ماه غم آمد و دل های همه شور محرم بگرفت

ماه غم آمد و دل های همه شور محرم بگرفت
از غمکده ی عشق مرا جرعه ی نوشم بگرفت
از ناله ی آن سوز لبان تشنه ی آب
یاد عباس مرا شط فراتم بگرفت.

*

دانی که چرا اب فرات است گل الود/ شرمنده گی اش از لب عطشان حسین است
دانی که چرا چوب شود قسمت اتش /بی حرمتی اش بر لب و دندان حسین است
دانی که چرا کعبه حق گشته سیه پوش/ زیرا که خدا نیز عزا دار حسین است