ﺳﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﻣﻴﻜﻨﻲ ﻣﻴﺒﻴﻨﻲ ﻫﻤﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ،
ﺳﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﻣﻴﻜﻨﻲ ﻣﻴﺒﻴﻨﻲ ﻫﻤﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ،
ﭼﻪ ﺍﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻲ ﭼﻪ ﺍﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﺕ ﺷﺪﻧﺪ،
ﺳﺮ ﺑﺎﻻ ﻣﻴﻜﻨﻲ ﻭ ﻣﻴﺒﻴﻨﻲ ﺍﻥ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﻲ ﻛﻪ ﺳﺨﺖ ﻛﻨﺠﻜﺎﻭ ﺑﻮﺩ ﺟﻮﺍﻧﻲ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺣﺎﻝ
ﭘﻴﺮﻣﺮﺩﻱ ﺷﺪﻩ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻧﺪﻱ ﺳﺎﻟﻪ،
ﻧﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﻫﻔﺘﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺭﺍ،
ﺳﺮ ﺑﭽﺮﺧﺎﻧﻲ ﻣﻴﻔﻬﻤﻲ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪﻱ ﻭ ﭘﺎﻛﺖ ﺳﻴﮕﺎﺭﻱ ﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎ ﻛﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﻬﺎ،
ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻏﺮﻗﻲ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﭘﺸﺘﺖ ﻣﻴﺰﻧﺪ: ﺍﻫﺎﻱ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﻗﻄﺎﺭ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻱ
ﭼﻪ ﺍﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻲ ﭼﻪ ﺍﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﺕ ﺷﺪﻧﺪ،
ﺳﺮ ﺑﺎﻻ ﻣﻴﻜﻨﻲ ﻭ ﻣﻴﺒﻴﻨﻲ ﺍﻥ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﻲ ﻛﻪ ﺳﺨﺖ ﻛﻨﺠﻜﺎﻭ ﺑﻮﺩ ﺟﻮﺍﻧﻲ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺣﺎﻝ
ﭘﻴﺮﻣﺮﺩﻱ ﺷﺪﻩ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻧﺪﻱ ﺳﺎﻟﻪ،
ﻧﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﻫﻔﺘﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺭﺍ،
ﺳﺮ ﺑﭽﺮﺧﺎﻧﻲ ﻣﻴﻔﻬﻤﻲ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪﻱ ﻭ ﭘﺎﻛﺖ ﺳﻴﮕﺎﺭﻱ ﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎ ﻛﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﻬﺎ،
ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻏﺮﻗﻲ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﭘﺸﺘﺖ ﻣﻴﺰﻧﺪ: ﺍﻫﺎﻱ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﻗﻄﺎﺭ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻱ
۴۴۱
۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.