به گزارش جهان، سید محسن میرشمسی از فعالان رسانه ای، در صف
به گزارش جهان، سید محسن میرشمسی از فعالان رسانه ای، در صفحه شخصی خود نوشت:
اولاً که این ماجرا خبر جدیدی نیست که بعضی انگار فساد تازه‌ای کشف کرده‌اند. این ماجرا سال گذشته هم مطرح شده بود و مدّتی این مسئله را در بوق و کرنا کردند و ماجرا نیز اصلاً اینطور که الان می‌گویند، نیست یعنی دکلی در داخل کشور نبوده که گم شود بلکه یک شرکت ایرانی یک دکل نفتی از یک شرکت خارجی خریداری کرده و پول آن‌را هم پرداخته و موعد تحویل دکل نیز سال ۹۲ بوده اما در موعد مقرر یعنی سال ۹۲ دکلی تحویل شرکت ایرانی نشده است! از سال گذشته نیز نهادهایی درحال پیگیری این مسئله هستند که ببینند اصل ماجرا چه بوده و اکنون نیز یک سال از مطرح شدن داستان سرنوشت نامعلوم دکل ۸۷ میلیون دلاری می‌گذرد. (این هم منبع: tr.im/1b36N)
ثانیاً ما رسانه‌ای‌ها تکنیک‌های جنگ روانی را می‌دانیم و خوب می‌فهمیم تکنیک برجسته‌سازی چیست و چه فوایدی برای جریانات سیاسی دارد. آن دوستانی هم که آشنایی خاصی با مبحث رسانه ندارند، بدانند که تکنیک برجسته‌سازی یعنی بزرگ‌نمایی یک مسئله برای دیده نشدن مسئله یا مسائلی دیگر! حالا وقتی وزیر نفت که از مقصران پرونده فساد کرسنت است، مدتی پس از گاف وزیر ارشاد در اعلام جریمه ۱۳ میلیارد و ۸۵۰ میلیون دلاری ایران در پرونده کرسنت و نیز قطعی شدن محکومیت متهم اصلی پرونده کرسنت یعنی مهدی هاشمی رفسنجانی، دوباره ماجرای دکل نفتی را آن‌هم در قالب یک فساد تازه کشف شده مطرح می‌کند و یک طیف خاص نیز در حجم گسترده‌ای به آن می‌پردازد، مشخص است که چه سیاستی پشت آن قرار دارد!
علی ایحال سرانجام دکل ۸۷ میلیون دلاری باید مشخص شود و هر کسی که در این زمینه مقصر است، باید به تیغ مجازات سپرده شود؛ هر کس هم می‌خواهد، باشد؛ کسی در این مسئله شک و تردیدی ندارد اما خوب است آنهایی که چشم تیزبین‌شان ۸۷ میلیون دلار این دکل نفتی را می‌بیند اما ۱۳ میلیارد و ۸۵۰ میلیون دلار جریمه فساد کرسنت را نمی‌بیند، بدانند که با جریمه کرسنت می‌توان ۱۵۹ دکل نفتی خریداری کرد!
اولاً که این ماجرا خبر جدیدی نیست که بعضی انگار فساد تازه‌ای کشف کرده‌اند. این ماجرا سال گذشته هم مطرح شده بود و مدّتی این مسئله را در بوق و کرنا کردند و ماجرا نیز اصلاً اینطور که الان می‌گویند، نیست یعنی دکلی در داخل کشور نبوده که گم شود بلکه یک شرکت ایرانی یک دکل نفتی از یک شرکت خارجی خریداری کرده و پول آن‌را هم پرداخته و موعد تحویل دکل نیز سال ۹۲ بوده اما در موعد مقرر یعنی سال ۹۲ دکلی تحویل شرکت ایرانی نشده است! از سال گذشته نیز نهادهایی درحال پیگیری این مسئله هستند که ببینند اصل ماجرا چه بوده و اکنون نیز یک سال از مطرح شدن داستان سرنوشت نامعلوم دکل ۸۷ میلیون دلاری می‌گذرد. (این هم منبع: tr.im/1b36N)
ثانیاً ما رسانه‌ای‌ها تکنیک‌های جنگ روانی را می‌دانیم و خوب می‌فهمیم تکنیک برجسته‌سازی چیست و چه فوایدی برای جریانات سیاسی دارد. آن دوستانی هم که آشنایی خاصی با مبحث رسانه ندارند، بدانند که تکنیک برجسته‌سازی یعنی بزرگ‌نمایی یک مسئله برای دیده نشدن مسئله یا مسائلی دیگر! حالا وقتی وزیر نفت که از مقصران پرونده فساد کرسنت است، مدتی پس از گاف وزیر ارشاد در اعلام جریمه ۱۳ میلیارد و ۸۵۰ میلیون دلاری ایران در پرونده کرسنت و نیز قطعی شدن محکومیت متهم اصلی پرونده کرسنت یعنی مهدی هاشمی رفسنجانی، دوباره ماجرای دکل نفتی را آن‌هم در قالب یک فساد تازه کشف شده مطرح می‌کند و یک طیف خاص نیز در حجم گسترده‌ای به آن می‌پردازد، مشخص است که چه سیاستی پشت آن قرار دارد!
علی ایحال سرانجام دکل ۸۷ میلیون دلاری باید مشخص شود و هر کسی که در این زمینه مقصر است، باید به تیغ مجازات سپرده شود؛ هر کس هم می‌خواهد، باشد؛ کسی در این مسئله شک و تردیدی ندارد اما خوب است آنهایی که چشم تیزبین‌شان ۸۷ میلیون دلار این دکل نفتی را می‌بیند اما ۱۳ میلیارد و ۸۵۰ میلیون دلار جریمه فساد کرسنت را نمی‌بیند، بدانند که با جریمه کرسنت می‌توان ۱۵۹ دکل نفتی خریداری کرد!
۱.۸k
۰۵ تیر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.