جشن اردیبهشتگان، روز گرامی داشت راستی و درستی است و همزما
جشن اردیبهشتگان، روز گرامی داشت راستی و درستی است و همزمان با روزهایی که بهار در اوج خود می رسد؛ راز و نیاز با پروردگار از آیین های این روز می باشد.
درگاهشماری ایرانی هر روز از ماه نام ویژه ای دارد و روز سوم هر ماه اردیبهشت نام داشته است.
برای دیدن نام روزها در گاهشماری ایرانی بنگرید به: نام روز های ماه در گاهشماری ایرانی
در هر ماهی که نام روز همانند ماه شود، جشن ویژه آن ماه برگزار می شود، بنابراین روز سوم(اردیبهشت روز) از اردیبهشت ماه، جشن اردیبهشتگان است.
اردیبهشت:
اردیبهشت به معنای «بهترین راستی» است.
جشن اردیبهشتگان متعلق به ایزد اردیبهشت می باشد و اردیبهشت یکی از هفت امشاسپند است.
دانش بیشتر درباره امشاسپندان: هفت و امشاسپندان
به قول استاد پور داوود، اردیبهشت در عالم روحانی، نماینده ی صفت راستی و پاکی و تقدس اهورامزدا است و در عالم مادی نگهبانی کلیه آتش های روی زمین بدو سپرده شده است.
سومین یشت (قسمتی از اوستا) مختص این فرشته است و به قول بن دهش(یک کتاب پهلوی) گل مرزنجوش مخصوص اوست.
تمام ایزدانی که در اندیشه و آیین ایرانیان جای داشته اند بیشتر شبیه مفاهیم والای عرفانی و فلسفی می باشند و شاید بعد از اسلام همین مفاهیم نقش اساسی در شکل گیری عرفان ایرانی ایفا کردند.
اردیبهشتگان در منابع:
در آثارالباقیه بیرونی درباره اردیبهشتگان اینچنین نوشته است:
برخی گفته اند که [اردیبهشتگان] منتهای خیر است و اردیبهشت ملک آتش و نور است و این دو با او مناسبت دارد و خداوند او را به این کار موکل کرده که نیز علل و امراض را به یاری ادویه و اغذیه ازاله کند[یعنی: دور کند] و صدق را از کذب ظاهر کند ...
ابوریحان بیرونی، ص ۲۴۸
همانطور که بیرونی نوشته این فرشته نماینده ی راستی و درستی است.
خلف تبریزی صاحب برهان قاطع نظر داده است که:
اردیبهشت محافظت کوه ها کند، و تدبیر امور و مصالح ماه اردیبهشت و روز اردیبهشت تعلق بدو دارد،... در این روز نیک است به معبد و آتشکده رفتن و از پادشاهان حاجت خود خواستن و به جنگ و کارزار شدن
آذرباد مهراسپندان(آتروپات مانسپندان) در مورد این روز میگوید:
اردیبهشت روز به آتشکده رو
به نقل از فریدن جنیدی، ص ۶۹
برخی از آیین های اردیبهشتگان:
در این جشن شهریاران بارعام می دادند و دستور دستوران (در اصل Dasrvor بوده که امروز به آن Dasdtoor می گویند)، آیینی را که مرسوم بوده در حضور پادشاه برگزار می کرد و همه را اندرز می گفت. سران هر گروه به پادشاه معرفی می شدند. هنرمندان مورد تفقد قرار می گرفتند و به دریافت پاداش افتخار حاصل می کردند. معمولا باید در این روز اردیبهشت یشت خوانده شود و به آتش توجه گردد.
عبدالعظیم رضایی، ص ۴۸۶، با اندکی تخلص
بن مایه ها:
بیرونی. مترجم: اکبر داناسرشت. ترجمه آثارالباقیه عن القرون الخالیه. تهران: کتابخانه خیام به شرکت مترجم. چاپخانه شرکت طبع کتاب، ١٣٢١
فریدون جنیدی. زروان. چاپ اول، تهران: بنیاد نیشابور، ١٣۵٨.
عبدالعظیم رضایی. اصل و نسب و دین های ایرانیان باستان. چاپ ششم، تهران: دُر، ۱۳۸۱،
#ما_ایرانی_هستیم
درگاهشماری ایرانی هر روز از ماه نام ویژه ای دارد و روز سوم هر ماه اردیبهشت نام داشته است.
برای دیدن نام روزها در گاهشماری ایرانی بنگرید به: نام روز های ماه در گاهشماری ایرانی
در هر ماهی که نام روز همانند ماه شود، جشن ویژه آن ماه برگزار می شود، بنابراین روز سوم(اردیبهشت روز) از اردیبهشت ماه، جشن اردیبهشتگان است.
اردیبهشت:
اردیبهشت به معنای «بهترین راستی» است.
جشن اردیبهشتگان متعلق به ایزد اردیبهشت می باشد و اردیبهشت یکی از هفت امشاسپند است.
دانش بیشتر درباره امشاسپندان: هفت و امشاسپندان
به قول استاد پور داوود، اردیبهشت در عالم روحانی، نماینده ی صفت راستی و پاکی و تقدس اهورامزدا است و در عالم مادی نگهبانی کلیه آتش های روی زمین بدو سپرده شده است.
سومین یشت (قسمتی از اوستا) مختص این فرشته است و به قول بن دهش(یک کتاب پهلوی) گل مرزنجوش مخصوص اوست.
تمام ایزدانی که در اندیشه و آیین ایرانیان جای داشته اند بیشتر شبیه مفاهیم والای عرفانی و فلسفی می باشند و شاید بعد از اسلام همین مفاهیم نقش اساسی در شکل گیری عرفان ایرانی ایفا کردند.
اردیبهشتگان در منابع:
در آثارالباقیه بیرونی درباره اردیبهشتگان اینچنین نوشته است:
برخی گفته اند که [اردیبهشتگان] منتهای خیر است و اردیبهشت ملک آتش و نور است و این دو با او مناسبت دارد و خداوند او را به این کار موکل کرده که نیز علل و امراض را به یاری ادویه و اغذیه ازاله کند[یعنی: دور کند] و صدق را از کذب ظاهر کند ...
ابوریحان بیرونی، ص ۲۴۸
همانطور که بیرونی نوشته این فرشته نماینده ی راستی و درستی است.
خلف تبریزی صاحب برهان قاطع نظر داده است که:
اردیبهشت محافظت کوه ها کند، و تدبیر امور و مصالح ماه اردیبهشت و روز اردیبهشت تعلق بدو دارد،... در این روز نیک است به معبد و آتشکده رفتن و از پادشاهان حاجت خود خواستن و به جنگ و کارزار شدن
آذرباد مهراسپندان(آتروپات مانسپندان) در مورد این روز میگوید:
اردیبهشت روز به آتشکده رو
به نقل از فریدن جنیدی، ص ۶۹
برخی از آیین های اردیبهشتگان:
در این جشن شهریاران بارعام می دادند و دستور دستوران (در اصل Dasrvor بوده که امروز به آن Dasdtoor می گویند)، آیینی را که مرسوم بوده در حضور پادشاه برگزار می کرد و همه را اندرز می گفت. سران هر گروه به پادشاه معرفی می شدند. هنرمندان مورد تفقد قرار می گرفتند و به دریافت پاداش افتخار حاصل می کردند. معمولا باید در این روز اردیبهشت یشت خوانده شود و به آتش توجه گردد.
عبدالعظیم رضایی، ص ۴۸۶، با اندکی تخلص
بن مایه ها:
بیرونی. مترجم: اکبر داناسرشت. ترجمه آثارالباقیه عن القرون الخالیه. تهران: کتابخانه خیام به شرکت مترجم. چاپخانه شرکت طبع کتاب، ١٣٢١
فریدون جنیدی. زروان. چاپ اول، تهران: بنیاد نیشابور، ١٣۵٨.
عبدالعظیم رضایی. اصل و نسب و دین های ایرانیان باستان. چاپ ششم، تهران: دُر، ۱۳۸۱،
#ما_ایرانی_هستیم
۳.۴k
۰۳ اردیبهشت ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.