دنیا نگو،توپ پلاستیکی بگو

دنیا نگو،توپ پلاستیکی بگو

باز هم....
یاد اون روزا بخیر که بچه بودیم،کوچیک بودیم.
یه توپ پلاستیکی رو میکردیم توی یه توپ دیگه،تا سنگین بشه، باد نبرتش.وسطی بازی میکردیم.....
یه نفر این طرف،یه نفراون طرف،یه نفر هم وسط،بازی شروع شد.
اونکه وسط بود،هی می دوید دنبال توپ،گهی اینطرف،گهی اونطرف،خسته میشد،بهش نمی رسید.........
ماکه یکی اینطرفی بودیم،یکی اونطرفی اصلا دنبال توپ نمی دویدیم،توپ خودش به ما می رسید.هرچه بیشتر پرتش میکردیم،بیشتر به ما می رسید.
بزرگ شدیم،دنیای ما رفته توی دنیای دیگه،مثل همون توپ پلاستیکی.هرکی دنبالش بدوه بهش نمیرسه.پس باید شوتش کرد تا بیشتر بهت برسه....
یک روباش تا دنیا با تو یک رو باشد

خوشابحال کسی که به دنیا مثل یه توپ پلاستیکی نگاه کنه....(ذوالفنون)