منم و آسمانِ زیبایی

منم و آسمانِ زیبایی

کهکشانی همه تماشایی

منم و روح های روحانی

صاحبان دَم مسیحایی

منم و خانواده ای که خدا

خلقشان کرده است رویایی

من غلام قبیله ای هستم

که غلامیش ، باشد آقایی

هرکدامی که نامشان ببری

قبله هستند خود به تنهایی

پسرانِ قبیله مادری اند

دختران قبیله بابایی



دخترانش اگر چه لیلایند
همه مجنونِ عشق زهرایند


همه آبها که دریا نیست
همه رنگها که زیبا نیست

آسمان گرچه هست بالا لیک
هرکجایی که عرش اعلا نیست

گرچه مجنون زیاد هست اما
هرکه معشوق شد که لیلا نیست

گرچه از نسل فاطمه اما
هرکسی که شبیه زهرانیست

ای شکوهِ مثالی زهرا
چون تو کس نیست تالی زهرا

پدرت باز شوق دختر داشت
در سر خود هوای کوثر داشت

سخت دلتنگ روی مادر بود
دلی عاشق چنان کبوتر داشت

در قنوتی تمام بارانی
تاکه سر را برآسمان بر داشت

تو رسیدی و بعد از آن بابا
در کنارش دوباره مادر داشت

از سر شوقِِِ ِدیدنت ارباب
یکسره دیده سوی خواهر داشت

که رسیده است مادر سادات
خواهرم نذر مقدمش صلوات

تا خدا سایه گستر دنیاست
سایه ی تو همیشه برسر ماست

تو عنایت شدی اگر بر خاک
از عنایات عالم بالاست

چشمه ای از کرامتت خورشید
قطره ای ازمحبتت دریاست

مادر تو طلیعه ی نور است
پدر تو امام عاشوراست

همه ی عشق ِحضرت ارباب
از لبانت شنیدن باباست

روز اول تورا خدای حسین
آفریده فقط برای حسین

پلکهایت اگر شده سنگین
خوش بخواب ای حقیقت شیرین

چشم خود را ببند و در رویا
خواب مادربزرگِ خویش ببین

بین رویا به روی زانویِ
جدّ والا مقام خود بنشین

بی تو شیرین زبانِ شهر دمشق
بی نمک هست سفره ی رنگین

بی تو در سفره ازگلوی عمو
نرود هیچ آب خوش پایین

من دعا میکنم بیا امشب
این دعای مرا بگو آمین

ای خدا جان دختر جانان
فرج صاحب الزمان برسان

ای همه عشق حضرت باری
شب ز نیمه گذشته بیداری

کاروان میرود بخواب آرام
که در آغوش ِعمه جا داری

تاکه دوش عموست لازم نیست
بر زمین پای خویش بگذاری

ترس دارم خدای نا کرده
به گل پای تو رود خاری

یاکه آیینه ی رخ زهرا
به تو سنگی رساند آزاری

تو کجا درخرابه خانه کجا؟
توکجا ضرب تازیانه کجا؟

میلاد حضرت رقیه خاتون (س) مبارک.