شرح دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان:
شرح دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان:
«اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ، وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ الْقَانِتِینَ، وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ أَوْلِیائِکَ الْمُقَرَّبِینَ، بِرَأْفَتِکَ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ»
ترجمه:
«خدایا در این روز مرا از آمرزش جویان درگاهت قرار ده، و قرار ده مرا در این روز از بندگان شایسته و فرمانبردارت، و در این روز مرا از دوستان نزدیکت قرار ده، به حق مهربانی‌ات، ای مهربان‌ترین مهربانان»
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ»
برای استغفار، باید شرایط استغفار را داشت.
کمیل میگوید گفتم :"ای امیر المومنین!بنده ای گناه میکند و از آن آمرزش می خواهد.تعریف آمرزش خواستن چیست؟؟
فرمود:
ای پسر زیاد! توبه.!
گفتم: همین؟؟
فرمود:نه...گفتم:پس چگونه است؟
فرمود: هرگاه بنده ای گناه کرد بگوید "استغفر الله" و تلاشی کند.
گفتم:تلاش کردن کدام است؟
فرمود:جنبانیدن دو لب و زبان، از سر حقیقت.گفتم:حقیقت چیست؟
فرمود:از روی دل باشد و در نهان چنان باشد که به گناهی که از آن استغفار کرده است،باز نگردد.
گفتم:چون چنین کردم از استغفار کنندگام؟
فرمود:نه.!
گفتم :پس چگونه است؟
فرمود:برای اینکه هنوز به اصل و ریشه نرسیده ای.
گفتم :پس استغفار کدام است؟
فرمود:برگشت به توبه از گناهی که از آن استغفار کرده ای و آن اول درجه عبادت کنندگان و ترک گناه است.
استغفار یک نام است برای شش معنا:
اول-پشیمانی از گذشته
دوم-تصمیم قاطع بر بازنگشتن به آن گناه،
سوم-پرداختن حق هر مخلوقی که به او بدهکار است،
چهارم-ادای حق خدا در هر عمل واجب،
پنجم-آب کنی هر گوشتی را که از ناروا و حرام بر تنت روییده است تا پوستت به استخوان بچسبد و سپس گوشت تازه بروید،
ششم-رنج طاعت را به تن خود بچشانی همان گونه که لذت گناه را به آن چشاندی.!!!"
(تحف العقول:ص196-نهج البلاغه:حکمت417)
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و اله)فرمودند:
"أکثِروا الاستغفارَ إنَّ الله عَزَّوجَلَّ لَم یعَلِّمکُمُ الاِستِغفارَ إلّا وَ هُوَ یریدُ أن یَغفِر لَکُم."
"زیاد استغفار کنند.به درستی که خداوند عزیز و بلند مرتبه نیاموخت به شما استغفار را مگر این که می خواست گناهانتان را بیامرزد."
(وسائل الشیعه:1200/4)
«وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ الْقَانِتِینَ»
خدا بنده فرمانبردار را دوست دارد.
بنده صالح، کسی است که «صالحات» را انجام دهد، اعمال خوب و شایسته و بجا و مفید و خداپسند.
در آیه ای 114 سوره ال عمران میفرماید:
«صالحین»، کسانی هستند که به خدا و روز قیامت باور داشته باشند و به معروف، امر کنند و از منکر جلوگیری نمایند و در کارهای خوب، سرعت بگیرند.
می بینیم،که در عمل و تفکّرِ «عبد صالح» اینها نهفته است:
ایمان به مبدأ و معاد
تلاش در جهت قسط و عدالت اقتصادی
پیشتازی و پیشاهنگی در خوبیها
مبارزه با فساد و منکرات
گسترش معروف و خوبیها.
اینها همه، نشان دهنده طاعت و اطاعت یک «بنده» از «خدا» است و «قانت» نیز به معنای مطیع می باشد آن کس می تواند «عمل صالح» کند که «عبدصالح» و «بنده مطیع» و گوش به فرمان خداوند باشد.
«وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ أَوْلِیائِکَ الْمُقَرَّبِینَن»
« اولیاءاللّه » کسانی اند که در صفات و چگونگی عمل، سنخیّت و تشابهی با اوصاف الهی داشته باشند. اولیاء خدا اهل تقوا هستند. قرآن کریم، با صراحت و لحنی انحصاری می گوید:
جز متقین و پرهیزکاران، کسی از اولیاء خدا نیست: «اِنْ اَولِیائُهُ إلاَّ المُتَّقُونَ».(انفال، آیه 34).
«ولایت»، انسان را به «قرب» می کشاند. و چه مقامی بالاتر و والاتر از قرب به اللّه ؟! «قرب»، بالاترین بهای عبادت و تقواست و «هجران»، سخت ترین عذاب ها برای اهل معرفت و محبّت.
«بِرَأْفَتِکَ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ»
«اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ، وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ الْقَانِتِینَ، وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ أَوْلِیائِکَ الْمُقَرَّبِینَ، بِرَأْفَتِکَ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ»
ترجمه:
«خدایا در این روز مرا از آمرزش جویان درگاهت قرار ده، و قرار ده مرا در این روز از بندگان شایسته و فرمانبردارت، و در این روز مرا از دوستان نزدیکت قرار ده، به حق مهربانی‌ات، ای مهربان‌ترین مهربانان»
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ»
برای استغفار، باید شرایط استغفار را داشت.
کمیل میگوید گفتم :"ای امیر المومنین!بنده ای گناه میکند و از آن آمرزش می خواهد.تعریف آمرزش خواستن چیست؟؟
فرمود:
ای پسر زیاد! توبه.!
گفتم: همین؟؟
فرمود:نه...گفتم:پس چگونه است؟
فرمود: هرگاه بنده ای گناه کرد بگوید "استغفر الله" و تلاشی کند.
گفتم:تلاش کردن کدام است؟
فرمود:جنبانیدن دو لب و زبان، از سر حقیقت.گفتم:حقیقت چیست؟
فرمود:از روی دل باشد و در نهان چنان باشد که به گناهی که از آن استغفار کرده است،باز نگردد.
گفتم:چون چنین کردم از استغفار کنندگام؟
فرمود:نه.!
گفتم :پس چگونه است؟
فرمود:برای اینکه هنوز به اصل و ریشه نرسیده ای.
گفتم :پس استغفار کدام است؟
فرمود:برگشت به توبه از گناهی که از آن استغفار کرده ای و آن اول درجه عبادت کنندگان و ترک گناه است.
استغفار یک نام است برای شش معنا:
اول-پشیمانی از گذشته
دوم-تصمیم قاطع بر بازنگشتن به آن گناه،
سوم-پرداختن حق هر مخلوقی که به او بدهکار است،
چهارم-ادای حق خدا در هر عمل واجب،
پنجم-آب کنی هر گوشتی را که از ناروا و حرام بر تنت روییده است تا پوستت به استخوان بچسبد و سپس گوشت تازه بروید،
ششم-رنج طاعت را به تن خود بچشانی همان گونه که لذت گناه را به آن چشاندی.!!!"
(تحف العقول:ص196-نهج البلاغه:حکمت417)
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و اله)فرمودند:
"أکثِروا الاستغفارَ إنَّ الله عَزَّوجَلَّ لَم یعَلِّمکُمُ الاِستِغفارَ إلّا وَ هُوَ یریدُ أن یَغفِر لَکُم."
"زیاد استغفار کنند.به درستی که خداوند عزیز و بلند مرتبه نیاموخت به شما استغفار را مگر این که می خواست گناهانتان را بیامرزد."
(وسائل الشیعه:1200/4)
«وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ الْقَانِتِینَ»
خدا بنده فرمانبردار را دوست دارد.
بنده صالح، کسی است که «صالحات» را انجام دهد، اعمال خوب و شایسته و بجا و مفید و خداپسند.
در آیه ای 114 سوره ال عمران میفرماید:
«صالحین»، کسانی هستند که به خدا و روز قیامت باور داشته باشند و به معروف، امر کنند و از منکر جلوگیری نمایند و در کارهای خوب، سرعت بگیرند.
می بینیم،که در عمل و تفکّرِ «عبد صالح» اینها نهفته است:
ایمان به مبدأ و معاد
تلاش در جهت قسط و عدالت اقتصادی
پیشتازی و پیشاهنگی در خوبیها
مبارزه با فساد و منکرات
گسترش معروف و خوبیها.
اینها همه، نشان دهنده طاعت و اطاعت یک «بنده» از «خدا» است و «قانت» نیز به معنای مطیع می باشد آن کس می تواند «عمل صالح» کند که «عبدصالح» و «بنده مطیع» و گوش به فرمان خداوند باشد.
«وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ أَوْلِیائِکَ الْمُقَرَّبِینَن»
« اولیاءاللّه » کسانی اند که در صفات و چگونگی عمل، سنخیّت و تشابهی با اوصاف الهی داشته باشند. اولیاء خدا اهل تقوا هستند. قرآن کریم، با صراحت و لحنی انحصاری می گوید:
جز متقین و پرهیزکاران، کسی از اولیاء خدا نیست: «اِنْ اَولِیائُهُ إلاَّ المُتَّقُونَ».(انفال، آیه 34).
«ولایت»، انسان را به «قرب» می کشاند. و چه مقامی بالاتر و والاتر از قرب به اللّه ؟! «قرب»، بالاترین بهای عبادت و تقواست و «هجران»، سخت ترین عذاب ها برای اهل معرفت و محبّت.
«بِرَأْفَتِکَ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ»
۳.۱k
۰۱ تیر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.