سعی نکن بچه‌هات و تربیت کنی!خودت و تربیت کنی کافیه!
امروز در باز شد و دو تا دوقلوی تقریباً دو ساله با دو تا پالتو و کلاه سورمه‌ای وارد اتاقم شدند!
یکی پسر و دیگری دختر!
پشت سرشون هم پدر و مادری تقریباً سی ساله وارد شدند.
قبل اینکه از والدینشون حرفی بشنوم، با بچه ها تک تک صحبت کردم. از هر کدامشون چند سؤال کلیدی اما ساده که برای من شاه‌کلید ورود به سرزمین درونشان بود، پرسیدم.
دخترک کمی خودمونی تر بود و پسرک کمی خجالتی تر ! اما هر دو دقیق به سؤالاتم جواب دادن.
واکنشهای این دو دسته گل هم ناشی از اشتباهات تربیتی والدین‌شان بود، مثل اغلب خانواده‌های دیگه...
پدر و مادر از لجبازی بچه‌ها گلایه داشتن.
به مادرشون گفتم: بچه‌ها خوبن و مشکل ریشه‌ای ندارند، اما بنظر من علّت لجبازیشون فقط وسواس شما در حفظ نظم و نظافت خانه شماست!
آیا خونه‌ی شما، خونه‌ی بسیار تمیز و منظمی نیست؟ هر دو تأیید کردند، و پدر کمی خسته از این نظم بنظر میرسید.
گفتم مطمئن باشین تو خونه‌ای که دوقلوی دوساله دارد و مثل قبل تمیز و مرتب هست، حتماً بچه ها به آسیبهای مختلفی دچار میشن!
مسئله دوم هم آموزشهای مکرر کلامی در باب آداب اجتماعی و مهمانیها بود که بنظرم بابای خونه دائماً به بچه ها تذکر میداد!
این موضوع رو هم تأیید کردن و مادر کمی شاکی بنظر میرسید.
گفتم: لطف کنید و فرزندانتون رو تربیت نکنین! بچه های شما با گفتار شما تربیت نمیشن، بلکه از عمل شما الگو میگیرن!...
#روانشناسی_تربیت#اصول_پرورش_صحیح_فرزند#تربیت_اصلح#حیات_طیبه_و_ساحتهای_شش‌گانه_تربیتی
#استاد_شجاعی#شخصی
