آدمکـــ خستـه شـدی ..

آدمکـــ خستـه شـدی ..

از چـه پـریشـان حـالـی ؟!

پـاسـی از شبـــ کـه گـذشتـه اسـت ..

تـو چـرا بیـداری ؟!

آن دو چشـم ِ پُـر ِ غـم را بـه کجـا دوختـه ای ؟!

دلتــــ از غصـه سیـاه اسـت ..

چـرا سوختـه ای ؟!

تـو کـه تصـویـر گـر ِ قصـه ی فـردا بـودی ...

تـو کـه آبـی تـر از آبـیِ دریــآ بـودی ...

آدمکـــ رنگـِــ خـودت را بـه کجـا بـاختـه ای ؟!

کـاخ ِ امـید خـودت را تـو کجـا سـاختـه ای ؟!

آخـریـن بـار کـه بـر مزرعـه مـن بـاریـدم ..

روی ِ دستـان ِ تـو مـن شـاپـرکـی را دیـدم ..

تـو چـرا خُشـک شـدی ؟!

او چـرا تنهـا رفتــــ ؟!

مـن کـه یکـــ سـال نبـودم ..

چـه کسـی از مـا رفتــــ ؟!

ایـن سکـوتـت کـه مـرا کُشـت

.. صـدایـی تـر کـن !

ایـن منـم آبـی ِ بـآران ..

تـو مـرا بـآور کـن !

بـآور از خـویـش نـدارم کـه چنیـن مـی بـآرم ..

بگـذر از ایـن تـن ِ فـرسـوده کـز آن بیـزارم ..

نـه دگـر بـآرش تـو قلـب ِ مـرا سـودی هسـت !

نـه بـرای ِ تبــِــ مـن فـرصـتِ بهبـودی هسـت !

آنکـه پـروانـه شـدن را زمـن آمـوختـه بـود ؛

دلـش انگـار بـه حـال ِ دل ِ مـن سـوختـه بـود ..

شـاپـرکـــ رفتـــ ..

دلـی مُـرد ..

عـزآ بـرپـا شـد !

رفتـــ و انگـار دلـم مثـل ِ خـدا تنهـآ شـد ..

آری ... ایـن بـود تمـام ِ مـنُ ایـن بیـداری !

جـآن ِ بـاران چـه شـده ؟ از چـه پـریشـان حـالـی ؟

بـرو کـه آدمکـی منتظـر بـآران اسـت ..

او کـه بـا شـاپـرکــِــ قصـه ی مـا خنـدان اسـت !

مـنُ ایـن مـزرعـه هـم بـاز خـدایـی داریـم ...