ماندم به خماری که شراب تو بجوشد

ماندم به خماری که شراب تو بجوشد
پس مست شود در خم و از خود بخروشد

آنگه دو سه پیمانه از آن می که تو داری
با من به بهایی که تو دانی بفروشد


مستم نتوانست کند غیر تو بگذار
صد باده به جوش آید و صد بار بکوشد

وقتی که تو باشی خم و خمخانه تهی نیست
بایست دعا کرد که سرچشمه نخوشد

مستی نبود غایت تأثیر تو باید
دیوانه شود هر که شراب تو بنوشید

مستوری و مست تو به یک جامه نگنجد
عریان شود از خویش تو را هر که بپوشد .
پگاه (دیبازر در اوستا صفت اهورا مزدا است) به نیکی وروزگارتان شاد وسراسرعشق وامید