دانش پزشکی آریایی ها در عهد ایران باستان

دانش پزشکی آریایی ها در عهد ایران باستان
ﯾﮑﯽ ﺩﺍﻧﺸﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥﺯﻣﯿﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ ﺭﺍ ﺍﯾﻔﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺍﻧﺶ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺍﻧﺶ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺷﻮﺯﺭﺗﺸﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ . ﺯﻣﺎﻧﯽ
ﮐﻪ ﺯﺭﺗﺸﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﯿﺰ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻋﻬﺪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺎ ﺑﻪ
ﻋﺮﺻﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ، ﻗﺮﻧﻬﺎ ﯾﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﻧﺶ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﻭﺍﺝ
ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭﺳﺘﺎ ﮐﻪ ﻣﺠﻤﻮﻉ ﮐﺎﻣﻠﯽ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺯﺭﺗﺸﺖ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺷﺎﺭﻩﻫﺎﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺶ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻭ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺭﺩ.
ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﯼ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﻭ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﺑﺮﻣﯽ ﺧﻮﺭﯾﻢ.
ﺩﺭ ﻣﺘﻮﻥ ﮐﻬﻦ ﺁﻣﺪﻩ :
ﺟﻤﺸﯿﺪ ( ﭼﻬﺎﺭﻣﯿﻦ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﭘﯿﺸﺪﺍﺩﯼ ) ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﺤﻤﺎﻡ ﺁﺏ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺳﺮﺩ ﺭﺍ
ﻣﺮﺳﻮﻡ ﮐﺮﺩ . ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﺍﻭ ﻫﻔﺘﺼﺪ ﺳﺎﻝ ﻧﻪ ﮔﯿﺎﻫﯽ ﺧﺸﮑﯿﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺟﺎﻧﺪﺍﺭﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭ
ﺷﺪ.
ﺗﺨﺼﺼﻬﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺍﻧﺶ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ
ﺩﺍﻧﺶ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺩﺭ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﭘﻨﺞ ﺑﺨﺶ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ :
-1 ﺍﺷﻮ ﭘﺰﺷﮏ (ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ )
-2 ﺩﺍﺩ ﭘﺰﺷﮏ ( ﭘﺰﺷﮏ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ )
-3 ﮐﺎﺭﺩ ﭘﺰﺷﮏ ( ﺟﺮﺍﺡ )
-4 ﮔﯿﺎﻩ ﭘﺰﺷﮏ ( ﺩﺍﺭﻭ ﻋﻄﺎﺭﯼ )
-5 ﻣﺎﻧﺘﺮﻩ ﭘﺰﺷﮏ ( ﺭﻭﺍﻥ ﭘﺰﺷﮏ )
-1 ﺍﺷﻮ ﭘﺰﺷﮏ (ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ):
ﺍﺷﻮ ( ﺍﺷﺎ ) ﺑﭽﺸﻢ ﭘﺎﮐﯽ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ . ﺍﺷﻮ ﻫﻢ ﭘﺎﮐﯽ ﺗﻦ ﻭ ﻣﺤﯿﻂ ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﯽ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺷﺎﻣﻞ ﭘﺎﮐﯽ ﺩﺭﻭﻥ ( ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ) ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ . ﯾﮏ ﺍﺷﻮ ﭘﺰﺷﮏ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ
ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻫﺮ ﺩﻭ ﭘﺎﮐﯽ ( ﺗﻦ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ) ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﺍﺷﻮ ﭘﺰﺷﮏ
ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﭘﺎﮎ ﻧﮕﺪﺍﺷﺘﻦ ﻣﺤﯿﻂ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﺷﻬﺮ ﻭ ﭘﺎﮐﯽ ﺗﻦ ﺳﻔﺎﺭﺵ
ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﯽ ﺭﺳﯿﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺪﺍﺭﯼ ﻭ ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ ﮐﻪ
ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﻣﺤﯿﻂ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﻭ
ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺑﻬﯿﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ( ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭﺍﮐﺴﻦ ﺯﺩﻥ ،ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﯼ ،ﮐﻤﮑﻬﺎﯼ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﻭ .... )
ﺩﻭﺭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺘﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﻭ ﻗﺮﻧﻄﯿﻨﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﯿﻤﺎﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭﯾﻬﺎﯼ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ
ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﭘﺎﮎ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺘﻦ ﭼﻬﺎﺭ ﺁﺧﺸﯿﺞ ﻣﻘﺪﺱ (ﺁﺏ ،ﺑﺎﺩ ،ﺧﺎﮎ ،ﺁﺗﺶ ) ﺍﺯ ﭘﻠﯿﺪﯼ ﻭ ﻧﯿﺎﻟﻮﺩﻥ
ﺁﻧﻬﺎ. ﭘﺎﮐﯽ ﻣﺤﯿﻂ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻮﯼ ﻭ ﻣﺤﻠﻪ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻭﻇﺎﯾﻒ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺍﺷﻮ
ﭘﺰﺷﮏ ﺑﻮﺩﻩ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻣﻮﻇﻒ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ
ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﭼﻬﺎﺭ ﺁﺧﺸﯿﺞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ، ﺑﺪﯾﻦ ﺟﻬﺖ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﻧﻤﯽ ﺷﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺴﺘﻦ ﺍﺷﯿﺎ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩﻥ
ﻭ ﺁﺏ ﺩﻫﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯽ ﺷﻤﺮﺩﻧﺪ . ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺩ ﺳﻮﺧﺘﻨﯽ
ﺩﻭﺩﺯﺍ ﻭ ﺑﺪﺑﻮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﻧﮕﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﺧﺎﮎ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ ﻭ ﭘﻠﯿﺪﯼ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺤﻠﻪ ﻫﺎ ﺍﺳﭙﻨﺪ ﻭ ﮐﻨﺪﺭ ﺩﻭﺩ
ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻫﻮﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻫﻢ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﻮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺣﺸﺮﺍﺕ ( ﺧﺮﻓﺴﺘﺮﺍﻥ ) ﻭ
ﻣﯿﮑﺮﻭﺑﻬﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ . ﺍﯾﻦ ﺳﻨﺖ ﻭ ﺁﺩﺍﺏ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﻣﻠﺘﻬﺎ
ﻣﺮﺳﻮﻡ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
-2 ﺩﺍﺩ ﭘﺰﺷﮏ ( ﭘﺰﺷﮏ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ):
ﺍﯾﻦ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﻋﻠﻮﻡ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﮐﺎﻟﺒﺪ ﺷﮑﺎﻓﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺟﻬﺖ
ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻭ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻭﻇﺎﯾﻒ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ،
ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺩﺭﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺯ
ﺩﺭﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﺯ ﮐﻔﻦ ﻭ ﺩﻓﻦ ﺻﺎﺩﺭ ﻣﯽ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩﻩ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﮐﺎﻟﺒﺪﺷﮑﺎﻓﯽ
ﺩﺍﺷﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﺎﻟﺒﺪ ﺷﮑﺎﻓﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻮﻣﯿﺎﯾﯽ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ
ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﻮﺩﻩ .
-3 ﮐﺎﺭﺩ ﭘﺰﺷﮏ ( ﺟﺮﺍﺡ ):
ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﻡ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ ﻧﻮﻉ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ﺑﯿﻤﺎﺭﺍﻥ ﺗﻮﺳﻂ
ﺍﯾﻦ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ، ﺟﺮﺍﺣﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﻭﻧﺪﯾﺪﺍﺩ ﻓﺮﮔﺮﺩ ﻫﻔﺘﻢ ﺑﻨﺪ 39 ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﺎﺭﺩ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﺁﻣﺪﻩ :
ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ﭘﺰﺷﮏ (ﮐﺎﺭﺩ ﭘﺰﺷﮏ ) ﺷﻮﺩ ﯾﮏ ﺩِﻭﭘﺮﺳﺖ ﺭﺍ ﺟﺮﺍﺣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺧﻮﺏ
ﺷﻮﺩ ﺍﻭ ﺩﻭﭘﺮﺳﺖ ﺩﻭﻡ ﺭﺍ ﺟﺮﺍﺣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺧﻮﺏ ﺷﻮﺩ ﺍﻭ ﺩﻭﭘﺮﺳﺖ ﺳﻮﻡ ﺭﺍ ﺟﺮﺍﺣﯽ
ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺧﻮﺏ ﺷﻮﺩ ﭘﺲ ﺁﻣﻮﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺭﺩ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﻨﺪ.
ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﺑﺎﻻ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﯾﮏ ﮐﺎﺭﺩ ﭘﺰﺷﮏ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺭﺍ
ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺷﺘﻪ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻓﻌﺎﻝ
ﺑﺎﺷﺪ.
ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﮐﺎﺭﺩ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻋﻤﻞ ﺭﺳﺘﻤﯿﻨﻪ (ﺳﺰﺍﺭﯾﻦ ) ﺯﺍﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﻧﺸﺎﻥ
ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺩﺭ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺯﺍﯾﺶ ﺭﺳﺘﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺁﻣﺪﻩ :
ﭘﯿﺎﻣـﺪ ﯾﮑـﯽ ﻣﻮﺑـﺪ ﭼﯿـﺮﻩ ﺩﺳﺖ/ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺎﻫﺮﺥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻣﺴـﺖ
ﺷﮑﺎﻓﯿـﺪ ﺑﯽ ﺭﻧـﺞ ﭘﻬﻠـﻮﯼ ﻣـﺎﻩ/ ﺑـﺘـﺎﺑـﯿـــﺪ ﻣـﺮ ﺑـﭽﻪ ﺭﺍ ﺳـﺮ ﺑـﻪ ﺭﺍﻩ
ﭼﻨﺎﻥ ﺑﯽ ﮔﺰﻧﺪﺵ ﺑﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﯾﺪ/ﮐﻪ ﮐﺲ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﻧﺪﯾﺪ
ﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﻪ ﺟﺮﺍﺣﯽ ﺯﺍﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺳﺘﻢ ،ﺭﻭﺩﺍﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ،
ﺳﯿﻤﺮﻍ ﺩﺭ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ (ﺳﺌﻨﺎ ﺩﺭ ﺍﻭﺳﺘﺎ ) ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺳﯿﻤﺮﻍ
ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﻭﯼ ﺳﺌﻨﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﻭ ﻣﻐﺎﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﯼ ﺩﺭ ﮐﻮﻩ ( ﻇﺎﻫﺮﺍ
ﺩﻣﺎﻭﻧﺪ ) ﻣﯽ ﺯﯾﺴﺘﻪ ﻭ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺶ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ (ﺩﻣﺎﻭﻧﺪ ) ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﮔﯿﺮﯼ ﺩﺍﻧﺶ ﻣ