﺟﻨﺎزﻩ

ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﺮا دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ زار ﺑﺰﻧﻢ...اون دﺧﺘﺮ اوﻟﯿﻦ ﺟﻨﺎزﻩ ای ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ دﯾﺪم ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﺎرم ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ

ﺟﺮم و ﺟﻨﺎﯾﺖ و ﺟﻨﺎزﻩ ﻫﺎ ﺑﻮدو ﻣﻦ ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺗﺮﺳﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮدم. اﻣﺎ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﺮا دﻟﻢ واﺳﻪ اﯾﻦ ﯾﮑﯽ اﯾﻨﻘﺪر

ﺳﻮﺧﺖ...ﻗﯿﺎﻓﻪ ﻣﻌﺼﻮﻣﯽ داﺷﺖ.ﺣﺘﯽ ﯾﻪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﻢ ﺻﻮرﺗﺶ از ﺟﻠﻮی ﭼﺸﻢ ﻫﺎم ﮐﻨﺎر ﻧﻤﯽ رﻓﺖ.ﻋﯿﻦ ﯾﻪ ﭘﺮدﻩ

ﻫﻤﺶ ﺟﻠﻮی روم ﺑﻮد... ﺗﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺗﻮ ﺧﻠﻮت ﺧﻮدم ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮدم...ارادﻩ م واﺳﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻧﺘﻘﺎم ﻗﻮی ﺗﺮ ﺷﺪ...اﯾﻦ

از اوﻟﯿﻦ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ...ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺰارﯾﻢ دوﻣﯽ وﺳﻮﻣﯽ ﻫﻢ از راﻩ ﺑﺮﺳﻪ...ﺧﺪاﯾﺎ ﺧﻮدت ﮐﻤﮑﻤﻮن ﮐﻦ...ﺧﺪاﯾﺎ ﻣﻦ و ﺳﻮرن و

ﻣﺘﯿﻦ ﺗﻨﻬﺎ اﻣﯿﺪﻣﻮن ﺑﻪ ﺗﻮﻫﻪ .ﺧﺪاﯾﺎ ﺧﻮدت ﻫﻮاﻣﻮن رو داﺷﺘﻪ ﺑﺎش... اوﻧﻘﺪری ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺧﻮدم ﻣﯽ

دوﻧﺴﺘﻢ اﻻن ﭼﺸﻢ ﻫﺎم اﻧﺪازﻩ ﯾﻪ ﻧﻌﻠﺒﮑﯽ ﺑﺎد ﮐﺮدﻩ...ﺑﺎ ﺑﺎز ﺷﺪن در ﭘﺘﻮ رو ﮐﺸﯿﺪم رو ﺳﺮم...دﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ

ﺳﻮرن ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻪ اﯾﻨﻘﺪر ﺿﻌﯿﻔﻢ ﮐﻪ ﺑﺎدﯾﺪن ﯾﻪ ﺟﺴﺪ دارم ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ... ﺳﻮرن:ﻋﺴﻞ!ﻋﺴــــﻞ...ﻋﺴﻞ ﭘﺎﺷﻮ ﺑﺒﯿﻨﻢ

ﺑﺎاﯾﻦ دﺧﺘﺮﻩ ﺣﺮف زدی؟ ﺻﺪام اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ازﺗﻪ ﭼﺎﻩ در ﻣﯽ اوﻣﺪ و ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺧﺶ دار ﺷﺪﻩ ﺑﻮد:آرﻩ... ﺳﻮرن:ﭘﺎﺷﻮ ﺑﺒﯿﻨﻢ

ﺻﺪات ﭼﺮا اﯾﻨﻄﻮری ﺷﺪﻩ؟ ﻋﺴﻞ:ﺧﻮاﺑﻢ ﻣﯿﺎد وﻟﻢ ﮐﻦ ﺑﺰار ﺑﺨﻮاﺑﻢ... از زﯾﺮ ﭘﺘﻮ دﺳﺘﻢ رو ﮔﺮﻓﺖ وﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ

ﻣﺠﺒﻮرﺷﺪم ﺑﺸﯿﻨﻢ.ﭘﺘﻮ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻃﻮرﮐﺎﻣﻞ از روم رﻓﺖ ﮐﻨﺎر... زﯾﺮﻟﺐ ﻏﺮوﻟﻨﺪ ﮐﻨﺎن ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺘﻪ دﺳﺘﻢ رو

ﺷﮑﻮﻧﺪی...ﻧﻤﯽ ﮔﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻨﺪﻩ اﺻﻼ ﻟﺨﺖ ﺑﺎﺷﻢ اﯾﻨﻄﻮری ﺑﻠﻨﺪم ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ ﺳﻮرن ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺤﻮی زد وﮔﻔﺖ:ﺧﺐ ﺗﻮ

اﮔﻪ ﻟﺨﺖ ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ اﺻﻼ ﻧﻤﯽ زاری ﺑﯿﺎم ﺗﻮ... ﺑﻌﺪ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﺑﻪ ﺑﺪن و ﺻﻮرﺗﻢ...ﯾﮑﻢ ﻣﻌﺬب ﺷﺪم و ﭘﺘﻮ رو دور ﺑﺪﻧﻢ

ﭘﯿﭽﯿﺪم ﺧﺐ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺳﺮ وﺿﻌﻢ ﺑﺪ ﻧﺒﻮد وﻟﯽ ﺧﺐ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ ﺗﺎپ ﻣﯽ دﯾﺪ..اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﺪ از اون ﯾﺒﺎر ﮐﻪ

..از ﺣﻤﻮم... ﺳﻮرن:ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮدی؟ ﺑﺎﺻﺪاش دوﺑﺎرﻩ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ رﺷﺘﻪ ی اﻓﮑﺎرم رو ﭘﺎرﻩ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺗﺘﻪ ﭘﺘﻪ ﮔﻔﺘﻢ:ﻧَـ..ﻧﻪ

...ﺧﯿﺮﻩ ﭼﺸﻢ ﻫﺎش رو دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﻮ ﺻﻮرﺗﻢ و ﭘﻠﮏ ﻧﻤﯽ زد و ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻬﻢ ﺑﮕﻪ ﺧﺮﺧﻮدﺗﯽ ﺗﺎﺑﻠﻮ

ﺳﻮرن:ﻣﻦ ﮔﻮﺷﺎم ﻣﺨﻤﻠﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﺎ؟ﺧﺪارو ﺷﮑﺮ ﺷﺎخ ودم ﻫﻢ ﻧﺪارم...ﭼﺮا ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮدی؟ واﺳﻪ اون دﺧﺘﺮﻩ؟ ﺳﺮم

رو اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ و اروم ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺒﻢ رو ﮔﺎز ﮔﺮﻓﺘﻢ.ﻣﮕﻪ ﻣﯽ ﺷﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﯾﺎرو دروغ ﮔﻔﺖ؟ﺧﻮدش ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﻣﯽ

ﻓﻬﻤﻪ دﯾﮕﻪ... دﺳﺘﺶ رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ زﯾﺮ ﭼﻮﻧﻪ ام و ﺳﺮم رو ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد. ﻣﻬﺮﺑﻮن ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮد وﮔﻔﺖ:ﺑﺨﺎﻃﺮ اون

ﻧﺎراﺣﺘﯽ؟ﻣﻨﻢ ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪم...دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻮ اﯾﻦ ﭘﺮوﻧﺪﻩ ﭘﺎی ﻫﯿﭻ ﺟﺴﺪی وﺳﻂ ﻧﺒﺎﺷﻪ...اﻣﺎ ﺧﻮدت ﮐﻪ دﯾﺪی

ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻣﻨﻢ ﻧﺒﻮد!اون ﯾﮑﯽ رو ﮐﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﯿﻢ ﮐﺎری ﺑﺮاش ﺑﮑﻨﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮاﻗﺐ اﯾﻦ دﺧﺘﺮﻩ ﻣﻬﺸﯿﺪ ﺑﺎﺷﯿﻢ...دﺧﺘﺮﻩ ﮐﻠﻪ

ﺷﻘﯿﻪ اﮔﻪ ﻫﯽ ﺑﺎز ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ رﻩ ﺑﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﯽ ﮔﻪ ﻧﺼﯿﺮی ﯾﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮش ﻣﯿﺎرﻩ ﻫﺎ...ﺗﻮ ﺑﺎﻫﺎش ﺣﺮف

ﺑﺰن ﺑﺰار ﺑﻬﺖ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﻪ ﻧﺰار اون ﺑﺸﻪ دوﻣﯿﻦ ﺟﺴﺪ ﻣﺎﺟﺮا...ﺑﺎﺷﻪ ﻋﺴﻞ؟ ﺳﺮم واروم ﺑﻪ ﻧﺸﻮﻧﻪ ی ﻣﺜﺒﺖ ﺗﮑﻮن

دادم.و دوﺑﺎرﻩ ﺑﻐﺾ ﻟﻌﻨﺘﯽ اوﻣﺪ ﺳﺮاﻏﻢ و ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﯽ اﺟﺎزﻩ ﺷﮑﺴﺖ و ﯾﻪ دوﻧﻪ اﺷﮏ ﺳﻤﺞ از ﭼﺸﻤﻢ رو ﮔﻮﻧﻪ ام

ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪم. ﺳﻮرن ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺘﺶ اﺷﮑﻢ رو ﭘﺎ ﮐﺮد.ﺻﻮرﺗﻢ رو ﺑﺎدﺳﺘﺎش ﻗﺎب ﮔﺮﻓﺖ...ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﻮن ﺗﺮﯾﻦ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ

ازش ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺑﻮدم ﮔﻔﺖ:ﺧﺎﻧﻮﻣﯽ ﺗﻮ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺎش!ﺑﺰار ﻣﻦ و ﻣﺘﯿﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ دل ﺧﻮش ﮐﻨﯿﻢ...ﺑﻬﺖ ﻗﻮل ﻣﯽ دم دﯾﮕﻪ

ﻧﺰارم ﮐﺴﯽ ﺑﻤﯿﺮﻩ...ﺗﻮ ﻗﻮی ﺗﺮ از اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎﯾﯽ ﻋﺴﻞ!ﻣﯽ دوﻧﻢ دل ﻧﺎزﮐﯽ اﻣﺎ اﯾﻨﻢ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺑﺪﺗﺮ از

اﯾﻦ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻃﺮف ﺑﻮدی و ﺧﻢ ﺑﻪ اﺑﺮو ﻧﯿﺎوردی...ﻣﻦ و ﻣﺘﯿﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازﻩ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺎر رو دوﺷﻤﻮن ﻫﺴﺖ...ﺗﻮ دﯾﮕﻪ

ﺑﯿﺸﺘﺮش ﻧﮑﻦ...ﻣﻦ ﻣﻬﺸﯿﺪ رو ﺳﭙﺮدم دﺳﺖ ﺗﻮ ﻫﺎ ﺧﺎﻧﻮم...ﻧﺎاﻣﯿﺪم ﻧﮑﻨﯽ!ﺗﻮ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﻣﺎﻧﯽ وﺣﺸﯿﻪ.درﺳﺖ

ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﮔﺮگ ﮔﺮﺳﻨﻪ اس ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﻫﺎ واﺳﻪ اش ﻧﻘﺶ ﯾﻪ ﺑﺮﻩ رو دارن!ازت ﻣﯽ ﺧﻮام ﻫﻢ ﻣﺮاﻗﺐ ﺧﻮدت ﺑﺎﺷﯽ ﻫﻢ

ﻣﺮاﻗﺐ ﻣﻬﺸﯿﺪ.ﻧﻤﯽ ﺧﻮام اون ﻟﻌﻨﺘﯽ ﮐﻮﭼﯿﮑﺘﺮﯾﻦ آﺳﯿﺒﯽ ﺑﻬﺘﻮن ﺑﺰﻧﻪ...ﺑﻬﻢ ﻗﻮل ﻣﯽ دی؟ رﻧﮓ ﻏﻢ رو ﺧﯿﻠﯽ

ﺧﻮب ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﻫﺎی ﺳﻮرن ﻣﯽ دﯾﺪم...ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﺮا وﻟﯽ ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﺧﻮدم رو ﺗﻮ آﻏﻮﺷﺶ ﺑﺎﻧﺪازم و

دﺳﺘﺎش رو ﺣﺼﺎر ﺗﻨﻢ ﮐﻨﻪ...ﺑﻪ ﯾﻪ دل ﮔﺮﻣﯽ اﺣﺘﯿﺎج داﺷﺘﻢ اﻣﺎ اوﻧﻢ ﻗﺪر ﻣﻦ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد... ﺳﺮم و ﺗﮑﻮن دادم وﺑﺎ

ﺻﺪای اروم اﻣﺎ ﺑﺎ ﺻﻼﺑﺖ ﮔﻔﺘﻢ:ﻗﻮل ﻣﯽ دم...ﻗﻮل ﻣﯽ دم رﺋﯿﺲ... اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ رﺋﯿﺲ ﺻﺪاش ﻣﯽ زدم

واوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺗﻮی اﯾﻦ ﭘﺮوﻧﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ درﺳﺖ ﻋﯿﻦ ﯾﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻨﻢ... ﺑﺎ ﭘﺸﺖ دﺳﺘﻢ اﺷﮏ ﻫﺎم رو

ﭘﺎک ﮐﺮدم.ﺳﻮرن ﻫﻢ ﺑﺎ ﯾﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺦ دراز ﮐﺸﯿﺪ.ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺰارﯾﻢ اوﻧﺎ ﺑﺒﺮن...اﯾﻦ ﺑﺎزی ﯾﻪ ﻗﻤﺎر ﺳﺎدﻩ ﻧﯿﺴﺖ...ﺟﻮن و

زﻧﺪﮔﯽ ﻫﺰار ﺗﺎ ﺟﻮون دارﻩ اﯾﻦ وﺳﻂ ﺑﻪ ﺑﻬﺎی ﻧﺎ ﭼﯿﺰی ﻗﻤﺎر ﻣﯽ ﺷﻪ...ﻋﺴﻞ ﯾﺎدت ﻧﺮﻩ واﺳﻪ ﭼﯽ

اﯾﻨﺠﺎﯾﯽ...ﻧﯿﻮﻣﺪی ﻓﻘﻂ ﺣﺎل ﺳﻮرن رو ﺑﮕﯿﺮی...اوﻣﺪی ﺑﯿﻨﯽ اﯾﻦ ﺧﻼﻓﮑﺎر ﻫﺎی ﮐﺜﯿﻒ رو ﺑﻪ ﺧﺎک ﺑﻤﺎﻟﯽ...ﯾﺎدت ﻧﺮﻩ

ﭼﺸﻢ اﻣﯿﺪ ﺳﺮدار ﺑﻪ ﺗﻮﻫﻪ...ﯾﺎدت ﻧﺮﻩ اون ﻫﺎ ﺗﻮ رو اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدن و ﺑﻬﺖ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺮدن...ﻧﺎ اﻣﯿﺪﺷﻮن ﻧﮑﻦ...ﻧﻪ اون

ﻫﺎ رو،ﻧﻪ ﺳﻮرن رو وﻧﻪ ﺧﻮدت رو... ﻟﺒﺨﻨﺪیاز ﺳﺮ ﻏﺮور ﺑﻪ ﺧﻮدم زدم ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ دﯾﺪم ﺳﻮرن اروم ﺑﻪ ﺧﻮاب

رﻓﺘﻪ...ﻣﻨﻢ اروم ﺳﺮﺟﺎم دراز ﮐﺸﯿﺪم...اﻣﺎ ﺑﺎز ﻫﻢ از ﯾﻪ ﻃﺮف ﻓﮑﺮ ﻻﻟﻪ و ﻣﻌﺼﻮﻣﯿﺘﺶ و از ﻃﺮف دﯾﮕﻪ ﻓﮑﺮ اﻧﺘﻘﺎم

ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ از ذﻫﻨﻢ ﺑﯿﺮون ﻧﻤﯽ رﻓﺖ...ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻓﮑﺮ ﻫﺎ ﺑﻪ