شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًی

شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًی لِلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَیٰ وَالْفُرْقَانِ ۚ فَمَنْ شَهِدَ مِنْکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ ۖ وَمَنْ کَانَ مَرِیضًا أَوْ عَلَیٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ ۗ یُرِیدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَلَا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَلِتُکْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلَیٰ مَا هَدَاکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ
[این است] ماه رمضان که قرآن در آن نازل شده ، قرآنی که سراسرش هدایتگر مردم است و دارای دلایلی روشن از هدایت می‏باشد ، و مایه جدایی [حق از باطل] است . پس کسی که در این ماه [در وطنش] حاضر باشد باید آن را روزه بدارد ، و آنکه بیمار یا در سفر است ، تعدادی از روزهای غیر ماه رمضان را [به تعداد روزه‏های قضا شده ، روزه بدارد] . خدا آسانی و راحت شما را می‏خواهد نه مشقت شما را . و [قضای روزه] برای این است که: شما روزه‏هایی را [که به خاطر عذر شرعی افطار کرده‏اید] کامل کنید، و خدا را بر اینکه شما را هدایت فرموده بزرگ شمارید ، و نیز برای این که سپاس‏گزاری کنید .