سکوت کن دلم ! این جا سکوت, اجباری ست

سکوت کن دلم ! این جا سکوت, اجباری ست
اگر چه حرف و غزل در نگاهمان جاری ست
همیشه عشق, برایم سکوت و ابهام است
شبیه دیدن او بین خواب و بیداری ست
چه قدر پیر شدم...با مرور خاطره ها..
به ذهن خاطره هایم, سکوت غمباری ست
دلم شکست و غزل مرد.. اه, ای مردم !
چه قدر طعنه و زخم زبانتان کاری ست!
اگر چه حرف و غزل نا تمام مانده...ولی...
سکوت کن دلم! این جا سکوت اجباری ست*