من طالبه آرامشم

من طالبه آرامشم
این شهر نور و آسایشم
زخما رومه آثارشم
که باعث شدن من آزاد بشم
عاشقم عاشق اون بالا سَری
اون که تنها با ما پرید
و هرزگی نکرد
واسه منی که بندگی نکرد
دست تو دست سردم بذار
پشت به دنیا هر شب بخواب
رو پدالت اونقد بگاز
و بعد بگو دنیا با من بساز
یه نخ فرد یه لبخند
یه شب سگ یه وقت پرت
زندگی همین جور می گذشت و من
یاد گرفتم بفهمم
میگن من مستم هر شب به درک
میدم پنج خط پودر هرشب به تنم
حسودا بذا له له بزنن
تهش تجربه رو باس از من بخرن
یاد گرفتم آدم نباشم
خیلی غیر باور نباشم
سختم هست باز زندگی کنم
اهل این شهر بم نمی خورن خب

خاطرات بَد من با خاطرات خوب
چشمکای شب شهر با انعکاس نور
به من میگن بی دلیل تو باخته هاتو می بری
تش میشی آدمی که خنده هاشو می خری