شهر را دنبال خود افکنده چین دامنت

شهر را دنبال خود افکنده چین دامنت
هر دو عالم زیر قفل دکمه ی پیراهنت

های..! ای محبوبه ی خوش قامت شیرین برقص
تا دلم آتش زند، پس لرزه ی رقصیدنت

کاش می شد میهمان سینه ی تنگت شوم
تا بسوزانی زمستانم به مرداد تنت

فصل ها رفتند و خشکیدند نرگس ها ولی
همچنان من مانده ام در زمهریر بهمنت

من یقین دارم همین جا،در همین دنیا،شبی
آه این هرشب نخوابیدن بگیرد دامنت

گفت روزی عاشقی "مجنون" به "لیلایش" که من
"بودنت" را دوست دارم مرگ بر "نابودنت".
.