وطن یعنی نون به نرخ پونصدی خوردن

وطن یعنی نون به نرخ پونصدی خوردن
یعنی لبخندی تلخ روی صورتی پر غم
وطن یعنی از هم وطنت تو سری خوردن
تو رو به جرم نذاشتنه روسری بردن
وطن یعنی قرش خون یه حیوون بی سر
یعنی سکه ی طلا یک ملیونو سی صد
وطن یعنی این که پول از راه پر غم در آری
دیگه حتی پول یه بال مرغم نداری
وطن یعنی تنها جیبته واست رایگان
مجبوری زندگی کنی با هر سایه بان
وطن یعنی زجر بکش تا آخر پای جان
مثه قوم آواره ی آذربایجان
وطن یعنی اشک ناموس رو کاغذ سفیدت
یعنی چشم داشتن به خواهره رفیقت
وطن یعنی مرگ بهتر از تحمل یه درد
یعنی کودک آزاری توسط یه مرد
این احساس فرداست که فریاد درداست
و این کم کاست در ماست که از ماست که بر ماست
و این درخواست برجاست که سرباز تنهاستو
این چشمانه سرباز به مردانو زن هاست

من به حرفه زورو ناحق پا نمیدم
من تو سختی ها به راحت وا نمیرم
در دلم درد و دلو عامیانه میگم
در دلم جز ایران نامی را نمیدم [x2]

وطن یعنی بشین یه گوشه به امید ویرانی
یعنی احترام گذاشتن به تولید ایرانی
یعنی خودروی ملی تو هر جایگاه منهدم
همچون شعار شرکتی چون سایپا مطمئن
وطن یعنی خنده بازارو به اسرار ببینی
اگه حوصلتو سر برد به اجبار بشینی
پای ماهوارهو هوایی که همیشه ابریست
گوش بدی به حرفای چرته حمید شب خیز
وطن یعنی خیانت و حسی گوری تازه
وطن یعنی خود فروشی مثه نوری زاده
که دست به مصاحبه ی گرم با مشتی جانی میزد
و از شخص عبدال مالک ریگی پشتیبانی می کرد
از این افراد زیادن که تو ناپاکی میپرن
و با باطنی شیطانی دم از آزادی میزنن
بگذریم طقلی قلم عرق کرده خیسه
و محکومه به اینه که از وطن بنویسه
وطن یعنی درگیره یه بین تومارو دلار
یعنی تفریقی از بوی جوراب و گلاب
وطن یعنی رنگ سیاه تو ترسیمه ستاره
یعنی خفه خونی که در سیم سه تاره
وطن یعنی جای جمله ی بابا نان داد
بشنوی بابا از گشنگی آرام جان داد
او آرام جان داد و عامل درد شد
و شاید روزی بشنوی که حامد فرد مُرد

من به حرفه زورو ناحق پا نمیدم
من تو سختی ها به راحت وا نمیرم
در دلم درد و دلو عامیانه میگم
در دلم جز ایران نامی را نمیدم [x2]