ﭼﺸﻢ ﻫﺎ رو ﺑﺎز ﮐﺮدم و ﺑﻌﺪازﺧﻮﻧﺪن آﯾﻪ اﻟﮑﺮﺳﯽ رﻓﺘﻢ داﺧﻞ.ﯾﻪ ﺳ

ﭼﺸﻢ ﻫﺎ رو ﺑﺎز ﮐﺮدم و ﺑﻌﺪازﺧﻮﻧﺪن آﯾﻪ اﻟﮑﺮﺳﯽ رﻓﺘﻢ داﺧﻞ.ﯾﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺰرگ ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮏ ﻃﺮﻓﺶ ﯾﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﺧﯿﻠﯽ

ﺑﺰرگ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ رﻓﺖ وآﻣﺪ ﺗﻮش زﯾﺎد ﺑﻮد.اﻣﺎ دﻗﯿﻖ داﺧﻠﺶ رو ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ.ﭼﻨﺪﺗﺎ دﯾﮕﻪ درﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪ

ﺑﻮدن.ﺑﺎﺻﺪای ﻣﺮدی ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﻮدم اوﻣﺪم ودﺳﺖ از ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮدن ادارﻩ ﺑﺮداﺷﺘﻢ. -ﺑﻠﻪ ﭼﯿﺰی

ﮔﻔﺘﯿﺪ؟ ﻣﺮد:ﮔﻔﺘﻢ اﻣﺮی داﺷﺘﯿﺪ؟ﮐﺎرﺗﻮن رو ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ ﯾﮑﻢ ﺻﺪام رو ﺻﺎف ﮐﺮدم و ﺻﺎف اﯾﺴﺘﺎدم.ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺟﺪی

ﮔﻔﺘﻢ:ﺳﺮوان آرﻣﺎن ﻫﺴﺘﻢ اﻓﺴﺮ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﺮد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺮام اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺖ وﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ:ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮش

اوﻣﺪﯾﺪ ﻗﺮﺑﺎن.ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﺳﺮوان ﭼﻨﺪم ﻫﺴﺘﯿﺪ؟ -ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ.ﺳﺮوان دوم ﭼﻄﻮر ﻣﮕﻪ؟ ﻣﺮد ﺳﺮی ﺗﮑﻮن داد و ﺑﺎز

ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ:ﭘﺲ ﻣﻌﺎون ﺟﺪﯾﺪ ادارﻩ ﺷﻤﺎﯾﯿﺪ.ﺑﻬﺘﻮن ﺗﺒﺮﯾﮏ ﻋﺮض ﻣﯽ ﮐﻨﻢ -ﻣﻤﻨﻮن.رﺋﯿﺲ ﺑﺨﺶ ﻧﯿﺴﺘﻦ؟

ﻣﺮد:ﻧﻪ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد ﻫﻨﻮز ﺗﺸﺮﯾﻒ ﻧﯿﺎوردن. ﺑﻌﺪ ﭘﺴﺮ ﺟﻮون و ﻗﺪﺑﻠﻨﺪ و ﺳﺒﺰﻩ روﯾﯽ رو ﮐﻪ داﺷﺖ از ﺟﻠﻮﻣﻮن رد

ﻣﯽ ﺷﺪ رو ﺻﺪا ﮐﺮد. ﻣﺮد:ﺟﻨﺎب ﺳﺮوان ﮐﺎﻣﺮوا... ﮐﺎﻣﺮوا:ﺑﻠﻪ؟ ﻣﺮد:ﺳﺮوان آرﻣﺎن ﻣﻌﺎون ﺟﺪﯾﺪ ﮐﺎﻣﺮوا ﺑﺎﻟﺒﺨﻨﺪ

ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ازﺳﺮﺗﺎ ﭘﺎی ﻣﻦ اﻧﺪاﺧﺖ وﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ:ﻣﻌﺎون ﺟﺪﯾﺪ ﺷﻤﺎﯾﯿﺪ؟ ﺑﺎﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ:اﯾﻨﻄﻮر ﺑﻪ ﻧﻈﺮ

ﻣﯿﺎد.ﭼﺮا ﻫﻤﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ وﻗﺘﯽ اﯾﻦ رو ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻦ؟ ﮐﺎﻣﺮوا:ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ دوﺳﺘﺎن آﺷﻨﺎﺷﯿﺪ ﺗﺎ ﺳﺮﮔﺮد

9 ﺑﯿﺎن.داﺳﺘﺎن دارﻩ ﻣﯽ ﮔﻢ ﺧﺪﻣﺘﺘﻮن. ﺑﺎ دﺳﺖ اﺷﺎرﻩ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻓﻬﻤﯿﺪم آﺑﺪارﺧﻮﻧﻪ اﺳﺖ...ﺣﺪود

8ﻧﻔﺮی اوﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدن ﮐﻪ دوﻧﻔﺮﺷﻮن ﻫﻢ زن ﺑﻮدن...ﻫﻤﻪ داﺷﺘﻦ ﺻﺒﺨﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮردن.ﺑﺎدﯾﺪن ﻣﺎ ﻫﻤﻪ

ﺑﻠﻨﺪﺷﺪن ﮐﺎﻣﺮوا:ﺑﺸﯿﻨﯿﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ.ﻣﻌﺎون ﺟﺪﯾﺪ ادارﻩ روﺑﻬﺘﻮن ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.ﺟﻨﺎب ﺳﺮوان آرﻣﺎن اﯾﻦ دﻓﻌﻪ

.ﻫﻤﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻠﻨﺪﺷﺪن واﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻦ و اﻇﻬﺎر ﺧﻮش وﻗﺘﯽ ﮐﺮدن.ﺑﻌﺪ از ﯾﮑﻢ ﺗﻌﺎرف ﮐﻨﺎردوﺗﺎ زن ﻧﺸﺴﺘﻢ

ﮐﺎﻣﺮوا:ﺑﭽﻪ ﻫﺎ رو ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺧﺪﻣﺘﺘﻮن ﺳﺮوان دﺳﺘﺶ رو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮد ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ 40 ﺳﺎﻟﻪ ای دراز ﮐﺮد

وﮔﻔﺖ:ﺳﺘﻮان ﯾﻌﻘﻮﺑﯽ ﺑﻌﺪی ﯾﻪ ﻣﺮد ﺣﺪود 35 ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻮﻫﺎی ﻣﺸﮑﯽ و رﯾﺶ و ﺳﺒﯿﻞ ﻫﺎی ﻣﺸﮑﯽ

داﺷﺖ و ﻋﯿﻨﮑﯽ ﺑﻮد.ﻗﯿﺎﻓﻪ اش ﻧﻮر ﺑﺎﻻ ﻣﯽ زد. ﮐﺎﻣﺮوا:ﺳﺘﻮان ﻣﻮﺳﻮی ﺑﻌﺪی ﯾﻪ ﻣﺮد43ﺳﺎﻟﻪ ﺧﻮش ﺧﻨﺪﻩ

.ﺑﺎﻣﻮﻫﺎی ﺟﻮ ﮔﻨﺪﻣﯽ و ﺷﮑﻢ ﺑﺰرگ ﺑﻮد.ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺑﺎﻣﺰﻩ ای داﺷﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﺧﺪاﮔﺎﻩ ﺧﻨﺪﻩ رو ﻟﺐ آدم ﻣﯽ اورد

ﮐﺎﻣﺮوا:ﺳﺘﻮان ﺣﺒﯿﺒﯽ ﺑﻌﺪی ﭘﺴﺮ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺗﭙﻠﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺒﺎﻫﺘﯽ ﺑﻪ ﻧﻔﺮ ﻗﺒﻠﯽ داﺷﺖ. ﮐﺎﻣﺮوا:اﺳﺘﻮار ﺣﺒﯿﺒﯽ

ﭘﺴﺮﺳﺘﻮان ﺣﺒﯿﺒﯽ ﺑﻌﺪی ﭘﺴﺮﻻﻏﺮ اﻧﺪام ﺑﺎ ﭘﻮﺳﺖ ﺳﻔﯿﺪ و ﻣﻮﻫﺎی ﻗﻬﻮﻩ ای ﺑﻮد. ﮐﺎﻣﺮوا:ﺳﺮﮔﺮوﻫﺒﺎن ﻣﺠﺪ دﺳﺘﺶ

رو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﻪ دراز ﮐﺮد.ﭘﺴﺮ و دﺧﺘﺮی ﺷﺒﯿﻪ ﻫﻢ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎی ﻣﺸﮑﯽ و ﭘﻮﺳﺖ ﺳﻔﯿﺪ.ﯾﻪ ﺟﻮراﯾﯽ اﻧﮕﺎر دو ﻗﻠﻮ

ﺑﻮدن. ﮐﺎﻣﺮوا:ﺳﺘﻮان ﻫﺎی ﻗﺎﺳﻤﯽ.دوﻗﻠﻮان درﺳﺖ ﺣﺪس زدﻩ ﺑﻮدم.ﻫﻮرا ﻧﻔﺮ ﺑﻌﺪی دﺧﺘﺮی ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎی ﺳﺒﺰ و

.ﺻﻮرت ﮔﺮد و ﭘﻮﺳﺖ ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻤﮏ و ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺑﻮد.ﺑﯿﻨﯽ ﯾﮑﻢ ﮔﻮﺷﺘﯽ و ﻟﺐ ﻫﺎی ﻧﺎزﮐﯽ داﺷﺖ

ﮐﺎﻣﺮوا:اﺳﺘﻮار ﻧﺠﻔﯽ -ازآﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎﻫﺎﺗﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮش وﻗﺘﻢ دوﺳﺘﺎن.اﻣﯿﺪوارم ﮐﻪ ﻣﻨﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻀﻮ ﺟﺪﯾﺪ

ﺗﻮﮔﺮوﻫﺘﻮن ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﺪ.درﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻌﺎون ﮐﯿﻪ؟ ﮐﺎﻣﺮوا ﯾﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﻧﺸﺴﺖ:ﻣﻦ -ﺑﻪ ﻣﻨﻢ ﻧﮕﻔﺘﻦ ﺑﺮای

ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﻣﯿﺎﻣﺎ؟ ﮐﺎﻣﺮوا:اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ زﻧﮓ زدن ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻪ ﺳﺮوان آرﻣﺎن ﺑﺮای ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﺑﺨﺶ ﻣﯿﺎد ﺧﺎﻧﻢ ﻗﺎﺳﻤﯽ:اﻟﻬﯽ

ﺑﻤﯿﺮم ﺑﺮات ﺳﺮوان ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮا؟ ﻧﺠﻔﯽ:ﺳﺮﮔﺮد اﺻﻼ ﯾﺎ زن ﻫﺎ ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ.ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎﻫﻤﻪ ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ اﻣﺎ ﺑﺎ زن

ﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺣﺒﯿﺒﯽ ﺑﺰرگ:دﺧﺘﺮم ﺑﺎﻫﻤﻪ ﻧﻤﯽ ﺟﻮﺷﻪ.اﯾﻨﺠﺎ ﻓﻘﻂ ﺣﺮف ﺣﺮﻓﻪ ﺳﺮﮔﺮدﻩ.آدم ﺧﻮﺑﯿﻪ زورﮔﻮ ﻧﯿﺴﺖ اﻣﺎ

ﺳﺨﺖ ﮔﯿﺮﻩ...ﺑﺎورت ﻧﻤﯽ ﺷﻪ اﮔﻪ ﺑﮕﯿﻢ ﺗﺎﺣﺎﻻ ﺧﻨﺪﻩ اش رو ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ ﮐﺎﻣﺮوا:ﻣﻦ ﺧﻮش ﺣﺎﻟﻢ ﮐﻪ از ﻣﻌﺎوﻧﺖ

اﻓﺘﺎدم.ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻮﻗﺖ ﺑﻮدم ﺗﻮ اﯾﻦ دو ﻫﻔﺘﻪ ای ﮐﻪ ﻣﻌﺎون ﻗﺒﻠﯽ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪ ﻣﻦ ﻣﻌﺎون ﺑﻮدم.ﭘﺪرم دراوﻣﺪ -ﺷﻤﺎ

دارﯾﺪ ﻣﻦ و ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻮﻧﯿﺪﻫﺎ...ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﻗﺪر ﺑﺪاﺧﻼﻗﻪ ﯾﻌﻘﻮﺑﯽ:ﺑﺪاﺧﻼق ﻧﯿﺴﺖ.ﺟﺪﯾﻪ ﻧﺠﻔﯽ آروم دم ﮔﻮﺷﻢ

ﮔﻔﺖ:ﯾﮑﻤﻢ ﺧﺸﮑﻪ ﻣﻮﺳﻮی:ﺑﭽﻪ ﻫﺎ اوﻧﺎﻫﺎش اوﻣﺪ.ﺳﺎﮐﺖ ﺳﺎﮐﺖ. در آﺑﺪارﺧﻮﻧﻪ روﺑﻪ روی ﻣﯿﺰ ﻣﻨﺸﯽ ﺑﻮد.ازﭘﺸﺖ

ﻫﯿﺒﺖ ﯾﻪ ﻣﺮد ﺑﺎ ﺑﻠﯿﺰ ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻢ رﻧﮓ وﺷﻠﻮار ﻣﺮدوﻧﻪ ﺧﻮش دوﺧﺖ ﻣﺸﮑﯽ رو ﻣﯽ دﯾﺪم.ﺧﯿﻤﻪ زدﻩ ﺑﻮد ﺟﻠﻮی

ﻣﻨﺸﯽ واوﻧﻢ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ رو ﺗﻨﺪﺗﻨﺪ ﺑﺮاش ﻣﯽ ﮔﻔﺖ.ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد ﻋﯿﻦ ادارﻩ ی ﻣﺎ ﺗﻮ ﺗﻬﺮان ﺳﺮﮔﺮداﺷﻮن ﻟﺒﺎس

ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻮدن و ﯾﻮﻧﯿﻔﺮم ﻧﻤﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪن. ﮐﺎﻣﺮوا:ﭘﺎﺷﻮ ﺑﺮﯾﻢ آب دﻫﻨﻢ رو ﻗﻮرت دادم و ﺑﺎﻫﺎش ﭘﺎﺷﺪم اوﻣﺪم

ﺑﯿﺮون.ﺑﻘﯿﻪ م دم در اﯾﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدن و ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدن. ﺳﺮﮔﺮد:ﺧﺐ دﯾﮕﻪ ﺟﻪ ﺧﺒﺮ؟ ﻣﻨﺸﯽ ﺑﺎدﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ اﺷﺎرﻩ ﮐﺮد

وﮔﻔﺖ:ﻗﺮﺑﺎن ﻣﻌﺎون ﺟﺪﯾﺪﺗﻮن ﻫﻢ اوﻣﺪن ﭼﺸﻢ ﻫﺎم رو ﺑﺴﺘﻢ و آب دﻫﻨﻢ رو ﻗﻮرت دادم.ﺧﺪاﯾﺎ ﺧﻮدت ﺑﺨﯿﺮ ﮐﻦ

ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺮﮔﺸﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﻢ.اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ و ﺣﺲ ﮐﺮدم.ﻫﻨﻮز ﭼﺸﻢ ﻫﺎم رو ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدم.اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻢ

وﮔﻔﺘﻢ:ﺳﺮوان آر... ﺗﺎﭼﺸﻢ ﻫﺎم روﺑﺎز ﮐﺮدم ﺑﺎدﯾﺪن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ روﺑﻪ روم اﯾﺴﺘﺎدﻩ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪم و ﺑﻘﯿﻪ ﺣﺮﻓﻢ و

.ﺧﻮردم. ﺑﺎورم ﻧﻤﯽ ﺷﺪ اﯾﻦ؟اﯾﻦ ﺟﺎ ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد؟ ﯾﻮاش ﯾﻮاش رو ﻟﺐ ﻫﺮ دوﻣﻮن ﻟﺒﺨﻨﺪی ﻧﺸﺴﺖ

ﺑﺎﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ:ﺗﻮ اﯾﻨﺠﺎ ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ﻫﺮﺟﺎ ﻣﻦ ﻣﯽ رم ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﻫﻢ ﺑﯿﺎی؟ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ اﯾﺴﺘﺎدم و ﯾﻪ اﺑﺮوم رو

دادم ﺑﺎﻻ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻃﻠﺒﮑﺎراﻧﻪ ی دﻟﺨﻮری ﮔﻔﺘﻢ:ﻣﻦ ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻣﯽ رم ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟ﻧﺎراﺣﺘﯿﺪ ﺑ